Ποιον είπες μεγάλο ρε;
demon April 23rd, 2008
Τα τελευταία 2-3 χρόνια έχω την απατηλή αίσθηση πως η Μαμά Χρόνος με δουλεύει και μου στέλνει τα γενέθλιά μου νωρίτερα. Είτε επειδή δεν είμαι ακόμη κατάλληλα προετοιμασμένη ψυχολογικά είτε επειδή θα ήθελα ένα μήνα ακόμη, βρε αδελφέ, για να πατήσω στο πιο πάνω, ηλικιακά, σκαλοπάτι, εμένα μου κακοφαίνεται μια φορά αυτή η φάρσα.
Μην μπερδεύεσαι. Πάντα τη λάτρευα την ημερομηνία των γενεθλίων μου. Θεωρώ πως είναι το πιο εγωιστικό πράγμα που μπορεί να έχει κανείς. Γενέθλια… Αχ… Η δική μου ημερομηνία. Η μέρα κατά την οποία άνοιξα τα ματάκια μου και ούρλιαξα «Ωχ θεέ μου, τι είναι τούτο;»!
Είναι η μέρα που άρχισα να υπάρχω με υλική υπόσταση. Είναι η μέρα που προστέθηκα κι εγώ στη ζωή κάποιων ανθρώπων, στον αργαλειό της μοίρας, στο ψηφιδωτό του σύμπαντος.
Και πάντα, μα πάντα, τα γενέθλιά μου σήμαιναν διήμερο, τουλάχιστον, «γλέντι». Την προηγούμενη μέρα έβλεπα οικογένεια, έτρωγα σε καλά εστιατόρια και στο καπάκι έβγαινα με φίλους και ξενυχτούσα σε υπόγεια μέχρι τα δάχτυλα των ποδιών μου να μη βρίσκουν το έδαφος. Ανήμερα, πάντοτε δούλευα σαν το γαϊδουράκι, και μόλις σχολούσα αλήτευα για δεύτερη μέρα. Έως ότου όλες μου οι φλέβες να γεμίσουν οινόπνευμα. Μέχρι πάνω-πάνω στο στόμιό τους.
Φέτος, ελπίζω σε μια έκπληξη που θα διοργανώσει ο άντρας ακούγοντας την προτροπή μου: «Θα μου κάνεις καμιά έκπληξη;»… Σα να του λέω: «ΚΑΝΕ ΜΟΥ!».
Ναι, τρελαίνομαι για εκπλήξεις. Το έχω ξαναπεί ε; Φέτος, δεν ξέρω. Σίγουρα θα είναι διήμερη η φιέστα. Έχω πολλούς λόγους άλλωστε.
Είμαι με τον άντρα. Θα είμαστε μαζί. Ναι, φαντάζομαι πως αυτό είναι καλό : ) Τώρα για τα υπόλοιπα… απλώς ελπίζω να μην πάψω ούτε κλάσμα δευτερολέπτου να χαμογελάω σαν αλιτήριο πλάσμα!!!
Άντε, 8 και σήμερα.
Πηγή εικόνας: www.medi-ba.com