Archive for December 27th, 2007

2008 φτου και βγαίνω!

December 27th, 2007

Τα τελευταία χρόνια κάθε παραμονή Πρωτοχρονιάς που βρίσκομαι στο σπίτι των γονιών μου για το “ρεβεγιόν” όπως εμείς το κάνουμε, υποδύομαι έναν σταθερό ρόλο. Μόλις ο δείκτης πάει στο 1 λεπτό πριν τα μεσάνυχτα και την αλλαγή, κατεβάζω το γενικό, βγαίνω έξω και χτυπώντας την εξώπορτα συμβαίνει ο εξής διάλογος: “Ποιος είναι;” – Ο καινούργιος χρόνος!!!

Φέτος θα υποδυθώ το 2008 που έ-έ-έρχεται. Φορώντας ένα μαύρο φόρεμα, κεντημένο καλσόν και τα δερμάτινα τακούνια μου, θα γίνω ο νέος χρόνος!

Ας παίξουμε λοιπόν με ιντερνετικούς φίλους για πρώτη χρονιά. Το 2007 φεύγει. Για αραδιάστε παρακαλώ 7 + 1 -έτσι με βόλεψε!- συμβάντα αυτού του χρόνου που κάπως σας επηρέασαν.

Ε, να παίξω κι εγώ, ναι;

` Αφού έφαγα ένα χοντρό χαστούκι με την υγεία μου πέρσι το Νοέμβρη, άρχισα να την παίρνω σοβαρά. Και μέσα στο 2007 με πρόσεξα λιγάκι παραπάνω. Όταν το θυμόμουν : )

@ Αποφάσισα να αλλάξω επάγγελμα. Έστω και προσωρινά. Έστω, να πειραματιστώ. Μη με πιέζεις!

$ Έγινα τυχοδιώκτρια! Τα παράτησα ΌΛΑ και πήγα στη Σαντορίνη για 5-6 ολόκληρους μήνες. Μόνη πραμάτεια, το μηχανάκι μου.

^ Ήπια πολύ. Και για οικονομία χώρου αλλά όχι αισθήσεων… πήδηξα πολύ! Α, και έχασα και κάποια κιλά!!!

* Έκανα φίλους από όλο τον πλανήτη! Εντάξει, γνωστούς είναι η σωστή λέξη. Κι όμως, έκανα και μια καλή φίλη από τον Καναδά! Κι από κει: Αυστραλία, Βραζιλία, Αργεντινή, Ισπανία. Δεν ξέρω τώρα αν και τι ξεχνάω.

) Γνώρισα κάποιον από τον Καναδά, ο οποίος αν και ο λάθος άνθρωπος στη σωστή στιγμή, με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι είμαι έτοιμη… για σχέση!

Μετακόμισα… μόλις! Και μετά από 10 χρονάκια άφησα τα Εξάρχεια. f *

+ Γνώρισα ΕΣΕΝΑ!

Προσκαλώ να αφήσουν τον παλιό τον χρόνο να φύγει, τους:

trelofantasmeni, tzonakos, malina, penthesileia, melomenos, trelli, lexx, magica

Ποιος έκλεψε τα Χριστούγεννα;

December 27th, 2007

“Δύο ευρώ τα έξι κάστανα”…

Ποιος σου έδωσε εσένα το δικαίωμα να μου γαμήσεις τις γιορτές; Ε;;;

Το Σάββατο πήγα Σύνταγμα. Είχα οργανώσει ένα τόσο τρυφερό Σαββατοκύριακο και ήμουνα και τόσο σίγουρη για τον εαυτό μου ότι δε θα το μου το χαλάσει κανείς. Μα κανείς όμως!

Δεν θα το φανταζόμουν ποτέ ότι κάποιος θα κατάφερνε να κλέψει το πνεύμα των Χριστουγέννων από το κέντρο της Αθήνας. Πήγα Σύνταγμα κι απλώς αιστάνθηκα σαν αερικό που στροβιλίζεται στην απαλή δίνη που δημιουργεί το αεράκι χωρίς να αγγίζει τίποτα γύρω του. Τόσο χλιαρά πράγματα. Η φάση εδώ ήταν μονάχα για παιδιά.

Καημένα πόνι παρκαρισμένα το ένα δίπλα στο άλλο, φορτωμένα με του κόσμου τις μαλακίες κουδουνάκια και αλλοδαπούς να τα έχουν νοικιάσει, προφανώς, για να τη βγάλουν και σήμερα. Τι θα γινόταν αν έτσι, για αλλαγή, τα πόνι νοίκιαζαν τους ανθρώπους και τους περνούσαν κουδουνάκια για να μην τους χάνουν;

dsc00729.jpg

Και παραδίπλα, το εντυπωσιακό carousel με την εκπληκτικά όμορφη περιβολή. Εκατοντάδες άνθρωποι στημένοι σε δυάδες, η μία πίσω από την άλλη, να περιμένουν τη σειρά τους. Άλλα αλογάκια εδώ. Μόνο που αυτά είναι καλπάζοντα, ψεύτικα, ρομαντικά χρωματισμένα και στολισμένα. Χωρίς κουδουνάκια και μιλιά. Ευτυχώς γι’αυτά.

dsc00726.jpg

Είδα κι έναν τύπο στην Ερμού, με ένα χαζόφιδο ζαλισμένο -ελπίζω δηλαδή ότι ήταν ναρκωμένο!- και περασμένο από το λαιμό του, να ψάχνει πελατεία με την Polaroid πανέτοιμη. Είδα και μίμους, καλλιτέχνες βαμμένους. Άλλοι καθισμένοι μέσα σε χαρτόκουτα παρίσταναν τα ρομπότ βγάζοντας ανάλογους ήχους κι άλλοι με κελεμπίες και χλωμά πρόσωπα υποδυόντουσαν τους μάγους. Χωρίς δώρα όμως. Με χάρτινα ποτηράκια του καφέ τοποθετημένα στο πλακόστρωτο, περιμέναν για δώρο. Και που και που έδιναν το χέρι στους περαστικούς που τους πλησίαζαν για μια φωτογραφία.

dsc00740.jpg

Και την Κυριακή, ήρθε και με αποτέλειωσε ο δήμος Αθηναίων και ο μεσιέ Κακλαμανής (!), με την πλατεία Κοτζιά.

Που πήγε το δέντρο;

Ρε σεις, μα την πέσανε. Κάποιος πέρασε βράδυ από το κέντρο της Αθήνας κι έκλεψε το δέντρο, το πελώριο, εκείνο που ήταν το ψηλότερο της Ευρώπης (πέρσι!!!) και μαζί όλα τα λαμπιόνια και τον σχετικό εξοπλισμό-στολισμό.

Ποιος σας έδωσε το δικαίωμα κύριε απαυτούλη μου να μου χαλάσετε εμένα τις γιορτές; Και μαζί κι ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο; Γιατί ένα ολάκερο διήμερο περιφερόμουν στο καρακέντρο της πόλης μου, ψάχνοντας για τα ίχνη του δέντρου. Καμιά πευκοβελόνα ρε παιδιά; ΤΙΠΟΤΑ!

Λέτε να πέρασε ο Grinch και να το έστειλε για ανακύκλωση; Μπας και έκανε διάλειμμα ο Santa και κατά λάθος προσγειώθηκε με τον Ρούντολφ αγκαλιά στο αστεράκι, εκεί στην κορυφή, και πάρ’τον κάτω; Κι αυτόν και τον τάρανδο αλλά και το δίμετρο έκτρωμα;

Πάω σπίτι, σας βαρέθηκα. Πάω σπίτι που και δενδράκι έχουμε και φωτάκια και κάλτσα στερεωμένη στο τζάκι! Έτσι. Και θα το σκεφτώ άμα κάνω βόλτα στο κέντρο της Αθήνας την Πρωτοχρονιά! Ακούτε κύριε απαυτούλη μου; Οι γιορτές είναι από τα λίγα πράγματα που ΔΕ ΣΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ!!!

Ουφ, μου ανέβηκε και η πίεση… λέμε τώρα.