Archive for April 18th, 2008

Amnesia

April 18th, 2008

drops OR teardrops?

(Πηγή εικόνας: www.blueyze.us)

σταγόνες ή δάκρυα;

Είμαι ξαπλωμένη στο πάτωμα και προσπαθώ να θυμηθώ.

Γιατί τσακωθήκαμε, τι μου λείπει, τι ξεστόμισες πάλι.

Και κοίτα που δε θυμάμαι!

Εκπληκτικό.

Μέχρι πριν δυο ώρες ήμουνα όμοια ο Βεζούζιος, χωρίς τις πιτσίλες.

Και τώρα…

Το τίποτα, το απαθές τίποτα. Ένα κενό που αναπνέει τόσο αργά, σιγανά, σχεδόν από μέσα του τα λέει τα λόγια της ανάσας.

Κοιτάζω τη σπείρα και δεν μπορώ να βρω μήτε αρχή μήτε τέλος.

Ζαλίστηκα. Και δεν είναι από το gin Bombay που κατεβάζω εδώ και 2 ώρες.

Κύκλους κάνει η σκέψη, το παρελθόν, η καρδιά μου. Που δεν της τελειώνουν ποτέ οι τελίτσες, τα βελάκια, οι αγκαλιές.

Και κράτα μια αγκαλιά για το τρία. Στείλ΄τη μου στο αερόστατο. Εκείνο κει, το γεμάτο πράσινα και μπλε μάτια. Να βλέπουν κάτω να θυμούνται γιατί έφυγαν. Γιατί εγώ ξέχασα…

Πηγή εικόνας: isola-di-rifiuti.blogspot.com

ΜΠΟΥ!

April 18th, 2008

Ξημερώματα σπίτι κι εγώ πατούσα σαν τη γάτα κι έσερνα το σώμα μου προσεκτικά, μη ρίξει τίποτα, μην ακουμπήσει πουθενά, μην τρίξει η πόρτα πίσω μου.

Σου άφησα ένα ραβασάκι μέσα σε ένα μικροσκοπικό γυάλινο μπουκάλι, πάνω στο γραφείο σου, μπροστά από το πληκτρολόγιο: «Καλημέρα! Κοίτα στη blogosfaira»…

Είχα από χτες γράψει το κείμενο. Σε 53 λεπτά όλα θα τελείωναν. Θα έληγε η ημερομηνία. Θα άλλαζε. Θα προχωρούσε. Κι εγώ, θα έμενα να απορώ πού είναι το μυαλό σου. Ξέρω που είναι! Αλλά θα ήθελα να το είχες θυμηθεί. Πως έχουμε επέτειο. Απλώς και μόνο για να ανταλλάξουμε μερικές αγκαλιές και χάδια, να χαζολογήσουμε πάνω στο πόσο καιρό είμαστε μαζί, πόσο καιρό ακόμη θα είμαστε και διάφορα τέτοια χαριτωμένα. Που ναι, είναι και αυτά, το αλατοπίπερο στη σχέση. Για μένα, πάντα.

Στο πίσω μέρος του χαρτιού σου έγραψα: «Αφού (υπογραμμισμένο) διαβάσεις την blogosfaira πήγαινε στην κατάψυξη».

Μη γελάς, έλα! Ναι, όντως. Αυτό έκανα. Ετοίμασα ένα δεύτερο ραβασάκι και το έβαλα στην κατάψυξη. Δεν ξέρω τι σκεφτόμουν. Ίσως και να μη σκεφτόμουν όταν το έκανα, αλλά να το έκανα υποσυνείδητα. Ξέρεις, νεύρα, απουσία, με ξέχασε, με πλήγωσε, κοιμάται, θα σου δείξω εγώ… ΚΡΥΟ -> κατάψυξη.

Απλό.

Σε αυτό το δεύτερο, παγωμένο, ραβασάκι, σου έγραψα: «Χτες είχαμε επέτειο. Δεν ξέρω εάν είναι εγωιστικό, αλλά θα ήθελα να το είχες θυμηθεί… Χρόνια μας Πολλά».

(Πηγή εικόνας: news.deviantart.com)

Υ.Γ. Όχι, δεν αντέδρασες σήμερα. Δεν ήρθες να ευχηθείς, να απολογηθείς, να πεις κάτι. Ξέρω όμως ότι τα διάβασες όλα, επειδή ήσουν πιο… τρυφερός κι ενοχικός από ό,τι συνήθως : )))