Καλό Μπαϊράμι…
demon March 2nd, 2008
Πήγα σινεμά.
Μετά από αρκετό καιρό αποχής, ξαναπήγα σινεμά. Χωρίς τον άντρα. Ναι, αυτό είναι είδηση, διότι αν πηγαίναμε μαζί θα βλέπαμε ή sci-fi ή splatter είτε αποδεδειγμένη μαλακία. Ποιότητα καμία, διότι η ποιότητα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την κουλτούρα, στο μυαλό του άντρα.
Αγάπη, πάμε να δούμε Burton; «Το μιούζικαλ είναι τελείως gay». Ναι, έχει ένα θέμα με τους ομοφυλόφιλους και με ό,τι θεωρεί πως κάνουν ή αρέσει στους γκέι…
Μωρό πάμε στο ισπανικό «Το ορφανοτροφείο»; Έλα, είναι θρίλερ. Το δόλωμα! “Ισπανικά; Τα σιχαίνομαι!” Ώρες-ώρες, αυτός ο άνθρωπος μου θυμίζει στριμμένο στρουμφάκι.
Αυτά τα δύο με καίει να δω αυτό το διάστημα… και πολλά ακόμη, υποθέτω, διότι έχει καλές ταινίες. Αλλά όταν τα πάρω πρέφα, θα είναι πλέον πολύ αργά και θα πρέπει να τα απολαύσω σε dvd, κοινώς σε… ιδιωτική προβολή του… ενός ατόμου. Βρε να μην μπορούμε να πάμε σινεμά με τον άντρα; Ούτε θέατρο, φυσικά. Απέξω, μπορεί και να περάσει. Αρκεί να μη συνειδητοποιήσει τι είναι μέσα. Τελείως άτεχνος άνθρωπος.
Τελοσπάντων, σήμερα η αφεντιά μου έκανε πολλά και διάφορα. Όλη μέρα έξω ήμουν. Μάζευα ήλιο…
Φωτογράφισα γάτες. Πολλές γάτες. Φωτογράφισα και πρασινάδες. Πολύχρωμες πρασινάδες!
Το μεσημεράκι αργά πήγα για φαγητό. Και το απόγευμα στον «Δαναό»: Είδα την «Άκρη του ουρανού», ένα γερμανο-τουρκικό κοινωνικό δράμα. Τώρα που βλέπω την αφίσα, είναι τόσο κρίμα κι άδικο που “ξέχασαν” τη Χάνα Σιγκούλα. Pass auf dich auf… Να προσέχεις τον εαυτό σου. Πολύ-πολύ συμπαθητική ταινία, ειδικά το τελευταίο της κομμάτι. Και ένα έντονα πολιτικό σχόλιο, κατ’εμέ, που συνήθως δεν τα «πιάνω» αυτά!
Φεύγοντας, πήρα το μετρό από την Πανόρμου. Όχι, αυτή τη φορά δεν μπερδεύτηκα. Και πρώτη φορά στις ελάχιστες που χρησιμοποιώ Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, που πρόσεξα τούτο: την ώρα που πλησιάζει ο συρμός ανάβουν στο διάδρομο ενσωματωμένα σποτάκια, ενώ την ώρα που το όχημα ετοιμάζεται να σταματήσει μπροστά σου, τα φωτάκια αναβοσβήνουν.
Κάνουμε πάρτι στο μετρό;
