(Πηγή εικόνας: www.e-cards.com)
Μια χρονιά
καλαίσθητη
υγιή
ερωτική
τυχερή
πολύχρωμη
ανθρώπινη
ΟΝΕΙΡΙΚΗ
εύχομαι σε όλους μας!!!
(Πάλι 7 μου βγήκανε τα points. Μήπως να αρχίσω να ανησυχώ; Πόσες ζωές έχει η γάτα είπαμε; Άσχετο)
Πάω να κολυμπήσω μέσα στα αστέρια… Κάντε χώρο, έρχομαι!
Τα τελευταία χρόνια κάθε παραμονή Πρωτοχρονιάς που βρίσκομαι στο σπίτι των γονιών μου για το “ρεβεγιόν” όπως εμείς το κάνουμε, υποδύομαι έναν σταθερό ρόλο. Μόλις ο δείκτης πάει στο 1 λεπτό πριν τα μεσάνυχτα και την αλλαγή, κατεβάζω το γενικό, βγαίνω έξω και χτυπώντας την εξώπορτα συμβαίνει ο εξής διάλογος: “Ποιος είναι;” - Ο καινούργιος χρόνος!!!
Φέτος θα υποδυθώ το 2008 που έ-έ-έρχεται. Φορώντας ένα μαύρο φόρεμα, κεντημένο καλσόν και τα δερμάτινα τακούνια μου, θα γίνω ο νέος χρόνος!
Ας παίξουμε λοιπόν με ιντερνετικούς φίλους για πρώτη χρονιά. Το 2007 φεύγει. Για αραδιάστε παρακαλώ 7 + 1 -έτσι με βόλεψε!- συμβάντα αυτού του χρόνου που κάπως σας επηρέασαν.
Ε, να παίξω κι εγώ, ναι;
` Αφού έφαγα ένα χοντρό χαστούκι με την υγεία μου πέρσι το Νοέμβρη, άρχισα να την παίρνω σοβαρά. Και μέσα στο 2007 με πρόσεξα λιγάκι παραπάνω. Όταν το θυμόμουν : )
@ Αποφάσισα να αλλάξω επάγγελμα. Έστω και προσωρινά. Έστω, να πειραματιστώ. Μη με πιέζεις!
$ Έγινα τυχοδιώκτρια! Τα παράτησα ΌΛΑ και πήγα στη Σαντορίνη για 5-6 ολόκληρους μήνες. Μόνη πραμάτεια, το μηχανάκι μου.
^ Ήπια πολύ. Και για οικονομία χώρου αλλά όχι αισθήσεων… πήδηξα πολύ! Α, και έχασα και κάποια κιλά!!!
* Έκανα φίλους από όλο τον πλανήτη! Εντάξει, γνωστούς είναι η σωστή λέξη. Κι όμως, έκανα και μια καλή φίλη από τον Καναδά! Κι από κει: Αυστραλία, Βραζιλία, Αργεντινή, Ισπανία. Δεν ξέρω τώρα αν και τι ξεχνάω.
) Γνώρισα κάποιον από τον Καναδά, ο οποίος αν και ο λάθος άνθρωπος στη σωστή στιγμή, με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι είμαι έτοιμη… για σχέση!
- Μετακόμισα… μόλις! Και μετά από 10 χρονάκια άφησα τα Εξάρχεια. f *
+ Γνώρισα ΕΣΕΝΑ!
Προσκαλώ να αφήσουν τον παλιό τον χρόνο να φύγει, τους:
trelofantasmeni, tzonakos, malina, penthesileia, melomenos, trelli, lexx, magica
Κοιτάζω γύρω μου. Παρατηρώ το χώρο να αδειάζει.
Βιβλία μπαίνουν σε κούτες τρύπιες και χιλιοχτυπημένες. Αντικείμενα μικρά και μικρότερα στριμώχνονται σε σακούλες παντός τύπου. Ρούχα τσαλακώνονται μέσα σε βαλίτσες. Χαρτομάνι πετιέται άρων-άρων και λογής λάμπες μένουν στο περιθώριο. Αυτές θα τις πάρω στα χέρια. Είναι… εύθραυστες.
Το σπίτι μου αδειάζει. Εδώ έμεινα τα τελευταία 8 χρόνια, περίπου. Κάτι λιγότερο, κάτω περισσότερο μου το κάνω δώρο.
Τα δωμάτια ξεγυμνώνονται με άχαρο τρόπο. Το περιεχόμενό τους δεν μπαίνει νοικοκυρεμένα σε χαρτόκουτα, μα όπως-όπως φεύγει από τη θέση του. Ο χρόνος με πιέζει, ο εαυτός μου με πιέζει. Το νέο σπίτι απαιτεί και τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά που πλησιάζουν ασφυκτικά, θέλουν να γιορτάσουν σε φρεσκοβαμμένο σπιτικό. Έτσι για το καλό.
Κι εγώ το έχω ανάγκη. Για να αποτάξω τις περασμένες χρονιές. Όχι για να λησμονήσω, αλλά να, βάρυναν πια.
Κι έτσι, άγαρμπα, σχεδόν μηχανικά, και βουτηγμένη στο άγχος και την πίεση, προσπαθώ να συγκεντρώσω τις σκέψεις μου και να κάνω μαθηματικούς υπολογισμούς. Αυτό να πάει εδώ, πάνω-πάνω, για να βγει πιο γρήγορα. Ή επειδή θα τσαλακωθεί και δεν πρέπει. Κι αν αυτό το τοποθετήσω κάθετα αντί για οριζόντια, θα κερδίσω μια σπιθαμή χώρο.
Πως να μεταφέρεις ένα σπίτι μέσα σε ένα άλλο, καινούργιο; Μέσα σε δυο μέρες, τρεις;
Ναι, μετακομίζω! Και μαζί με τα αντικείμενα, μεταφέρω και την ψυχή μου. Αυτή, όχι πακεταρισμένη, αλλά ελεύθερη από ταινίες και χαρτόνια, πλαστικά και σελοτέιπ.
Έτσι μου ‘ρχεται να κατεβάσω ό,τι άχρηστο της στιγμής βρω μπροστά μου, στο πεζοδρόμιο. Να κάνω ένα επιτόπιο, αυτοσχέδιο παζάρι. Να γίνω τελάλης και να χαρίσω την πραμάτειά μου στους περαστικούς των Εξαρχείων. Εμ, μεσιέ, μήπως θα θέλατε ένα λαμπατέρ για το σαλονάκι σας; Ναι, εγώ δεν το χρειάζομαι πια. Μα όχι, σόι είναι, λειτουργεί φυσικά. Εγώ δεν το θέλω.
Το κείμενο αυτό άρχισα να το χτίζω το μεσημεράκι. Το παράτησα για να δουλέψω. Και τώρα που το ξαναπιάνω η μέρα έχει πια ξεψυχήσει. Έχει φύγει ανεπιστρεπτί και η καινούργια έχει ξεκινήσει εδώ και 40 λεπτάκια περίπου.
Κι εγώ επέστρεψα στο σπίτι. Το παλιό, το παραγεμισμένο, το βαρύ. Αλλά πολύ σύντομα η ψυχή μου θα υφαίνει ιστούς και παραμύθια από το νέο μου σπιτικό.