Archive for November 10th, 2007

Απόψε έμεινα μέσα

demon November 10th, 2007

Τι θα έκανες για μένα; Πες μου!!!

Ό,τι θες, αρκεί να μου κάτσεις.

Έχω την αίσθηση ότι με θες μόνο για το κορμί μου.

… Κι εγώ!

Τώρα εμένα αυτοί οι διάλογοι γιατί μου θυμίζουν… τα πουλιά του Αρκά; Ας είναι. Ζωογόνος ο έρωτας, δε λέω. Τη 2η μέρα παίρνει το πλοίο από Αθήνα κι έρχεται να με βρει Σαντορίνη. Την 17η μέρα έχουμε κιόλας αγαπηθεί και την 22η αποφασίζουμε να ζήσουμε μαζί. Κι όλα αυτά με την εξής λεπτομέρεια: ότι έγιναν ΑΠΟΛΥΤΑ φυσιολογικά, αβίαστα και με μια απίστευτη άνεση και οικειότητα.

Αν γυρίσω το μπουκάλι ανάποδα, θα χυθεί το κρασί;

Τελικά, απόψε έμεινα μέσα. Δεν ήθελα να δω άλλους βρεγμένους δρόμους και παρ’ολίγον ατυχήματα με μηχανάκια. Ούτε να αιστανθώ τα φρένα να μην πιάνουν και το λάστιχο να πατινάρει.

Δεν ήθελα να δω πρόσωπα γύρω μου, ούτε να με αγγίξουν ξένα μαλλιά.  Δεν ήθελα να με ακουμπήσουν υφάσματα άλλων και να προσπαθήσουν να με διαβάσουν μάτια. Ούτε να ακούσω λέξεις που θα ενεργοποιήσουν τον εγκέφαλό μου.

Ήθελα απλώς να μείνω στο κουβούκλιό μου και να ψυχανεμιστώ τον έξω κόσμο, από δω! Ν’αφουγκραστώ ήχους που δεν πονάνε τα αυτιά μου. Και να φαντασιωθώ χαρακτηριστικά που γεμίζουν μονάχα με ομορφιά την οπτική μου οθόνη.

Άναψα όλα τα φώτα στο σπίτι και κοίταξα με περιέργεια τις αντανακλάσεις στα τζάμια τριγύρω. Χόρεψα πάνω στα έπιπλα, κάνοντας πέρα το χαρτομάνι και τα αντικείμενα που με τόση αδιαφορία έχω περισυλλέξει.

Έφαγα, ξεδίψασα και τράβηξα όλες τις κουρτίνες. Και μετά, άναψα όλα τα κεριά που έχουν σκεπάσει το πάτωμά μου. Φιτίλια ποτισμένα με γεύσεις και χρυσόσκονη. Με χοντρά ξυλάκια από κανέλα και φέτες πορτοκαλιού. Με κοχύλια και γαλάζια υγρά. Με αποξηραμένα φυτά και καρπούς στο σχήμα αστεριών.

Χαλάρωσα το σώμα και τις σκέψεις μου και γέμισα δυο ποτήρια με σαμπάνια. Έτσι, για να μη σηκώνομαι για δροσερή γεύση συνεχώς μια και το μπουκάλι έμεινε στο ψυγείο. Έβαλα αλλόκοτα δυνατά Queensryche και τσίτωσα τα μπάσα. Αιστάνθηκα το ταβάνι να σκάει και χιλιάδες κομμάτια σοβά να σκορπίζουν έξω. Κι αποκοιμήθηκα σκεπτόμενη πόσο θέλω να μείνω ξύπνια απόψε, μέσα, μακριά από τ’άστρα και τη ζαλάδα της σελήνης… 

                                                                                                                                    blue

Πηγή: fallenangel.pblogs.gr/

Πύρωσε τη γλώσσα μου

demon November 10th, 2007

Κιθάρα που ακούγεται σαν καθαρόαιμο γκάζι και φωνή που βρυχάται σαν αιλουροειδές.

Το sex είναι σαν roller coaster που απλώς γλιστράς στη δίνη της ταχύτητας την ώρα που το κορμί σου σφίγγεται πάνω στο κάθισμα ή σαν τον δύτη ελεύθερης κατάδυσης που πολύ προσεκτικά προσπερνά τα όρια του υγρού βάθους χρησιμοποιώντας τα πνευμόνια του και την αυτοσυγκέντρωσή του;

Περνάω την πρώτη πύλη του μυαλού μου, ανατρέχοντας στις χτεσινές μνήμες. Ανασκαλεύω συνδυασμούς χρωμάτων, εικόνων που να κλείδωσαν σωστά, σταγόνων που να κύλησαν κατά μήκος ολόκληρου του σώματός μου. Θυμάμαι να φίλησα τον τοίχο και να πύρωσε η γλώσσα μου.

Διαπερνώ τη δεύτερη φάση, κάνοντας χαμηλές νυχερινές πτήσεις και μπλέκοντας σαν αίσθηση το πλάγιασμα στη λεωφόρο Καρέα με την ανασηκωμένη μέση μου την ώρα που με έγλειφες.

Διατρέχω τις μνήμες από το σήμερα που είναι τρύπιο ακόμη. Ξύπνησα και κρύωνα. Ντύθηκα σπασμωδικά κι έφτιαξα πρωινό. Ρούφηξα το μέλι από το βούτυρο κι έβαλα τα δάχτυλά μου στο πληκτρολόγιο. Προγραμμάτισα τις νότες στο ηχοσύστημα και σε πήρα τηλέφωνο. Χαμογέλασα ναζιάρικα και σου είπα ότι μου λείπεις. Κοίταξα έξω από το παράθυρο πολλές στιγμές και ζήλεψα το ταξίδι των σταγόνων.

Και τώρα είμαι εδώ, καθιστή πάνω στην πολυθρόνα μου και σκέφτομαι το sex. Ξέρω ότι θες να πας αύριο Μέγαρα να τρέξεις με τη μηχανή. Ξέρω όμως ότι δε θα μου το πεις σήμερα.  Θα περιμένεις το αύριο γι’αυτό.

Όπως κι εγώ θα περιμένω την αυγή να συναντήσει τον ήλιο…

Ο πίθηκος παίζει Dio

demon November 10th, 2007

the eye 

Πηγή: www.geocities.com/eyenetgr/links.html

“Get away… Holy Diver…” Dio να τραγουδά στο Media Monkey, καταρρακτώδης βροχή έξω από τα στόρια μου, το περίγραμμα του γραφείου να είναι καλυμμένο από δεκάδες κόκκινα κεράκια, το φως από το laptop να φτιάχνει τεχνολογική ατμόσφαιρα και το air condition πάνω από το κεφάλι μου να φυσά θερμό αέρα, σα προστατευτικό, στους τοίχους.

Τι να κάνω απόψε; Μέσα στα ζεστά με μια πίτσα στο χέρι και μπόλικο κρασί για το λαρύγγι μου ή έξω για μπιλιάρδο, Πατήσια, και μετά σε κάποιο χειρουργικά φωτισμένο πλαστικό χώρο για ένα σνακ στα πολύ γρήγορα;

Θα μου μαγειρέψεις; Ή να σου δώσω άδεια απόψε; Δικαούσαι μια φορά την εβδομάδα να απέχεις από τις κουζινικές σου υποχρεώσεις. Να φτιάξω γλυκό; Τι θες; Κάτι με σοκολάτα;

Χτες είμασταν στο Ploughman, στα Ιλίσια, αποφασισμένοι να μεθύσουμε. Ή τουλάχιστον κάποιοι από την παρέα ήταν προετοιμασμένοι ψυχολογικά για να κραιπαλιάσουν με τα βελάκια στο χέρι, στο πάνω επίπεδο. Μια φορά χτύπησα κέντρο κι αυτό, με το αριστερό!

Πριν, είχαμε πάρει τη δόση μαλακίας μας, έχοντας “δει” το “Superbad”, μια μπούρδα ολκής, τελείως αγορίστικη με απίστευτα γελοία ερωτικά αστεία, τύπου “Θα τη μεθύσω και θα την πηδήξω ή τουλάχιστον θα τον τρίψω στο πόδι της”. Τρία τσογλανάκια σε μια τυπική Αμερική των τριών τετραγώνων: σχολείο, σπίτι, δρόμος. Γκροτέσκ σκηνικά, που κάποια στιγμή, ε, ναι, σε γαργαλάνε.

Τελικά μέθυσα χτες; Πες μου! Ξέρω ότι από ένα σημείο κι έπειτα, έριχνα τα βελάκια στο γάμο του Καραγκιόζη. Πρέπει να άφησα το στίγμα μου και στην τζαμαρία πάνω από το στόχο. Αυτή που έχει μερικά τρόπαια.

“Όχι, δε μέθυσες ακριβώς, αλλά όντως τα βελάκια τα πέταγες όπου να ‘ναι.” Εντάξει και τι άλλο έκανα χτες; Σε έφτιαξα…, αυτό το θυμάμαι με λεπτομέρειες.

 ”Ναι, το οποίο το κάνεις εύκολα, γρήγορα και όποτε θες.” Αυτό είναι το νόημα.

“Runaway, runaway”. O media πίθηκος σολάρει τώρα στο “Don’t talk to strangers”. Τελικά τι θα φάμε;