chat —> erotica
demon February 19th, 2008
(Πηγή εικόνας: absolumentfemmes.com)
chat… erotica…
don’t be shy
come on in
and try!
Θες να σου πω τι είμαι;
demon January 22nd, 2008
Πριν από λίγο παρακολούθησα, σε μαγνητοσκόπηση, την εκπομπή “Παρασκήνιο” της ΕΤ1, με θέμα της τα blogs.
Η σκηνή φωτίστηκε από την ιστορία της Αμαλίας. Και στη δεύτερη πράξη, “γνώρισα” την ψιλικατζού. Μια τύπισσα, που από ερασιτέχνης blogger, εξέδωσε βιβλία με τα κείμενά της και στο τέλος, της έγινε πρόταση να εργαστεί ως κειμενογράφος σε διαφημιστική εταιρία, κάτι που κάνει έως σήμερα. Θέλω κι εγώ!!! Θέλω κι εγώ να με ανακαλύψουν. Να γράφω για το sex. Άντε για τον έρωτα. Για την αγάπη, για τις σχέσεις, για τους ανθρώπους, τη ζωή. Την ένταση. Τα όνειρα που αποτυπώνονται όπως τα τατουάζ! Ξανά και ξανά, επιμένουν μέχρι να σε πείσουν.
Είδα στην οθόνη και ιστολόγια ανθρώπων που διαβάζω. Κάποιοι μάλιστα από αυτούς πήραν σάρκα κι οστά και οι λέξεις απέκτησαν πρόσωπο. Αν και θα προτιμούσα να παραμείνουν φαντασίωση!
Λιτό μα καλογυρισμένο ντοκιμαντέρ ή ταινία μικρού μήκους μου θύμισε το συγκεκριμένο “Παρασκήνιο” και με έκανε να αναρωτηθώ. Μόλις χτες είχε μπει στο μυαλό μου η εξής σκέψη, την οποία και κατάθεσα σε ιστολόγιο, ως σχόλιο:
Καθώς οι μέρες έγιναν μήνες παρουσίας μου εδώ μέσα, σκεφτόμουν αν οι “παλιοί” γνωρίζονται μεταξύ τους. Αν πίνουν καφέ, τα λένε στο τηλέφωνο, γνωρίζουν αν είσαι single ή married, συζητάνε για τη δουλειά και το σπίτι τους! Και μετά μου ήρθε σα χαστούκι, η αυλαία που χρησιμοποιούν οι περισσότεροι: ανωνυμία. Ούτε καν αν είσαι θηλυκό ή αρσενικό δε χρειάζεται να καταθέσεις. Κρίμα. Είμαι, καλώς ή κακώς, από τους ανθρώπους εκείνους που τους αρέσει να δένονται, να μυρίζουν τα χνώτα του άλλου και να τα αγγίζουν.
Έχω σκεφτεί πάμπολλες φορές να ρωτήσω άτομα που μου έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον, εδώ μέσα, πού μένουν. Τι δουλειά κάνουν. Πόσο χρονών είναι, πιθανόν. Τι ζώδιο είναι ή κάποια πιο προσωπικά πράγματα. Και μετά, αυτόματα, σκέφτομαι αν θα ήθελα να κάνουν το ίδιο…
Δε χάνεται η μαγεία αν βγούμε για καφέ; Αν η ταξιδιάρικη, μυστηριώδης, πνευματική γραφή σου αποκτήσει πρόσωπο;
Δεν μπορείς να πεις. Με τους άντρες, με το αντίθετο φύλο that is, υπάρχει σχεδόν πάντα, κάτι ερωτικό που εντείνεται εκ των πραγμάτων από την ολοπρόσωπη μάσκα που φοράμε εδώ μέσα…
Και το επόμενο λεπτό καταλήγω -για απόψε, τουλάχιστον: Ας τα λέμε από το mail! Αληθινά όμως. Κι ας αφήσουμε την ίδια τη χημεία μας να επιλέξει την ισορροπία της.
Πηγή εικόνας: www.imageshack.us
Χρόνια πολλά - 2ο κλειδί
demon January 5th, 2008
Μα είναι δυνατόν να ξέχασα την επέτειό μου; Εννοώ, την επέτειο με τον εαυτό μου! Μα που το έχω χάσει; Σήμερα, δηλαδή χτες, δηλαδή στις 4 του μηνός, έκλεισα 2 μήνες καθημερινής ιντερνετικής ζωής.
(Πηγή εικόνας: tear.gr)
Δυο μήνες με την blogosfaira μου και με ό,τι συνεπάγεται αυτή η δέσμευση να κρατάω ηλεκτρονικό, ανοιχτό ημερολόγιο. Άλλες φορές στα πολύ πάνω μου, άλλες στα… ανοιχτά μου κι άλλες απλώς βυθιζόμενη σε μένα, παίρνω το πληκτρολόγιο μπροστά μου και ξεκινώ να χτυπώ, να σφυρηλατώ λιγάκι ακόμα την ψυχή μου.
Και κάποιοι με διαβάζουν κι εγώ αιστάνομαι ιδιαίτερη με αυτή την παρουσία άλλων ανθρώπων στον δικό μου χρονο-πάπυρο.
Ακόμη και στο Internet, παίζουν ρόλο οι Δημόσιες Σχέσεις, δήλωσα πριν λίγο καιρό στον άντρα. Ω ναι. How true… Έλα όμως, που ως ενθουσιώδες άτομο, έχω πιστέψει ότι έχει βρεθεί έστω και 1 άνθρωπος εδώ μέσα, που έχει εκτιμήσει αληθινά το μελάνι που χύνει το πράσινο μάτι μου.
ΠΑΜΕ! Στην μικρή, αβαθή πισίνα πρώτα, στο λεγόμενο λουκάνικο, στην κανονική μετά και τέλος-τέλος, στον ωκεανό με όλα τα υδάτινα πλάσματα.
~
Πιάσε το χέρι μου και σχημάτισε το άπειρο με το κορμί σου
2008 φτου και βγαίνω!
demon December 27th, 2007
Τα τελευταία χρόνια κάθε παραμονή Πρωτοχρονιάς που βρίσκομαι στο σπίτι των γονιών μου για το “ρεβεγιόν” όπως εμείς το κάνουμε, υποδύομαι έναν σταθερό ρόλο. Μόλις ο δείκτης πάει στο 1 λεπτό πριν τα μεσάνυχτα και την αλλαγή, κατεβάζω το γενικό, βγαίνω έξω και χτυπώντας την εξώπορτα συμβαίνει ο εξής διάλογος: “Ποιος είναι;” - Ο καινούργιος χρόνος!!!
Φέτος θα υποδυθώ το 2008 που έ-έ-έρχεται. Φορώντας ένα μαύρο φόρεμα, κεντημένο καλσόν και τα δερμάτινα τακούνια μου, θα γίνω ο νέος χρόνος!
Ας παίξουμε λοιπόν με ιντερνετικούς φίλους για πρώτη χρονιά. Το 2007 φεύγει. Για αραδιάστε παρακαλώ 7 + 1 -έτσι με βόλεψε!- συμβάντα αυτού του χρόνου που κάπως σας επηρέασαν.
Ε, να παίξω κι εγώ, ναι;
` Αφού έφαγα ένα χοντρό χαστούκι με την υγεία μου πέρσι το Νοέμβρη, άρχισα να την παίρνω σοβαρά. Και μέσα στο 2007 με πρόσεξα λιγάκι παραπάνω. Όταν το θυμόμουν : )
@ Αποφάσισα να αλλάξω επάγγελμα. Έστω και προσωρινά. Έστω, να πειραματιστώ. Μη με πιέζεις!
$ Έγινα τυχοδιώκτρια! Τα παράτησα ΌΛΑ και πήγα στη Σαντορίνη για 5-6 ολόκληρους μήνες. Μόνη πραμάτεια, το μηχανάκι μου.
^ Ήπια πολύ. Και για οικονομία χώρου αλλά όχι αισθήσεων… πήδηξα πολύ! Α, και έχασα και κάποια κιλά!!!
* Έκανα φίλους από όλο τον πλανήτη! Εντάξει, γνωστούς είναι η σωστή λέξη. Κι όμως, έκανα και μια καλή φίλη από τον Καναδά! Κι από κει: Αυστραλία, Βραζιλία, Αργεντινή, Ισπανία. Δεν ξέρω τώρα αν και τι ξεχνάω.
) Γνώρισα κάποιον από τον Καναδά, ο οποίος αν και ο λάθος άνθρωπος στη σωστή στιγμή, με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι είμαι έτοιμη… για σχέση!
- Μετακόμισα… μόλις! Και μετά από 10 χρονάκια άφησα τα Εξάρχεια. f *
+ Γνώρισα ΕΣΕΝΑ!
Προσκαλώ να αφήσουν τον παλιό τον χρόνο να φύγει, τους:
trelofantasmeni, tzonakos, malina, penthesileia, melomenos, trelli, lexx, magica
Εκπαιδεύοντας τη γάτα μέρος γα’
demon December 7th, 2007
Σιγά που δε θα έγραφα εγώ γατοκείμενο. Πριν από ελάχιστες μέρες απόκτησα δυο κατάμαυρα γατιά. Ετών: 2 1/2 μηνών! Και η αλήθεια είναι πως είχα ξεσυνηθίσει να έχω μωρά. Γιατί τα τελευταία 10 χρόνια και βάλε, έχω φορτώσει τις γάτες μου στους γονείς μου, βορείως. Που σημαίνει πως και κήπο έχουν κι άλλη μεταχείριση και οι κουβέρτες, χαλιά κλπ. πλένονται, ώστε να μη μυρίζει ποτέ το σπίτι! Μέχρι πρότινος εργαζόμουν κατά μέσο όρο 12 ώρες, 6 μέρες την εβδομάδα και το σπίτι μου με καλωσόριζε μονάχα στην περίπτωση ύπνου ή sex. Ένα σπίτι στο κέντρο της Αθήνας, μεγάλο μεν, τσιμεντόσπιτο δε. Οπότε, όσο κι αν λαχταρούσα την παρουσία γάτας, δε σκόπευα να το κάνω αυτό το μίνι έγκλημα ούτε στο ζωάκι ούτε και σε μένα. Όσο κι αν ήθελα παρέα κάτι πρωινά Κυριακής ή ξημερώματα καθημερινής.
Είτε επειδή η επιθυμία μέστωσε είτε επειδή απλώς έγινε, την Τρίτη έγινα “μαμά”. Και δεν ανέλαβα μονάχα ένα, αλλά δύο γατάκια. Εις διπλούν λοιπόν το όποιο χάος, κόστος, ευτυχία, ενθουσιασμός.
Σκέφτηκα να καταγράψω την εξέλιξη αυτής της γνωριμίας. Όχι για κανέναν πρακτικό λόγο. Γιατί ούτως ή άλλως θεωρώ ότι οι γάτες είναι ενστικτώδη πλάσματα, οπότε ως τέτοια πρέπει να τα αντιμετωπίσεις κι αναλόγως φυσικά. Αλλά να. Η blogosfaira μου ιντερνετική γραφή ημερολογίου είναι, οπότε γιατί να μη μοιραστώ με το άπειρο την άφιξη των δύο καταύμαρων ενοίκων στη ζωή μου;
Πηγή: www.lladyhwk1.com
Ημέρα πρώτη:
Αγαπημένο μου ημερολόγιο… Πλάκα κάνω!
Τα γατάκια μπήκαν σπίτι μου το βράδυ της Τρίτης. Ψαρωμένα τελείως, μουδιασμένα, γραπωμένα το ένα από το άλλο, ξαπλωμένα μέσα στο κλουβάκι που μου δάνεισε η Ανδρονίκη. Προσπάθησα γρήγορα-γρήγορα να οριοθετήσω το χώρο στον οποίο θα κοιμούνται, θα τρώνε, θα τα κάνουν. Ώστε να είναι η πρώτη ή η δεύτερη μνήμη τους. Το πείραμα ομολογώ ότι πέτυχε αμέσως κι έτσι δεν είχαμε… ατυχήματα.
Τα μικρά δεν υπήρχε περίπτωση να ακούσουν ούτε καν στο “ψιτ εσύ!”, πόσο μάλλον να με αφήσουν να τα αγγίξω. Εκούσια. Κι έτσι τα άφησα να σεργιανίσουν, να πειραματιστούν, να αλωνίσουν σε όλους τους χώρους. Κι εγώ διακριτικά από κοντά. Ούτως ή άλλως, ούτε μάλωμα κατάλαβαν.
Με έκπληξη διαπίστωσα ότι κοιμήθηκαν στο αυτοσχέδιο καλάθι με τις πολύ ζεστές κουβέρτες που έστρωσα. Κι έτσι, ικανοποιημένη από την πρώτη μέρα, κοιμήθηκα ευτυχής κι εγώ.
to be continued
Παίζουμε;
demon December 6th, 2007
Πάει ο ένας μήνας, έγινε καπνός κι ετοιμάζομαι να ανάψω το επόμενο φιτίλι! Με αφορμή τα 7 χειροπιαστά αλλά κυρίως τα μη χειροπιαστά πράγματα που έχω ανάγκη στη ζωή μου και τα οποία κατέγραψα στα “Χρόνια Πολλά”, προσκαλώ κάποιους ιντερνετικούς φίλους, να κάνουν το ίδιο.
Να αναζητήσουν και να καταγράψουν τα 7 πράγματα που τους ορίζουν, που τα χρειάζονται, που τα κουβαλάνε μαζί τους, που τους ζωηρεύουν την καθημερινότητα. Όχι κατ’ανάγκην σε μορφή αντικειμένου. Μπορεί να είναι το γέλιο ή το sex, μπορεί η ιππασία ή ένα τελευταίο τσιγάρο.
Παίζουμε;
Προσκαλώ λοιπόν σε αυτό το κομματάκι αφηρημένο μου παιχνίδι, τους:
lock-heart, μάνα ρέιβερ, tzonako, βοσκό, trelofantasmeni, arlekino, dreamerland
Χρόνια Πολλά
demon December 4th, 2007
Η blogosfaira μου ένα μήνα μετά. Ίσως ακουστεί κάπως εγωιστικό ή αφελές, αλλά κλείνω έναν ιντερνετικό μήνα ζωής και παρουσίας και θέλω να μου ευχηθώ και γραπτώς “Χρόνια πολλά”. Ε, αφού το ξεκίνησα που το ξεκίνησα αυτό το “παιχνίδι” ας το κάνω σωστά τουλάχιστον.
Άλλωστε επί ένα μήνα γράφω ό,τι μου συμβαίνει, ό,τι σκέφτομαι, για ό,τι αγωνιώ και για ό,τι ελπίζω κι αν όχι όλα, τότε στο μεγαλύτερο μέρος τους τα όσα γράφω είναι και αληθινά. Όσα δεν είναι ακριβώς αληθινά, είναι μεγενθυμένα, πιο θεατρικά ή σε ελεύθερη μετάφραση. Έχουν όμως τις ρίζες τους σε μένα και στο δικό μου δέντρο ψυχής και μοίρας.
Σκέφτομαι ώρες-ώρες αν έχει νόημα να πω ποια είμαι. Αν έχει νόημα αυτός ο λόγος να πάρει σάρκα κι οστά, παρουσιαστικό και να δώσει τυπικές συστάσεις. Μέσα από τις λέξεις μου, φαίνεται πού μένω, τι πιστεύω, τι ακούω, πως είμαι, που είμαι! Μέσα από την επιλογή των λέξεών μου, φαίνεται πώς σκέφτομαι και τι έχω αντλήσει από τη μέχρι τώρα ζωή. Και μέσα από τη σειρά με την οποία βάζω αυτές τις λέξεις φαίνεται η δομή, ο συναισθηματισμός, ο δυναμισμός και η έκφρασή μου.
Κι επειδή είμαι απίθανα εγωκεντρικός χαρακτήρας και θα σκάσω αν δεν τα πω:
Μ’αρέσει να μιλάω στο χαρτί.
Με ικανοποιεί να ξενυχτάω για μένα.
Μου κάνει ο ερωτισμός που σχηματίζει το μελάνι και το αλκοόλ.
Με εξημερώνουν οι λέξεις, τα πρόσωπα και οι στιγμές όταν αναφέρονται στις επιθυμίες, στις αδυναμίες και στο παρελθόν.
Με ιντριγκάρουν τα άκρα.
Με έλκουν τα κουτιά, τα κλειδιά κι ο καπνός.
Με γεμίζει απόλυτα η Μουσική, το σαρκικό, ψυχικό κι εγκεφαλικό πάθος και η δίτροχη ταχύτητα.
Πηγή: drawsketch.about.com
Χαρταετός μες τη βροχή
demon November 18th, 2007
Έχεις κλειδωθεί εδώ και ώρα στο μπάνιο κι εγώ κοιτάζω αδηφάγα το meteo για τον αυριανό καιρό. Το ξέρω ότι θα την πατήσω, απλώς ελπίζω να πέσω στα πολύ μαλακά. Έχω έντονα ερωτική διάθεση και σε περιμένω πως και πως να ξυριστείς και να γίνεις ξανά μωρό. Τελείως μωρό!
Είναι η ώρα μου αυτή. Αν είμαι ξύπνια, εννοείται πως θα μπω για να σερφάρω, να κάνω chat, να πειραματιστώ, να παίξω, να γράψω στον διαδικτυακό μου πάπυρο, εδώ. Θα ‘χε πολύ ενδιαφέρον να πέφταμε ο ένας πάνω στον άλλον, ιντερνετικά. Σε κάποιο chat program, βλέπε icq, ή στο Facebook. Και να κολλάγαμε. Να φλερτάραμε ο ένας τον άλλο, να κάναμε όλες εκείνες τις παιδικές, ανόητες ερωτήσεις, τύπου: πόσο χρονών είσαι, ελεύθερος;, τι μουσική ακούς, βγαίνεις συχνά έξω. Αυτό το παιχνίδισμα της νύχτας με το φως είναι αριστουργηματικό. Άραγε θα μου αρέσει, θα του αρέσω; Θα ερωτευτώ, θα μου ζητήσει να τα φτιάξουμε; Σαχλό κι όμως τόοοοοσο αναγκαίο.
Και τώρα που ξυρίστηκες, ήρθες δήθεν για να δεις τι γράφω στον υπολογιστή και να τριφτείς πάνω μου. Θεϊκή αίσθηση το φρέσκο και πεντακάθαρο δέρμα. Ό,τι πρέπει για γλείψιμο, χάδια κι άπειρα φιλιά.
Και κάπου εδώ διακόπτουμε τη μετάδοση της blogosfairas μας, διότι αρχίζει να αγγίζει τα όρια του ακατάλληλου προς ανάγνωση.
///
Αναρωτιέμαι… Πότε γκρεμοτσακίζεται ο χαρταετός μέσα σου κι αρχίζεις να δείχνεις αυτό που αισθάνεσαι, γλυκαίνοντας την ψυχή σου; Τι συμβαίνει και στα καλά καθούμενα, κουλουριάζεσαι γύρω μου, βάζεις το κεφάλι σου ανάμεσα στο στήθος μου και κρύβεσαι περιμένοντας σημασία;
Τι ενεργοποιεί τις γκριμάτσες που μου κάνεις σα να ‘μαι πορσελάνινη κούκλα, έτοιμη να κουνηθεί και να σπάσει; Τι κάνει τη φωνή σου ν’αλλάζει και να τείνεις τα χέρια προς το μέρος μου, μαγνητίζοντας τις φλέβες μου;
Πάει 05:30. Λέω να δω sasuke στο βίντεο, κάνοντας… stretching στην κρεβατάρα μου. Μ’έχει πιάσει μια απίστευτη λαιμαργία. Να κόψω φέτες τυράκι πικάντικο και να συνοδεύσω το βαρελάκι της μπύρας μου; Ή μήπως να το ρίξω στην εξαιρετική μαρμελάδα κάστανο; Μήπως πάλι απλώς να σκάσω και να πάω για ύπνο; Αν θέλω να μη γίνω εγώ βαρελάκι στο τέλος!
Άντε καληνύχτα. Αύριο πάλι. Στεγνή ή μουσκίδι…
Πηγή: www.psyche.gr