My precious…
demon March 31st, 2008
Είναι μεταφυσικά αλλόκοτο. Τις τελευταίες μέρες βλέπω και βλέπεις απανωτά όνειρα κι εφιάλτες με εμάς! Και την επόμενη μέρα, διηγούμαστε τι είδαμε! Ενός είδους διαγωνισμός…
Έχεις ξαπλώσει τώρα… Σ’ακούω να ροχαλίζεις ελαφρά. Είσαι πτώμα. Πόνεσαν οι γάμπες σου από την ορθοστασία σήμερα κι είμαστε και οι δύο ελαφρώς κρυολογημένοι, οπότε αυτό που μας περιτριγυρίζει, μας εξαντλεί.
Σ’ακούω να ανασαίνεις. Χαίρομαι που κοιμάσαι, που ξεκουράζεσαι κι ελπίζω μονάχα, να κάνεις όμορφα όνειρα, όμορφες σκέψεις, όμορφη ζωή μέσα στον ύπνο σου.
Θυμήθηκα το απόγευμα που άνοιξα ελάχιστα τις συρόμενες πόρτες κι έχωσα παιχνιδιάρικα το πρόσωπό μου, το πράσινό μου μάτι, να σε πιάσει. Να σε δει. Να σου στείλει ένα πεταχτό φιλί.
Και μόλις με είδες, έδωσες έναν πήδο, σηκώθηκες από τον καναπέ και ήρθες κοντά μου. Και φιληθήκαμε. Και ρουφήξαμε ο ένας την ενέργεια του άλλου. Και σου μίλησα. Από μέσα μου.
Την ώρα που σου έδινα τα χείλη μου σου έλεγα…
~
Κοιμήσου! Ονειρέψου όμορφα τώρα, ακούς;
Κι όταν σε ξαναφιλήσω, αύριο, σε λίγες ώρες, μόλις δώσω το κορμί μου στο δικό σου, θα σου πω…
Θα σου πω κι άλλα. Από αυτά, που δε θα μάθεις ποτέ. Από αυτά που τα ξέρεις. Που τα μαθαίνεις μονάχα στους ύπνους σου!
στο αfιερώνω