Fuck OFF
demon February 8th, 2008
Κλείνω με δύναμη τα μάτια.
Σπρώχνω την ψυχή μου πιο μέσα και προσπαθώ να την κόψω λιγάκι στην ακρούλα, να τη ματώσω ίσα-ίσα. Για να θυμηθώ πώς ήμουν όταν ήμουνα… μόνη.
Τότε που μπορούσα ανενόχλητη να δακρύσω, να πονέσω, να κρύψω τα μέλη μου σφίγγοντάς τα πάνω στην επιδερμίδα μου, να δαγκώσω τις παλάμες μου, να χαράξω τον αέρα μου.
Είκοσι λεπτά. Μόνο τόσα πέρασαν από τη στιγμή που άναψα την κεντρική θέρμανση. Και τώρα βγαίνει παγωμένος αέρας. Πότε πρόλαβε; Σηκώνομαι και κλείνω το διακόπτη. Προσπαθώ να προλάβω το κρύο πριν φτάσει εσένα. Μη σε ξυπνήσει. Μη σε σηκώσει και σε στείλει κοντά μου…
Να με δεις
Κι όπως επιστρέφω στο κάθισμά μου, βλέπω ένα γρήγορο σεντόνι να κατηφορίζει μπροστά μου. Λείο και περήφανο. Καλπάζει και δεν περπατά.
Κι έτσι το χάνω. Το ίδιο εύκολα. Κι αναρωτιέμαι αν το είδα ή αν το φαντάστηκα. Έφτασα τα δυο μπουκάλια πια. Αφρώδης οίνος στα πνευμόνια μου. Πέρσι θα ‘ταν gin, σκέτο.
Χωρίς καπνό φέτος. Μόνο με πόνο. Ή δεν είναι; Πάντα θλίψη είναι, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Άλλωστε μου το είχε πει κι εκείνος ο τσιγγάνος. «Θλίψη στα μάτια σου. Κάτι μεγάλο και τόσο όμορφο, αλλά γιατί θλίψη»;
Γιατί έτσι γεννήθηκα ρε μεγάλε. Με άσπρο δέρμα, πράσινο μάτι, νεύρο που τσαλακώνει τη σπείρα σου, ταχύτητα που ρίχνει το κάστρο σου και μια θλίψη για να με κρατά στη γη!
~ Θλίψη…
Αναρωτιέμαι, το δέντρο γιατί φώναξε τώρα που το πλησίασα κι όχι πριν που το κοιτούσα από απόσταση; Γιατί ψάχνομαι; Σκέφτομαι γιατί με πήρες τηλέφωνο τώρα που δε σε χρειάζομαι κι όχι πριν από ένα μήνα που έσταζα για σένα;
Εξαφανίσου!
Όχι δε θέλω sex απόψε. Μαλάκα! Φέρε μου το μπουκάλι κι άσε απείραχτες τις νότες, την παραζάλη και τη μάσκα μου.
Πηγή εικόνας: www.image-acquire.com
Aνεμοστρόβιλος γίνεσαι ωρες-ωρες.
Χορεύουν γυρω-γύρω τόσα συναισθήματα και περιμένουμε να καταλαγιάσουν.
Τι βασανό και αυτό να εμφανίζεται κάποιος την μη κατάλληλη στιγμή;
Θα σου πω ένα μυστικό… περιμένω κάποιον (συγκεκριμένο) να εμφανιστεί στην πορεία μου την κατάλληλη στιγμή. Όχι τωραμ τώρα είναι νωρίς, αλλά την ώρα που πρέπει και για τους δυο μας. Και αν με ξεχάσει, και αν τον ξεχάσω, ας δουλέψει μια φορά η μνημη και η μοίρα όπως πρέπει. Μια φορά μόνο.
Καλησπέρα δαίμονα.
Τσατισμένο σε βλέπω…
Καπνούς βγάζεις.
“Ναρκωμένη” είμαι μονάχα τη μέρα, Johnny boy!
Μαλίνα, κάποτε τα είχα με ένα μουσικό, εξαιρετικά ευφυή. Με περνούσε 10 χρονάκια κι ενώ είχαμε εκπληκτική εγκεφαλική, κυρίως, χημεία, ήμουνα πάντα δυο βήματα πίσω. Διότι εκείνο που ζούσα εγώ ή λαχατούρα τότε, εκείνος το είχε ήδη ζήσει και είχε πάει στον επόμενο κρίκο… Πάντως η “τύχη”, η μοίρα και μάλλον και το timing μού έφεραν τον άνθρωπο με τον οποίο είμαι τώρα.
Καλησπέρα και σε σένα, Κωστή. Ως συνήθως!
Ώρες ώρες με εκνευρίζεις
(και γιατί να είμαι πάντα 2 βήματα πίσω; και αν έχω ζήσει άλλα, διαφορετικά;)
Πω πω θα εκνευριστώ όντως τωρα! :Ρ
Δε σου είπα Μαλινάκι ότι θα είσαι εσύ 2 βήματα πίσω. Ούτε είμαι εγώ, πάντα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως, έτσι έγινε. Με αποτέλεσμα, να μην μπορούμε ΚΑΙ γι’αυτό το λόγο να ‘μαστε μαζί με τον τυπά. Είναι ο συγχρονισμός στη ζωή, αλλά είναι και ο συγχρονισμός στις επιθυμίες. That’s all. Soulfly, “Prophecy”, άκου!
Χαμογελώντας το έλεγε το περί εκνευρισμού
Απόψε άκουσα πολλά μαζεμένα, άστα να πάνε!
Γιατί ρε συ; Ποιος αποφάσισε να σε καρφώσει?!
οι φίλοι για όσα κάνω και δεν κάνω… έχω μια υποψία σε λίγο θα αρχίσουν να με παρομοιάζουν και με στρουμφοκάμηλο, μένω ακίνητη μπας και περάσει η μπόρα.
Κι εγώ που νόμιζα ότι βάζουν το κεφάλι στην άμμο και το παίζουν αόρατες!!!
θα το κανα και αυτό αλλά φοβάμαι μην πάθω ασφυξία
Ε, άνοιξε μεγαλύτερη τρύπα!