Δίνη
demon March 29th, 2008
Κυκλοθυμία…
Με την ίδια ευκολία που βγάζεις χαμόγελο, με την ίδια φοράς κεραυνούς κόκκινους, διαπεραστικούς.
Με την ίδια ευκολία που εκπνέεις άρωμα, φως και ζέστα, με την ίδια γεννάς νερό και ξεσηκώνεις τον Άδη. Τον φέρνεις από τον Κάτω Κόσμο, πάνω από τα κεφάλια μας και μαυρίζεις το σύμπαν εκεί ψηλά. Μαζί και την ομορφιά μας.
Τουλάχιστον τα μεταφορικά του τα πλήρωσες εσύ ή τα ανέλαβα μονάχος;
Τουλάχιστον μ’αγαπάς όταν το κάνεις αυτό ή γίνεσαι μοναχικός καβαλάρης;
Τουλάχιστον (το) αξίζει;
Τίποτα δεν είναι λίμνη και τίποτα δεν είναι Άνοιξη. Ακόμη και η ίδια η φύση το βαριέται. Κάτω από το νερό γεννιέται κάθε πρωί μια μάχη. Μικρή. Μεγάλη. Και που και που, η λιακάδα σκιάζεται και το βάζει στα πόδια. Δίνει τη θέση της στις σκοτούρες τ’ουρανού, ο οποίος βροντάει, μπουμπουνίζει, αστράφτει, δακρύζει, θυμάται, κερνά τον εαυτό του…
Κύκλος αέναος, κύκλος στρόγγυλος, κύκλος τέλεια ψεγαδιασμένος.
Πηγή εικόνας: www.hinghamschools.com