Όταν ο άντρας κοιτάζεται στον καθρέφτη
“Όταν σηκωθείς, θα πας στο μπάνιο και θα μου φέρεις το roll-on μου. Θα μου βάλεις όμως μόνο στη δεξιά μασχάλη, γιατί η αριστερή είναι εντάξει.”…
Με κάτι τέτοια, αλλά κι άλλες γυναικείες κυριαρχικές σαχλο-υστερίες, τύπου: “έφερα μερικά πράγματά μου να αφήσω σπίτι σου”, “μωρό μου δώσε μου τη μπλούζα σου να τη φορέσω”, “αύριο που θα ξυπνήσεις, μην τρομάξεις, αλλά θα έχω σιγυρίσει λιγάκι το γραφείο σου” και “λέω να σου αγοράσω ένα ζευγάρι παπούτσια… μόνο που θα πρέπει να έρθεις μαζί!”, ο κόσμος των αντρών χάνεται! Εξαφανίζεται, συρρικνώνεται, νιώθει ακόμη πιο μόνος εκεί κάτω!
Ε ναι, γιατί άμα είναι να περιμένεις από τη γυναίκα να σου πει πόσο άντρας είσαι, καλύτερα να μετακομίσεις στη Φινλανδία, όπου για 6 μήνες στο σκοτάδι θα είσαι! Κάποιος να ανάψει το φως βρε παιδιά……………………………… Όπως σε εκείνη την εκπληκτική διαφήμιση αυτοκινήτου, όπου ο μπόμπιρας προστάζει με νόημα και λαχτάρα το πορτατίφ με το δεινοσαυράκι μπροστά: “Φως άναψε!”.
Αναρωτιέμαι προς τι το κοκοράκι. Όσο και να πεις ότι καλή γυναίκα είναι εκείνη που δε μιλά ή που ξέρει πότε να μιλήσει, εναλλακτικά, το βράδυ με αυτή τη γυναίκα θα είσαι, λιώνοντας πάνω της, τρώγοντας στη μάπα τη γκρίνια της κι ελπίζοντας να την έχεις κι αύριο, γιατί η μοναξιά είναι σκληρή, το ίδιο και η αλήθεια. Προς τι οι μπουρμπουλήθρες λοιπόν; Η δε πλάκα είναι, ότι οι άντρες, ακόμη κι αν ήξεραν πόσο πιο γοητευτικοί και αναγκαίοι γίνονται, όταν λένε αυτό που αισθάνονται, πάλι δε θα τολμούσαν να το ξεστομίσουν.
Τις πταίει;
Κι επειδή η λίστα είναι σερπαντίνα και σαφώς η μαμάκα έχει βάλει χοντρά το χεράκι της, από τη Νο1 μέρα που τραβάς οξυγόνο σε αυτό τον πλανήτη, το ρίχνεις στην τρελή παράνοια και ξεκινάς να απολαμβάνεις τον εαυτό σου απόλυτα και τις στιγμές που ο καλός σου μπορεί να παρακολουθήσει μαζί σου. Διότι αν ακόμη και μαζί νιώθω πως σολάρει, τότε είναι ακόμη πιο κοινός και δειλός συνάμα.
Μια καληνύχτα στα άστρα των αντρών.