Εγκλωβισμένη σαν τη νότα στο πεντάγραμμο
Είμαι κλειδωμένη στο σπίτι σου και περιμένω να επιστρέψεις, να μου ανοίξεις, να γυρίσεις το κλειδί.
Έχεις πάει σε επαγγελματικό ραντεβού, αφού τηλεφώνησες, πλύθηκες και μου χάιδεψες τα μαλλιά στον φωτεινό μου ύπνο.
Σηκώθηκα αμέσως μόλις εξαφανίστηκες και σε βρήκα στην οθόνη μου. Ένα ραβασάκι γεμάτο τύψεις κι εσωτερικά ερωτηματικά διάγνωσα εγώ, έναν έντονο χτύπο καρδιάς αφιέρωσες εσύ.
Πάλι σπαζοκεφαλιά ζωγράφισες, πάλι μάζεψες όλες τις άκρες του μαλλιού και τις έπλεξες σε καλάθι. Πάλι, μετά το άραχνο χιούμορ που ματώνει και την άβολη νύχτα, έρχεται ο ήλιος όλων των Κυριακών.
Έτσι είναι τις Κυριακές. Ήλιος, φως, μια ζεστάδα. Δεν υπάρχει αυτή η λέξη ε; Ξέρω γω. Αυτό μου βγήκε τώρα, τελείως αφαιρετικά.
Κι όμως, αφού σάλεψε μέσα σου… Φυσικά και υπάρχει!
Ένα κουλούριασμα, μια βροχή από λέξεις που σε προστάζουν είτε να μείνεις μέσα, να τυλιχτείς στις κουβέρτες και να γουργουρήσεις είτε να τεντώσεις το σώμα σου έξω, υποβάλλοντάς το σε περιπάτους και οπτικά τσεκαρίσματα, κάτω από την ομπρέλα της ζεστής ψύχρας. Ιανουάριος είναι, να μην κάνει κομματάκι κρύο;
Βασιλεύει τριγύρω εκείνη η παγωμάρα, που αν περπατήσεις μέσα της με ταχύ βηματισμό, δεν θα ιδρώσεις ποτέ. Ναι, η ζεστάδα της Κυριακής βγήκε και σήμερα σεργιάνι.
Έχει σκαρφαλώσει στο πατάρι και ρίχνοντας τον προβολέα προς το μέρος μου, εξηγεί το ορισμό της μέρας: βάλε την πιο ζεστή σου φορμίτσα, πιάσε αλογοουρά τα μαλλάκια, σκέπασε τη μήτρα σου με την μπλε κουβέρτα και δες καρτούν στην τηλεόραση, χορταίνοντας τον ουρανίσκο σου με αλμυρές και γλυκές σαβούρες.
Είναι Κυριακή, τι τα θες; Δώσε ρεπό στην ψυχή σου σήμερα. Μην την κουράσεις πολύ μωρέ.
Άσε τη σκέψη για αύριο πάλι.
Αφού εδώ θα είσαι.
Κλειδωμένη.
Να θες και να μη θες.
www.west-bend.k12.wi..us
Τι να σχολιάσω πάνω στην περιγραφή μιας συντροφιάς,
μιας …ζεστάδας που αναζητά κανείς να έχει ή να δίνει.
Σκέφτομαι το δικό μου κρεβάτι, με παρασύρεις να ψάξω την ζεστάδα μου.
Comment by tzonakos — January 7, 2008 @ 3:11 am
Χαίρομαι τότε! Α, και… Χρόνια σου πολλά Johnny boy. Κι επισήμως.
Comment by demon — January 7, 2008 @ 5:22 am
μερικές φορές αυτά που μας δίνουν προσφέρονται διαφορετικά απ’οτι τα εκλαμβανουμε…
έμεινε ομως αυτη η ζεστάδα που ανέφερες..
αυτό το ακαθοριστο συναισθημα θαλπωρης που σε προκαλει να αφεθεις…γιατι οχι?:)
καλη ζεστη μερα και σημερα να έχεις…
Comment by iparxeimageia — January 7, 2008 @ 1:48 pm
Κι εσύ μαγεία… Συνήθως προσφέρονται διαφορετικά. Έχει να κάνει με τη διάθεσή μας στη στιγμή, με τη διάθεσή μας ως αντίληψη και ιδιοσυγκρασία, αλλά και με το ποιος είναι ο άλλος!
Comment by demon — January 7, 2008 @ 10:59 pm