Archive for April 9th, 2008

Κεντημένος ουρανός

April 9th, 2008

Σα νησάκια δεν είναι; Ε;

sun.jpg

Μαλλιαρές, παραφουσκωμένες, χρυσαφένιες ψυχές που έχουν κλωσσήσει στρέμματα του ουρανού. Πόντο-πόντο, αυτά τα ιδιαίτερα, απογευματιάτικα σύννεφα έχουν ράψει φορέματα αναγεννησιακά, με χρωματικές αντιθέσεις, σκιάσεις και αμέτρητη ασημένια κλωστή.

Τους πήρε υδάτινα και σκιερά χρόνια για να σκαρφαλώσουν στο σωστό σημείο, ώστε να έχουν αυτή τη θέα. Την ολόκληρη, την απόλυτη. Δίχως κτίρια να κρύβουν τίποτα. Κεραίες, βουνά, μετεωρίτες, κρύσταλλα, ηλεκτρισμό, εφιάλτες, ενέργεια.

Κάπου-κάπου, η χρυσαφένια αυτή Χιονάτη με τη συνοδεία της, μετακινείται. Για να βρει ακόμα καλύτερη θέση, πόστο, κάθισμα. Σέρνει μαζί της όλη αυτή την πύρινη ουρά του συμπαντικού της νυφικού.

Υπάρχουν και φορές, που η στρόγγυλη αυτή δύση βγάζει φωτογραφίες. Του εαυτού της. Και μου τις στέλνει με τη βροχή να τις θαυμάσω. Ιδού!

sunset.jpg

Αναρωτιέμαι. Εγώ τι να της στείλω πίσω να την ευχαριστήσω. Τι να δώσω στη χρυσαφένια Χιονάτη που έχει κρυφτεί μέσα στα πιο όμορφα και τέλεια σύννεφα. Και στα νησιά της; Τις φίλες της; Τι να αγοράσω, να ζωγραφίσω, να ράψω; Τα όνειρά μου, σαν άλλα μπαλώματα ζωής ίσως.

Ένα δω, ένα κει, ένα πιο πέρα. Χαρούμενο, θλιμμένο, σκεπτικό. Μονόχρωμο, εμπριμέ, με σχεδιάκια.

Αχ και να μου έριχνε μια ανεμόσκαλα αυτή η αέρινη ψυχή. Ν’ανεβώ, να τη συντροφέψω στο σαλιγκαρένιο της σύρσιμο. Όμορφα που θα ‘ταν. Πορτοκαλί πολύ. Κι ο κόσμος μου όλος θα γινόταν ένας ήλιος, με τα πιο θερμά χρώματα.

Shame on you!

April 9th, 2008

Βρίσε όσο θες. Εγώ θα σου πω τούτο, που με κατακεραύνωσε απόψε, λες και χρειαζόμουν μια ακόμη αποκάλυψη στη ζωή μου : )

Ιδού λοιπόν η σανίδα –βρεγμένη μάλιστα- που με χτύπησε:

Αν εμείς οι γυναίκες, δεν είχαμε από καταβολής μας, στο DNA και στο υποσυνείδητό μας, την ανάγκη για το ρόλο της μητρότητας, δε θα ανεχόμασταν ποτέ εσάς τα αγοράκια. Για τον απλούστατο λόγο κιόλας, ότι 8 στις 10 φορές, για να καθίσει να σε ακούσει ο άντρας, πρέπει να του φερθείς τελείως συγκαταβατικά και μαλακά, όπως κάνεις σε ένα μωρό. Αν λοιπόν δεν είχαμε τη διάθεση να γίνουμε «μαμάδες», δε θα μπορούσαμε και να ανεχτούμε την έλλειψη ωριμότητας και τη δειλία σας.

Από την άλλη, εάν εσείς οι άντρες δεν είχατε μάθει από κούνια μάλιστα, ότι χρειάζεστε ντάντεμα κι ότι ήρθατε στον κόσμο αυτόν, πρωτίστως για να σας φροντίζουν και να κάνετε συγκεκριμένα «καθήκοντα» χωρίς πολλή σκέψη, ανάλυση και συναισθηματικό δέσιμο, τότε δε θα μπορούσατε με τίποτα τον μαμαδίστικο τρόπο μας.

Either way… YUCK! Αυτό έχω να δηλώσω και για απόψε.

Δεν έχει θερμοσίφωνα σήμερα. Συγχύστηκα με την ανακάλυψή μου, η οποία μπήκε σε σειρά και λέξεις.

Πηγή εικόνας: forum.baby-gaga.com