demon December 12th, 2007
Σ’ευχαριστώ που μου μαγείρεψες. Ξέρω, σε έβαλα να φτιάξεις κάτι αποκλειστικά και μόνο για μένα. Εσύ είχες να φας. Εγώ ήθελα κάτι άλλο. Κι έτσι εσύ το έκανες, για να με ευχαριστήσεις, υποθέτω. Μετά από γκρίνια, μετά από πάμπολλες γκριμάτσες και μια άβολη κατάσταση που φρόντισες να μου γνωστοποιήσεις.
Σ’ευχαριστώ που νοιάζεσαι και κάνεις ό,τι σκέφτεσαι όποτε το σκέφτεσαι για μένα. Θα μπορούσα φυσικά και χωρίς αυτό. Θα μπορούσα φυσικά και χωρίς το φαγητό ΣΟΥ. Τη βγάζω και με ψωμί και τυρί είναι η αλήθεια. Χιλιάδες μέρες της ζωής μου το έχω κάνει. Δε θα λιμοκτονήσω, μα ούτε και θα γκρινιάξω. Και σίγουρα δε θα θεωρήσω ότι χρωστάω κάτι σε κάποιον. Ούτε καν στον εαυτό μου.
Κι αυτή είναι μονάχα η αφορμή.
Δεν ξέρω αν τραβάω το σχοινί. Δεν ξέρω αν μας βάζω ιδέες ή σου δίνω πάτημα. Δε με νοιάζει αυτή τη στγιμή.
Δεν έχεις όμως το δικαίωμα να με κάνεις έτσι. Κι αν με κάνεις τώρα έτσι, που είσαι ερωτευμένος όπως λες, τι θα γίνει μετά; Γιατί με φορτίζεις έτσι, τόσο; Επειδή είχα καιρό να κάνω σοβαρή σχέση; Επειδή έχω υπερβολικά πολλές απαιτήσεις από σένα και τη συμπεριφορά σου; Επειδή σε βλέπω σαν σύντροφο ζωής και σαν τέτοιος θέλω να μου φέρεσαι;
Έσπασε το πρώτο κομμάτι της αλυσίδας.
Ζυγίζω ή τουλάχιστον προσπαθώ. Όταν είναι τόσο νωρίς, δεν θα έπρεπε να είναι μόνο κόκκινα; Είμαστε περισσότερο καλά ή όχι; Γιατί μπαίνουν ως δια μαγείας τόσα εμπόδια;
Ναι, πάει γρήγορα αλλά το σημαντικό είναι ότι πάει από μόνο του. Ότι κανείς μας δεν το βίασε, δεν το έτρεξε, δε μεσολάβησε. Ρολάρει, πάει καλά, πάει σταθερά. Και ξαφνικά χειρόφρενο. Λογική, υπολογισμοί, ανασφάλειες.
Ναι έχω μάθει ή έτσι είμαι να λέω τι έχω, να μιλάω, να παλεύω, να λύνω.
Και ναι, γούσταρα που ήμουν εργένισσα, γκόμενα, ελεύθερη. Γούσταρα που έκανα ό,τι μαλακία εμφανιζόταν μπροστά μου. Και έκανα πολλές. Μέχρι 3 μέρες πριν σε γνωρίσω.
Γουστάρω να έχω χύμα το σπίτι μου. Να βλέπω όποιον θέλω όποτε το θέλω. Να ξενυχτάω, να πίνω, να κραιπαλιάζω, να πηδιέμαι. Γούσταρα να τα φτάνω όλα στα άκρα και να μη με περιορίζω.
Και τώρα…
Τώρα γουστάρω που σε γνώρισα, που έκανα σχέση μαζί σου, που είμαστε μαζί, που σε έχω, που φτιάχνουμε μια ζωή κοινή.
Γουστάρω που μοιράζομαι εμένα με σένα. Που κοιμάμαι δίπλα σου, που κάθομαι δίπλα σου, που μπορώ να αγγίξω το πρόσωπό σου, που μπορώ να ρισκάρω για μας, που υπάρχουμε εμείς.
Γουστάρω που δεν μπορώ να κάνω άλλες μαλακίες. Γιατί δεν τις χρειάζομαι. Γιατί δεν τις αισθάνομαι. Τον περισσότερο καιρό τουλάχιστον.
Αλλά σε έχω μέσα μου. Και όταν ονειρεύομαι, και όταν ψωνίζω, και όταν καθαρίζω, και όταν γδύνομαι, και όταν μιλάω, και όταν κάνω σχέδια! Σε υπολογίζω γαμώτο. Κάθε στιγμή. Και το δείχνω! Γιατί θέλω να αναπνέω μαζί σου και γιατί αισθάνομαι, πως δε θέλω να είμαι μακριά σου, δε θέλω να ζήσω πλέον χωρίς εσένα.
Μου αρέσεις.
(Και δε θέλω λογική σε αυτό)
Πηγή: performingarts.ufl.edu
