Η νύχτα ξημερώνει
demon November 23rd, 2007
Δεν ήθελες να κάνουμε έρωτα το πρωί; Δούλευες όλο το βράδυ, στο διπλανό δωμάτιο. Και ήρθες μόλις εμφανίστηκε η πρώτη λάμψη στο παράθυρο κοντά μου για να με φιλήσεις και να μου δώσεις την πρώτη “καλημέρα”.
Σε φίλησα ερωτικά, κοφτά, ανασαίνοντας μέσα στο στόμα σου. Άγγιξα το πρόσωπο και τα μάτια σου κι έγλειψα τα μάγουλά σου. Σε ρώτησα πόσο προχώρησες τη δουλειά σου και τι ώρα θα τελειώσεις.
Κάτι ώρες αργότερα κι όταν ο ήλιος πια είχε εισβάλλει σε όλο το δωμάτιο, πλημμυρίζοντας τα αφημένα ποτήρια του κρασιού από το πάρτι χτες και γεμίζοντας τις χαραμάδες του καλοριφέρ, ήσουν ακόμη στο γραφείο σου. Άκουγα τα πλήκτρα να κατεβαίνουν νευρικά και το κουμπί του Enter να το έχεις ξεσκίσει, πατώντας το με μανία. Διαχειριζόσουν το λειτουργικό σύστημα ενός server.
Αναρωτιόμουν με εκνευρισμό πότε θα διαχειριστείς τον δικό μου σκληρό!!! Reboot.
Οι άντρες δεν είναι που έχετε διάθεση πάντα το πρωί; Έτσι δεν πάει;
Το καναρίνι της απέναντι έχει λυσάξει από νωρίς σήμερα. Μέχρι τη δική μου ηχητική σφαίρα ακούγεται το μεταλλικό κροτάλισμα που κάνουν τα νύχια του. Στριφογυρίζει στην κούνια του κλουβιού, όπως εγώ στριφογύριζα όλο το ξημέρωμα στα σεντόνια. Που θα κοιτάει ο ήλιος σήμερα; Στην ανατολή ή στη δύση;
Και το καναρίνι κάνει σαν τη χαλασμένη πυξίδα. Γυρνά γύρω-γύρω από τον εαυτό του, δίνοντας τη δική του επανάσταση. Ή μήπως απλώς απαιτεί να το ελευθερώσουν αλλιώς θα αυτοκτονήσει; Δε θα φάει για μια εβδομάδα ως ένδειξη διαμαρτυρίας; Το θέαμα δυσάρεστο και η γεύση που έχω στο λαιμό μου είναι θεόπικρη. Αισθάνομαι σα να κρατάω δεύτερο ρόλο σε ταινία τρόμου. Που σε αυτή την περίπτωση είναι καλό, διότι φαντάσου να κρατούσα τον πρωταγωνιστικό. Είναι λες και με έχουν κλειδώσει σε ένα υγρό, ελάχιστα φωτεισμένο υπόγειο και με έχουν υποχρεώσει να παρακολουθώ τα βασανιστήρια στα διπλανά κελιά. Κι όσο το καναρίνι ξύνει τα νύχια του στη μεταλλική επιφάνεια, ξανά και ξανά, τόσο εγώ ακούω κραυγές κι αισθάνομαι να με έχουν δέσει και να μου κρατάνε το πρόσωπο ώστε να δω… Να παρακολουθήσω όλη τη διαδικασία. Εσένα να είσαι αλλού και να πληκτρολογείς αδηφάγα μπροστά σε μια γυμνή οθόνη, το καναρίνι να έχει πανικοβληθεί μέσα στο κελί του, εμένα να έχω κουλουριαστεί γύρω από την κοιλιά μου και το σύμπαν να ξημερώνει τη νύχτα που πέρασα μόνη.
