Don’t mind me…
demon February 6th, 2008
Είναι η ώρα μου.
Ε ναι λοιπόν, είναι η στιγμή να μαλακιστώ και εγώ, έτσι για αλλαγή. Ξεκαθαρίζω ότι γουστάρω απόλυτα τους άντρες. Για να μην υπάρχει παρεξήγηση. Και τις μηχανές, και τις σοκολάτες και το κρασί γουστάρω θα μου πεις, οπότε;
Πάμε με γνώμονα το ότι μου αρέσουν τα αγοράκια! Θα καταλάβεις πιο κάτω. Για τώρα… εισέπνευσε μαλακό βαμβάκι.
Ανοίγω-κλείνω μάτι και ρουφάω τη λάμψη που αφοδεύει η τηλεόραση και η οθόνη του υπολογιστή μου. Ένα εκνευριστικό άσπρο φως, που εάν είσαι στα πρόθυρα της μέθης, καταντά ένα αρρωστημένο παράσιτο που θυμίζει γραφείο τελετών, γραβάτες, μονοκόμματα κοστούμια, μανδύες των τρελών.
Σκέφτομαι και ναι, είναι αλήθεια, που να πάρει. Ο άντρας δε θα θυσίαζε ΠΟΤΕ τον ύπνο του για σένα.
Κάποτε τα είχα με έναν τύπο, Υδροχόο. Αστείο είναι τώρα που το σκέφτομαι το ότι εγώ ταίριαξα με αυτό το ζώδιο. Ερωτικά και μόνο, εννοείται έτσι; Όσους μήνες τα είχαμε το κάναμε με έναν και μόνο τρόπο: από πίσω! Η χαρά του νεροκουβαλητή. Έλα ρε συ, έτσι φαντασιώνεσαι ό,τι θες. Δες το κι από μένα. Δε χρειάζεται να φιλήσεις, να κοιτάξεις, να μιλήσεις σε εκείνον.
Τελοσπάντων, ο τύπος ΈΝΑ καλό το είχε: είναι ο μοναδικός άντρας με τον οποίο έχω κάνει «σχέση» και δεν μπορούσε να κοιμηθεί εάν δεν ξάπλωνα δίπλα του. Ποτέ ρε παιδί μου δεν το έχω ξαναζήσει αυτό. Και το θεωρούσα την υπέρτατη απόλαυση παύλα ικανοποίηση. Εγωιστική πάντα! Ξέρω πολύ καλά, πως κανένας άντρας δε θα χαράμιζε τον ύπνο του. Όχι για μένα, για ΚΑΜΙΑ. Γιατί είστε ζώα. Σε αυτό είστε, κόφτο.
Ο τύπος λοιπόν, έπεφτε για ύπνο και με άφηνε στο σαλόνι γύρω στις 03:00 να ακούω μουσική μέσα στα αφτιά μου και να κοπανιέμαι. Να φοράω τα λευκά πουκάμισά του και να τραγουδάω στις σκιές μου.
Κι όμως, κατά τις 05:00 που βαριόμουν κι αποφάσιζα να ρίξω το σώμα μου δίπλα του, με έναν μαγικό τρόπο, ξυπνούσε σα να μην είχε κοιμηθεί ποτέ, άπλωνε τα χέρια, με άρπαζε, μου έλεγε ένα νυσταλέο «άργησες!» και κοιμόταν βαθιά! Αλλά ξυπνούσε… Με περίμενε… Είχα γραφτεί στο υποσυνείδητό του… Δίπλα του…
Τώρα πες μου και το άλλο που το έχω έγνοια τελευταίως. Κι ας με μαλώνει η Μαλίνα: είσαι παντρεμένη; Έχεις υπάρξει; Χρόνια σε «σοβαρή σχέση»; Πως στο διάολο αντέχεις ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ τον ίδιο άνθρωπο; Χωρίς να φλιπάρεις, να έχεις νεύρα από το πουθενά, να ξεσπάς, να μη θες να σε αγγίξει, να θες να τον μαλώσεις σα 3χρονο; Πως άντεξες; Πως αντέχεις; ΠΕΣ ΜΟΥ!
Και μετά πες μου πόσο γουστάρεις τον εαυτό και την ελευθερία σου.
Πηγή εικόνας: www.thespiderawards.com
Φυσικά και είσαι εγωίστρια, μέγα παραγεμισμένη και καθόλου χορτασμένη. Αλλά σε καταλαβαίνω. Όχι (καλέ) μου δαίμονα δεν είμαστε όλοι οι άντρες “ζώα”, όχι περισσότερο ή λιγότερο από εσένα…
Από γυναίκα περίμενα συμβουλή/άποψη, στον έτερο μηχανόβιο έπεσα. Λάθος: δεν είμαι εγωίστρια after (8) forever. Εγωκεντρική είμαι! Έχει μια διαφορά.
Δηλαδή όταν είσαι εγωιστής δεν είσαι λίγο πολύ εγωκεντρικός και το αντίθετο; Αν υπάρχει αυτή η διαφορά, είναι μάλλον λεπτή αγαπητή μου..
Όταν είσαι εγωκεντρικός, θαρρείς πως είσαι το κέντρο του σύμπαντος. Πως όλα περιστρέφονται γύρω από σένα. Όταν είσαι εγωιστής θες να γίνεται το δικό σου και ξεκινάς σκεπτόμενος τις δικές σου ανάγκες κι επιθυμίες. Κατ’επέκταση, δε σχετίζονται τόοοσο πολύ αυτές οι δύο έννοιες. Μπορεί να είσαι εγωκεντρικός και να είναι ο άλλος η πρώτη σου προτεραιότητα.
Σε φιλώ κυνικέ.
Μα αφού ξεκινάς σκεπτόμενος τις δικές σου ανάγκες και θες να γίνεται το δικό σου (ως εγωιστής), αγνοείς τους υπόλοιπους και κατά επέκταση τις δικές τους ανάγκες ή έστω τις βάζεις σε δεύτερη μοίρα. Πως διαφέρει αυτό από τον εγωκεντρικό χαρακτήρα που θέλει να περιστρέφονται τα πράγματα γύρω από αυτόν και νομίζει ότι βρίσκεται στο κέντρο του σύμπαντος, των πάντων, (γιατί οι δικές του ανάγκες έρχονται πρώτα) άρα είναι και πιο σημαντικές, άρα δεν βλέπει συνήθως την τύφλα του και σίγουρα όχι τις ανάγκες των άλλων, αφού είναι πολύ απασχολημένος με τον εαυτό του.
Κυνικός; Ελπίζω να μην μου το λες αυτό με την έννοια του ότι εκφράζομαι με ειλικρίνεια μεν, αλλά με αγένεια δε. Θα με στεναχωρούσε αυτό κάπως…
Εγωκεντρικός είπα κι αυτό περιέγραψα after (8) forever, όχι νάρκισσος. Ο εγωιστής νοιάζεται για την πάρτη του. Πρώτα και πάντα. Ο εγωκεντρικός μπορεί άνετα να βάλει πρώτα τον άλλο. Όμως σε μια συζήτηση κατά την οποία εσύ θα πεις πώς πέρασες τη μέρα σου ή πώς έκανες ένα πράγμα, ο εγωκεντρικός θα σκεφτεί αυτόματα πώς την πέρασε εκείνος ή τι θα έκανε ΑΥΤΟΣ! Και θα το πει, αλλιώς θα σκάσει. Είναι απλώς η πρώτη αντίδραση, η πρώτη ανάγκη να το “δει” μέσα από τον εαυτό του. Όχι να νοιαστεί μόνο για τον εαυτό του όμως. Έχει μια διαφορά! Είσαι γενναιόδωρος θαρρώ… αλλά κυνικός.
Ο δικός σου Νεροχύτης, μου θυμισε ενα δικο μου Τοξότη… μπα, δεν εχει να κανει με το ζώδιο τελικά.
Δε θεωρώ οτι εγω ειμαι εγωκεντρική. Απλά αποτελώ το κέντρο του κόσμου, του δικού μου τουλάχιστον.. Τι, υπάρχει κι άλλος;
Οσο για την τελευταία σου απορία, όντας παντρεμένη και μάλιστα πολλά πολλά χρονια θα σου πω απλα οτι φυσικά και φλιπάρεις, κι έχεις νεύρα, και την κεφάλα θες να του ανοίξεις, και την πορτα να φύγεις, και να χώσεις τα παγωμένα σου πόδια ανάμεσα στα δικά του την ώρα που κοιμάται για να τα ζεστάνεις -και να του χαλάσεις τον υπνο, αει σιχτιρι στο τσεπάκι τον έχει- και να χωθείς στην αγκαλιά του, και να τον κανακέψεις, και να κάνετε έρωτα, και να πείτε βλακείες για να γελάσετε… Και σε αντέχει, γιατί είναι ο ΙΔΙΟΣ ανθρωπος. Σε εχει μάθει πια, και μπορείς να είσαι ο παρανοικος εαυτός σου κάθε μερα…
Ω ναι… με κάνεις να αιστάνομαι φυσιολογικά έτσι για αλλαγή. Μπράβο ρε πριγκιπέσσα. Να ‘σαι καλά κι απόψε.
Άντε να ρίξω μια σκέψη ακόμα. Τα δικά σου λογάκια ” Ποτέ ρε παιδί μου δεν το έχω ξαναζήσει αυτό. Και το θεωρούσα την υπέρτατη απόλαυση παύλα ικανοποίηση. Εγωιστική πάντα! “. Τελικά είναι ή δεν είναι εγωιστικό να θέλουμε να κοιμάται ο άλλος αφού πέσουμε στο κρεββατάκι μαζί του ή μήπως είναι απλά εγωκεντρικό ; Νάρκισσος ; Μπα, σίγουρα όχι. Βέβαια έτσι όπως το θέτεις, υπάρχει μια μικρή διαφορά, μικρή, μικρούλα. Μήπως μωρέ είσαι και τα δύο…
Να ξέρεις πάντως, έτσι όπως νιώθεις, ένιωσα και νιώθω ακόμα. Είσαι τόσο (φυσιολογική) όσο εγώ και μερικές χιλιάδες ακόμα. Κυνικός λοιπόν, είσαι η πρώτη που μου το λες. Ε ίσως και να είμαι, άλλωστε οι άλλοι συνήθως βλέπουν πράγματα πάνω μας πιο καθαρά από ότι εμείς όταν κοιτάζουμε απλά στον καθρέφτη, για σκέψου το αυτό. Αλήθεια ένας άνθρωπος γενναιόδωρος μπορεί να είναι και κυνικός ; Την καλημέρα μου λοιπόν αν σε πετύχω ξύπνια.
Συμπυκνωμένες σκέψεις. Να σου βάλω μια ακόμη συνισταμένη; Κτητική είμαι στον έρωτα. Ούτε εγωίστρια ούτε εγωκεντρική. Και κατά έναν παράδοξο τρόπο μήτε ζηλιάρα!!! Εγωκεντρική είμαι στη ζωή. Εγωίστρια, στο θυμό ίσως. Γι’αυτό και είμαι νιτρογλυκερίνη. Ή τουλάχιστον έτσι με λέει ο άντρας : )
Τώρα που λουφάξαν τα ζουλάπια… Δυο χρόνια παρά 18 μέρες… σαν παντρεμένη 40 χρόνια! Το πως νιώθεις για μια σχέση διαφέρει όσο κάθε πόρος του σώματός σου. Εκλεκτικότητα είναι η σωστή λέξη. Είσαι με κάποιον και σου μοιάζει ίδιο πιάτο, είσαι με κάποιον άλλο και σου μοιάζει τσελεμεντές. Το θέμα είναι τι κάνουμε με τα υπόλοιπα μενού που επιλέγουμε… αυτό παλεύουμε πάντα, να ζήσουμε με αυτό που δεν είναι ο τσελεμεντές μας. Αλλιώς όλα θα ταν πιο ξεκάθαρα.
Μέσα σε εκείνα τα 2 χρόνια με το βαρετό μου πιάτο τα έζησα όλα. Να τον αντέχω κάθε μέρα, να φλιπάρω, να έχω αδικαιολόγητα και ξαφνικά νεύρα, να ξεσπάω, να τον διώχνω, να τον προκαλώ για καυγά και να φτάνω ως το τέρμα. Άντεξα μέχρι οσότου μπορούσε μετά να αντιστρέφει το κλίμα. Ή πιο σωστά άντεξα μέχρι που συνηδειτοποίησα οτι έφταιγε η “επιλογή” μου για μέρος από αυτά. Τύψεις που τα εκδήλωσα όλα αυτά δεν ένιωσα ποτέ. Τουλάχιστον ήξερε τι έπαιρνε αφού ήθελε τόσο να με πάρει.
Και σε ρωτάω… αν στην θέση του ήταν ο τσελεμεντές μου θα τον ενοχλούσε να είμαι αληθινή απέναντί του; Σερβίροντας άλλο πιάτο κάθε φορά δεν θα αντέστρεφε οποιοδήποτε κλίμα; Θα του κράταγα ποτέ μερίδιο για το ξέσπασμά μου; Η μόνη μου αγωνία τότε θα ήταν αν είμαι και εγώ ο δικός του τσελεμεντές.
Ελπίζω να μην σου άνοιξα την όρεξη
*Είπα πρόσφατα εντελώς αθώα σε έναν άνθρωπο την άποψή μου για την σωστή σχέση, αυτήν που εγώ θέλω να είμαι μέσα “Θέλω την ελευθερία μου αλλά θέλω και κάπου να γυρνάω, όχι σε κάτι σταθερό, σε κάτι εξελίξιμο” και μου απάντησε “υπάρχει τέτοια γυναίκα;”. Εσύ τώρα τι έβγαλες από όλο αυτό;
α ρε μενεξεδιά… (ενα ζουλάπι εμεινε ξυπνιο).. Αυτο το μενου εχει δυο πιατα. Κι αν το ενα μενει το ιδιο και ειναι βαρετο, εμεις ειμαστε εκεινο που αλλαζει.. “Τουλάχιστον ήξερε τι έπαιρνε αφού ήθελε τόσο να με πάρει.” κρατάω αυτό. Δεκα χρόνια -αν δεν εχασα κανένα στο δρόμο γιατι μου συμβαίνει συχνα- με τον ιδιο ανθρωπο. Ας προσεχε! Αυτος λυσσαξε, δε λυσσσαξα εγω…
Τα παω καλα με τη μαγειρική, οχι με τους τσελεμεντέδες… αλλα:
“Είπα πρόσφατα εντελώς αθώα σε έναν άνθρωπο την άποψή μου για την σωστή σχέση, αυτήν που εγώ θέλω να είμαι μέσα “Θέλω την ελευθερία μου αλλά θέλω και κάπου να γυρνάω, όχι σε κάτι σταθερό, σε κάτι εξελίξιμο” και μου απάντησε “υπάρχει τέτοια γυναίκα;” ναι ρε μαλάκα υπάρχει. Οχι μια. Πολλες. Αλλα ξερεις κατι; Δεν πιστεύεις οτι υπάρχει. Δεν μιλάς. Καμμια φορα δε μιλάμε και μεις… Ποσο διαφορετικά θα ήταν να τα πραγματα μεταξυ μας αν μιλουσαμε σαν ανθρωποι, κι οχι σαν φυλα, ρε φιλε…
ζουλάπι μου να σε φιλήσω
μουτς φιλενάδα! παω για νανι… παει και το τελευταιο ζουλαπι για υπνο! Καλο ξημέρωμα εκει που το θελετε!
οι έχοντες αυπνίες να σιωπήσουν, οι άλλοι όνειρα γλυκά
Κορίτσια, πάντα πίστευα πως deep down, η πραγματικά μόνη διαφορά μεταξύ γυναίκας και άντρα, είναι τα γεννητικά μας όργανα. Τη διαφορά σου σα φύλο, τη θέλω όταν σε γαμάω, όταν βγάζεις τα σκουπίδια άντε και σε καμιά δύσκολη στιγμή που θα ‘χω πιει
πραγματικά πολύ και θα προκαλώ ανόητα το σφίχτη απέναντι! Τσελεμεντές… ποικιλία. Πιάτο… σταθερότητα. Γιατί ποτέ μου δεν πίστεψα το παραμυθάκι πως οι γυναίκες έχουμε ανάγκη την ασφάλεια; Βολική αυταπάτη να το χαύουν οι άντρες. Γιατί γι’αυτούς ασφάλεια σημαίνει μονάχα το να γυρνάνε σπίτι. Βαριέμαι εύκολα και ξέρω πολύ καλά και το λέω με πάσα ειλικρίνεια πως, στο 99% οι καβγάδες μου μαζί με τον (συγκεκριμένο) άντρα, ξεκίνησαν από μένα. Για να μη βαριέμαι. Για να τον δω να “ανάβει”, για να τον προκαλέσω, όπως λες Μαλίνα. Το ‘χει καταλάβει, πριγκιπέσσα. Και ναι, προκειμένου να μη βαρεθεί ποτέ κι αυτός, θα το δεχόμουν να έκανε διάφορα νάζια. Και να έπρεπε κι εγώ να ‘μαι σε εγρήγορση. Εγώ όμως είμαι. Ο άλλος είναι; Ή πάντα ο ένας από τους δύο σε μια σχέση, κρατά τον αντίθετο ρόλο και ευφησυχάζει;;;
Έι κι εγώ??!
3.10 είχα κλείσει την οθόνη του υπολογιστή και πάλευα να κοιμηθώ… οι αυπνίες μου έχουν αγριέψει τον τελευταίο καιρό. Καιρός να αρχίσω να εκτονώνομαι όχι μόνο με σκέψεις. Με πέτυχες σε μελαγχολική μέρα και εσυ… Ψιτ! Καλημέρα
Καλημέρα Μαλινάκι! Προτείνω Soulfly το “Prophecy” για εκτόνωση ολκής.