Είμαι ξύπνια
demon February 16th, 2008
- Έλα! Μπες και γράψε μου πως μ’αγαπάς…
- “Δεν υπάρχει περίπτωση”.
- Μα γιατί;
- “Γιατί η blogosfaira είναι τελείως δική σου”.
- Πλάκα κάνεις έτσι; Είναι ένα από τα μεγαλύτερα δώρα μου σε σένα. Τα μισά και παραπάνω κομμάτια είναι γραμμένα για σένα!
- “Άλλο αυτό! Εγώ δεν πρέπει να υπάρχω… Και ούτως ή άλλως δεν είναι σωστό”.
- Συγνώμη. Έχω γράψει πότε τσακωνόμαστε, τι λέμε, πότε και πώς το κάνουμε!!! Αυτό σε πείραξε; Ok, τότε θα μπω και θα γράψω αυτό! Ότι αρνείσαι να μου γράψεις πως μ’αγαπάς…
- “Είσαι απίστευτη, το ξέρεις;”.
Μη νομίζεις πως τώρα ξύπνησα!!! Όχι φυσικά. Ανώμαλη είμαι; Ήμουν έξω. Πέρασα τις προηγούμενες, πολλές τελοσπάντων, ώρες, στην «Ακτή» με Μαχαιρίτσα, Παπακωνσταντίνου, Μπουλά, Ζουγανέλη και τους συνεργάτες τους. Καλή επιλογή. Προτείνω να κυκλοφορήσουν σε cd το live πρόγραμμά τους. Είναι πιασάρικο και αντρικό, αν μη τι άλλο.
Είχα να βγω βράδυ πάνω από μήνα, με σένα που ‘μπλεξα. Για το σχήμα και την όλη φάση θα γράψω άλλη μέρα.
Εκείνο που με καίει τώρα, είναι πως είμαι ξύπνια. Και πίνω μπύρα. Κι ετοιμάζομαι να καταβροχθίσω ένα πολύ μαλακό κρουασάν βουτύρου που αγοράσαμε στο φούρνο απέναντι από το νέο μου σπίτι και που τώρα ζεσταίνω. Και συ δουλεύεις και δεν βλέπω να κοιμάμαι σύντομα.
Τι έγινε; Επέστρεψα κατά τις 04:00 σπίτι μου. Έτσι για αλλαγή κατεβήκαμε σπίτι μου, όπου θα περνάγαμε ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ το Σαββατοκύριακο. Ναι, καλά. Γύρισα. Εσύ κοιμόσουν κι εγώ ήμουν στα πρόθυρα μέθης. Στην έπεσα. Και κάναμε έρωτα, φυσικά. Κι αμέσως μετά, σου ήρθε το φλας: μήπως να κατεβούμε, αντί για αύριο το πρωί, ΤΩΡΑ σπίτι σου, για μερικές ωρίτσες, να διορθώσεις το πρόβλημα που έχει ο πελάτης σου με το πρόγραμμα.
Μήπως, αντί να ασχοληθείς με αυτό το προβληματάκι Σαββατιάτικα, να ασχοληθείς τη Δευτέρα;
Αυτή τη σκέψη δεν την έκανα ποτέ μέχρι τώρα, που είναι κομματάκι αργά. Τουναντίον, έπραξα αποφασιστικά. Και μετά από καιρό βρεθήκαμε στη Λεωφόρο Καρέα με 174 χιλιόμετρα ανά ώρα, στις… 06 το πρωί! Φτου.
Και να σκεφτείς ότι πριν από 5 λεπτά, αν μετρούσες μέχρι το 5 θα ροχάλιζα. Εγώ που δε ροχαλίζω. Εκτός κι αν έχω πιει πολύ.
Κι είμαι ακόμη με τη μπύρα στο χέρι. Το κρουασάν χορεύει βαρύ και με βουτυρωμένες φλοίδες μέσα μου. Ναι, θα ‘κανα πολλά για σένα. Ακόμη και να οδηγούσα τη μηχανή μες την ψύχρα, μες τη μέθη μου. Ακόμη και να σηκωθώ 5 δεύτερα πριν με πάρει ο ύπνος, για να σου φύγει το άγχος με τον πελατάκο. Και η μπύρα εξακολουθεί τους τελευταίους μήνες να είναι καλό σκουφί μου…
Καλό βράδυ. Πάω τώρα. Να ξεζαλίσω τα εξαρτήματά μου.
Εσύ μείνε να αντιμετωπίσεις τον ήλιο.
Πηγή εικόνας: absolumentfemmes.com
Poso tuxeros einai…pou eisai ksupnia,dipla tou…
Ta filia mou,zhliarika…
“Don’t know what you got til it’s gone” από Cinderella. Αφιερωμένο.
Γυρισααααααααααααααααααααα! Παίζει να ήμουν το τελευταίο αμάξι που πέρασε από Μαλακάσα χαχαχαχαχαχα!
Γιατί από όλα τα ποστ γράφω εδώ: Κάποτε έκανα ακριβως την ιδια συζήτηση και τελικά μπήκε και τελικά… ξενέρωσα περισσότερο
μυστήρια είμαι! Μην πας τώρα Καρέα θέλει αλυσίδες 
Μάκια
Μαλινάκι… δεν αποκλείστηκες σε κάνα γραφικό χωριό, αγκαλιά μ’ένα γκόμενο, πάνω στη φλοκάτα, μπροστά στο τζάκι με δυο ποτήρια σαμπάνια στο χέρι και πολλά καυτά φιλιά στο στόμα;;;
Βλέπω, ακόμη δε γύρισες μπριζώθηκες.
Υ.Γ> Εγώ είμαι όμως αποκλεισμένη Ηλιούπολη, με τον άντρα!
*
δεν είχα άντρα εκεί που ήμουν αλλιώς θα έμενα. Είχε τζάκι αλλα και πάλι προτιμώ το σπιτάκι μου και την ηρεμία μου. Καλά ήταν 2 μέρες με κονιάκ και φωτίτσα και εξώ να χιονάει, τώρα θέλω πάλι πολιτισμό
α και ζηλεύω
Αδιόρθωτη…
(κι εγώ) lol lol