Να με καταβροχθίσει η ευτυχία…
demon April 29th, 2008
(Πηγή εικόνας: www.prweb.com)
Δούλεψα σαν τρελή όλες αυτές τις μέρες.
Μία κοιμόμουν στις 03:30, χτες στις 05:00. Με μια υπερένταση που χτυπούσε το ταβάνι κι ένα νευρικό γέλιο, που όσο κι αν ήθελα να κλείσω το πράσινό μου μάτι να ξεκουραστώ, αυτό δεν έλεγε να με εγκαταλείψει. Καλά ήταν. Έτσι, σε φόρμα. Καιρό είχα να αιστανθώ ότι είμαι μες το παιχνίδι του εαυτού μου. Πως κάνω πράγματα. Κι έτσι για αλλαγή. Αυτή τη φορά ό,τι έκανα ήταν μονάχα για μένα. Για την πάρτυ μου. Κάτι όμορφο. Κάτι μεγάλο, ελπίζω. Κάτι που θα με κρατήσει μες τον εαυτό μου. Και θα με αφήσει στην ελευθερία μου.
Είμαι συναισθηματικός άνθρωπος. Το γνωρίζεις αυτό. Και σκληρή. Και κυνική καμιά φορά. Και πέρα για πέρα αυτοσαρκαστική.
Δεν το θέλω το κανονικό. Το φυσιολογικό που λέτε. Δε θέλω τη λογική και το κουτί.
Ούτε τη ζωή που τελειώνει με το θάνατο.
Αλλά τη διαδρομή που τελειώνει με το όνειρο. Με ένα όνειρο τόσο μεγάλο, σαν άπειρο μπαλόνι, που στο τέλος καταβροχθίζει την ίδια την ύπαρξη. Πώς να αντέξεις τόση ευτυχία; ………………………………………………………
Αυτό θέλω!
(2 και σήμερα)
Πηγή εικόνας: www.duffergeek.com