Σε γνώρισα!
demon March 21st, 2008
Φάτσα είσαι τελικά, το ξέρεις;
Γλυκούλι πρόσωπο, ευχάριστο, τελείως μπεμπέ και μια μύτη, όλα τα λεφτά. Με ένα στρασάκι τοσοδούλι εκεί πάνω να αστράφτει και να τραβά το βλέμμα. «Πάρε το φεγγάρι» σου είπα κάποια στιγμή πριν καταπιώ το πράσινο υγρό.
-«Κοίτα να δεις που τελικά όντως, θα έχει πανσέληνο»…
«Είδες;»
Είπαμε πολλά. Και δεν κουτσομπολέψαμε ούτε στιγμή. Πλάκα είχε. Σαν παλιοί γνωστοί. Με οικειότητα, καλή διάθεση και πολύ χαμόγελο και διεισδυτικότητα στο βλέμμα. Καπνισμένο βλέμμα.
Μίλησες, μίλησα, τα είπαμε. Μιλήσαμε πολύ. Μικρές, κοφτές ανάσες εκεί που έπρεπε.
Να το ξανακάνουμε αυτό. Να ξαναβγούμε έτσι, παρέα.
Στην προβλήτα της Πανόρμου, στα αλήτικα σοκάκια του Ψυρρή, στον αρχοντικό πεζόδρομο του Θησείου, κάτω από τα θεόρατα δέντρα στο Μοναστηράκι. Αλλά να το ξανακάνουμε.
Να μου δείξεις τον κόσμο σου, να σου μάθω τον δικό μου!
Σε φιλώ…
Πηγή εικόνας: www.wakeupminute.com