Extreme life
demon March 22nd, 2008
Και μετά σου λέει μάνα… Ωραία μάνα. Να σε χαρώ, γοτθική δύναμη, που θες να αποκαλύψω εξτρεμιές! Λες και λίγα έχω πει για μένα.
Και για τον άντρα δηλαδή, αλλά αυτόν ποιος τον ρωτάει; Απλώς αν ποτέ χωρίσουμε μπορεί να με τρέχει ζητώντας μου μερίδιο ή πνευματικά δικαιώματα, οπότε κι εγώ θα χρειαστώ τον δικηγόρο τον καλό, που χώνεις κι εσύ, πριγκιπέσσα!
Αχ… είναι το πρώτο παιχνίδι στο οποίο με καλείς, σωστά; Και είναι τιμή μου! Γιατί σε γουστάρω και γιατί δείχνεις να με σέβεσαι και είναι αλλόκοτα, ιντερνετικά όμορφο.
Λοιπόν για να το κάνω λιανά… τι μου ζητάς απόψε. Να καταθέσω το πιο extreme πράγμα που έχω κάνει μέχρι τώρα. Ένα, δύο; Το αφήνεις στην κρίση μου; Θα πάθω κρίση. Κι αν το extreme που έκανα ήταν και βλακεία μαζί; Λοιπόν άντε, το ξύρισα το θέμα. Βουρ…
+ Κορυφή θα βάλω το πλάγιασμα που έκανα κάποτε με μηχανή –street εννοείται, μην κάνεις ηλίθιες ερωτήσεις!-, εκεί στην τρύπα του Καραμανλή. Σχεδόν άγγιξα άσφαλτο και μου ξέφυγε ένα τρομαγμένο χαμόγελο. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Είναι ίσως η μεγαλύτερη μαλακία και η μεγαλύτερη κάβλα που έχω νιώσει.
0 Κάαααποτε γνώρισα έναν τύπο σ’ένα μπαρ, Φιλαδέλφεια. Ο κολλητός μου έχει φτιάξει τον ήχο σε σχεδόν όλα τα μαγαζιά της περιοχής, οπότε όταν κάναμε τη γερή μας παρέα αλητεύαμε ΚΑΘΕ βράδυ σε 5-6 μαγαζιά όπου μας κερνούσαν σαμπούκες –yikes-, gin και βότκες. Στο θέμα μας: ένα βράδυ που είχε εξαφανιστεί στο πίσω μέρος ενός μπαρ για να… συζητήσει με τον ιδιοκτήτη, είδα ένα αγοράκι που πολύ το γούσταρα. Τον κάρφωνα για ώρα μέσα από τους καθρέφτες και στο τέλος αφού δεν, πήγα εγώ και του μίλησα. Μέσα σε κάνα μισάωρο, μου πρότεινε ταξίδι το επόμενο, Σαββατιάτικο, πρωινό, για Μύκονο. Σπίτι του. Όχι, το extreme δεν είναι η πρόταση. Αυτός καλά έκανε… Ότι πήγα είναι το κάπως ακραίο της υπόθεσης! Κι ότι πέρασα εκπληκτικά, επίσης!
Άντε άλλο ένα…
– Έχουμε πάει παρεΐτσα Άνδρο με σκηνές. Έχουν τελειώσει τα λεφτά μου –πρωτότυπο!- και πιάνω δουλειά σε μπαρ για να ζήσω και να… γυρίσω στην πατρίδα. Κι εκεί που έχω σχεδόν συμπληρώσει το ποσό για να μπω στο αναθεματισμένο Highspeed, τι στο διάολο ήταν τότε, παρατάω την παρέα, τσιμπάω τύπο από Θεσσαλονίκη και του προτείνω να πάμε στο κουφό Σύρο. Ναι, γιατί τότε την είχα λατρέψει τη Σύρα. Ήθελα να περάσω κι από κει αλλά δεν είχα λεφτά. Ε, και βρήκα άντρα αντ’αυτού! Μόνο για το διήμερο ε; Σούπερ ήταν και είχε την πλάκα του το «ξεπέτα» αυτό ταξίδι. Και τελικά μια χαρά παρέα κάναμε με το παιδί χωρίς να εμπλακούμε περαιτέρω! Καλός μαλάκας. Lol
Πριγκιπέσσα… θυμήθηκα κι εγώ την προχωρημένη… εφηβεία μου, μαζί σου. Ήταν γαμάτα να μην έχεις ενοχές, ωριμότητα, τη νηφαλιότητα να θυμηθείς τι έκανες χτες, πού και με ποιον!
Προσκαλώ να βάλουν κάτω και να εκθέσουν τα extreme κατορθώματά τους, τους: αγγελάκι, Πενθεσίλεια, μαγεία!
^ that’s next!!!
Πηγή εικόνας: picasaweb.google.com