Μαύρη βροχή
demon March 26th, 2008
Οι περισσότεροι άνθρωποι είτε κάνουν σχέση για να νιώσουν ασφάλεια –οι γυναίκες το παραδέχονται τουλάχιστον-, είτε αν μη τι άλλο, αποκτούν αυτό το συναίσθημα όταν μπαίνουν σε μια «σοβαρή» σχέση.
Ε λοιπόν εγώ δεν το έχω. Ναι, ποτέ μου δεν το είχα ανάγκη, χωρίς να το σνομπάρω. Αλλά να. Ποτέ δε χρειαζόμουν να νιώσω ασφάλεια και σίγουρα, δεν περίμενα από οποιονδήποτε άντρα να μου το… προκαλέσει! Από την άλλη, στην υπάρχουσα σχέση που είναι «σοβαρή», μάλλον αντικρουόμενα συναισθήματα γεννιούνται, παρά αυτό της ασφάλειας.
Τη μία είμαστε τέλεια, την άλλη περίεργα. Τη μία αισθάνομαι ερωτευμένη, γλυκιά και ζεστή και την επόμενη θλιμμένη και πληγωμένη. Αν είναι νορμάλ; Από το λίγο που μου λένε οι άνθρωποι γύρω μου, όχι. Συμβαίνουν πολλά πράγματα, πολύ γρήγορα. Και θα έπρεπε , όπως μου λένε, να μην τσακωνόμαστε τόσο συχνά! Από την άλλη, ποιος ξέρει; Ίσως αυτοί που τα λένε και τα δείχνουν, να κρατάνε την αλήθεια σπίτι τους. Έτσι δεν κάνουν οι περισσότεροι, αψεγάδιαστοι άνθρωποι; Και ειδικά στις σχέσεις τους, παλεύουν με νύχια και με δόντια να δείξουν τελειότητα. Ας είναι, δε με νοιάζει πραγματικά τόσο.
Κι αν υπήρχε ένα βιβλίο που να γράφει τι είναι φυσιολογικό να συμβαίνει και τι όχι, πότε αξίζει κάτι και πότε όχι και ποιες προϋποθέσεις πρέπει να πληρούμε, εγώ θα το διάβαζα από περιέργεια, για να δω πώς είναι οι άλλοι και πόσο αποκλίνουμε. Διότι τελικά ένα αντιλαμβάνομαι στα σίγουρα. Τελικά… δεν μπορείς να πεις τι είναι φυσιολογικό και τι όχι! Χαζομάρα όποιος το επιχειρήσει. Γιατί δεν ξέρεις τι θέλει ο άλλος, τι ονειρεύεται, το ορέγεται, τι έχει ανάγκη, τι κρύβει μέσα του.
Από την άλλη, το μόνο που στροβιλίζεται σε καθημερινή, σχεδόν, βάση πλέον μέσα μου είναι αυτό: ποια είναι τα όρια, που είναι τα όρια;
Πηγή εικόνας: backreaction.blogspot.com
