blog +Ο- σφαιρα

Ιντερνετική αναρχία… “Παίζουμε κρυφτούλι στο ταβάνι;”

Τα τελευταία χρόνια κάθε παραμονή Πρωτοχρονιάς που βρίσκομαι στο σπίτι των γονιών μου για το “ρεβεγιόν” όπως εμείς το κάνουμε, υποδύομαι έναν σταθερό ρόλο. Μόλις ο δείκτης πάει στο 1 λεπτό πριν τα μεσάνυχτα και την αλλαγή, κατεβάζω το γενικό, βγαίνω έξω και χτυπώντας την εξώπορτα συμβαίνει ο εξής διάλογος: “Ποιος είναι;” - Ο καινούργιος χρόνος!!!

Φέτος θα υποδυθώ το 2008 που έ-έ-έρχεται. Φορώντας ένα μαύρο φόρεμα, κεντημένο καλσόν και τα δερμάτινα τακούνια μου, θα γίνω ο νέος χρόνος!

Ας παίξουμε λοιπόν με ιντερνετικούς φίλους για πρώτη χρονιά. Το 2007 φεύγει. Για αραδιάστε παρακαλώ 7 + 1 -έτσι με βόλεψε!- συμβάντα αυτού του χρόνου που κάπως σας επηρέασαν.

Ε, να παίξω κι εγώ, ναι;

` Αφού έφαγα ένα χοντρό χαστούκι με την υγεία μου πέρσι το Νοέμβρη, άρχισα να την παίρνω σοβαρά. Και μέσα στο 2007 με πρόσεξα λιγάκι παραπάνω. Όταν το θυμόμουν : )

@ Αποφάσισα να αλλάξω επάγγελμα. Έστω και προσωρινά. Έστω, να πειραματιστώ. Μη με πιέζεις!

$ Έγινα τυχοδιώκτρια! Τα παράτησα ΌΛΑ και πήγα στη Σαντορίνη για 5-6 ολόκληρους μήνες. Μόνη πραμάτεια, το μηχανάκι μου.

^ Ήπια πολύ. Και για οικονομία χώρου αλλά όχι αισθήσεων… πήδηξα πολύ! Α, και έχασα και κάποια κιλά!!!

* Έκανα φίλους από όλο τον πλανήτη! Εντάξει, γνωστούς είναι η σωστή λέξη. Κι όμως, έκανα και μια καλή φίλη από τον Καναδά! Κι από κει: Αυστραλία, Βραζιλία, Αργεντινή, Ισπανία. Δεν ξέρω τώρα αν και τι ξεχνάω.

) Γνώρισα κάποιον από τον Καναδά, ο οποίος αν και ο λάθος άνθρωπος στη σωστή στιγμή, με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι είμαι έτοιμη… για σχέση!

- Μετακόμισα… μόλις! Και μετά από 10 χρονάκια άφησα τα Εξάρχεια. f *

+ Γνώρισα ΕΣΕΝΑ!

Προσκαλώ να αφήσουν τον παλιό τον χρόνο να φύγει, τους:

trelofantasmeni, tzonakos, malina, penthesileia, melomenos, trelli, lexx, magica

Περνούσα από τους δρόμους κι άφηνα πίσω μου αυτοκίνητα, κτίρια, πλατείες και δεκάδες δέντρα, πετσοκομμένα, πληγωμένα, ακρωτηριασμένα. Δέντρα πεσμένα στα φαρδιά πεζοδρόμια, δέντρα που κείτονταν νεκρά, που αλλοίωναν την οπτική, που μπέρδευαν.

Ήμουνα Αγία Παρασκευή. Στη Μεσογείων και άφηνα στα δεξιά μου την κεντρική πλατεία. Αγνώριστη. Κανένας χώρος. Τίποτα που να θυμίζει εκείνη την άπλα με τα εφηβικά πιτσιρίκια να ρολάρουν πάνω-κάτω με τα skateboard τους ή τους ποδηλατάδες να ποζάρουν αφηνιασμένοι.

Ακόμη κι εσύ, που οδηγούσες, τα μπέρδεψες. “Μα που είμαστε τώρα;” με ρώτησες, σε μια διαδρομή που έχεις κάνει αμέτρητες φορές. “Αγία Παρασκευή”, σου απάντησα στεγνά. Είναι όντως αλλόκοτο, πως μπορεί κανείς να ασχημύνει κάτι τόσο… αγνό.

Μετά από κάμποση ώρα, νεύρα, κίνηση και πολλούς προβολείς να μας τυφλώνουν, φτάνουμε Κορωπί. Και κάπου εδώ άρχισε το κυνήγι. “Που είπαμε πως είναι;”. “Γιατί έχω ξανάρθει θαρρείς;”.

Ψάχναμε ένα μαγαζάκι. Ή έτσι νόμιζα. Απλοϊκά σκεπτόμενη, πίστευα πως ήρθαμε σε ένα παλαιοπωλείο με κάποιους σκοτεινούς τύπους που μαζεύουν, συλλέγουν, σκουπίζουν ό,τι αφήνουν οι άλλοι. Κι όμως, εδώ μέσα πολλά άλλαξαν, αρκετά μεταβάλλονται.

Διότι με το που μπήκα, είδα μπροστά μου με τεράστια γράμματα πάνω στο χαρτόνι, όλο το νόημα. Ήμουνα σε έναν χώρο με στιβαγμένα λογής και χρησιμότητας έπιπλα. Παλιά κυρίως. Με τον Γιάννη να “διευθύνει” τηλεφωνήματα, μεταφορές, αγορές, πωλήσεις. Και καλοσυνάτους πλην όμως γκριζαρισμένους, χαμένους νέους να είναι πρόθυμοι να γνωρίσουν κόσμο και να κουβαλήσουν απομεινάρια.

Μέρος του ΡΕΤΟ Ελλάς. Ενός κέντρου αποτοξίνωσης τοξικομανών που ιδρύθηκε πριν από 17 ή και παραπάνω χρόνια στην Ισπανία και απέκτησε και παράρτηρα στην Ελλάδα μας. Εδώ ήμουν. Και οι άνθρωποι που ήταν μπροστά μου, που κουβαλούσαν, μιλούσαν, κοιτούσαν, χαμογελούσαν ήταν μέλη αυτού του κέντρου. Άλλοι στην προσπάθεια, φαντάζομαι, κι άλλοι στην επιτυχία. Μα όλοι τους άνθρωποι. Στο μέσα. Και στο απέξω, ναι.

Κάτι πήρε το αυτί μου πως μένουν στα Καλύβια. Πάνω από 80 εθελοντές ζούνε σε έναν μεγάλο χώρο. Εθελοντές-πρώην χρήστες και νυν μαχητές, νυν ζωντανοί. Κι εδώ, κάπου στην Ηρακλέους, στο Κορωπί, είναι αυτό το κατάστημα. Αυτή η αποθήκη με έπιπλα, γραφεία, κομοδίνα, βιβλιοθήκες και κρεβάτια από ξύλο και μελαμίνη.

link για το ΡΕΤΟ: www.maranatha.gr