Δώσε το χέρι σου στον κύριο!
demon March 15th, 2008
Κοιτάζω το χέρι μου.
Το φέρνω μπροστά στο πράσινο μάτι μου και το παρατηρώ. Μπλε σημεία πάνω στα δάχτυλα, πρησμένη σάρκα, άσχημη όψη.
Το χτύπησα, το χρησιμοποίησα βίαια, το έκανα άψυχο μέσο και τώρα αυτό, μου θυμίζει πώς κάτι τόσο ζωντανό, αναγκαίο και παρόν, μπορεί να γίνει ξεψυχισμένο, μιαρό και σάπιο.
Έσταξα πάνω παγωμένες στάλες, χάδια και μάτια πολλά.
Έδωσα σκέψεις κοφτερές, βαθιές και μεταμελημένες.
Πήρα πίσω δευτερόλεπτα, κενά, εκρήξεις οργής.
Είναι αστείο…
Πως μπορείς να χτυπήσεις κι όμως να πονέσεις εσύ…
Είναι αστείο…
Μια φάρσα, ένα σύντομο μονόπρακτο, ένα νεύμα.
Ένα μπαμ, ένα πήδημα στο κενό, το τίποτα, ένας κρότος. Μου δένω τα μάτια και μου βάζω γρίφο.
Τι θυμάσαι από τη ζωή σου;
Πηγή εικόνας: www.abstractdigitalartgallery.com
Αυτό είναι ερώτηση προς εμάς;;
Νομίζω πως είναι ρητορική (σχεδόν) η ερώτηση…
Θα ήθελα να μάθω δύο πράγματα :
1) γιατί και πώς χτύπησες?
2)την απάντηση, φυσικά!!!
Τα φιλιά μου, μονόπρακτα…
Διαβάζεται ωραία και ανάποδα, περίοδο περίοδο.
Καλημέρα
Αν μπορείς να την απαντήσεις, αγγελάκι…
Το θες private ή φόρα παρτίδα; Μήπως θες να περιμένεις μια βδομάδα ακριβώς;!
τα φιλιά μου κρυφά
Καλώς ήρθες Βάσκες.
Καλημέρες. Ανοιξιάτικες και πολλά υποσχόμενες
Εγώ το μόνο που θυμάμαι από τη ζωή μου μάλλον είναι ο θάνατός μου, κάπου στην εφηβεία μου…
Έχεις δίκιο, έχουμε ήδη πεθάνει κάμποσες φορές. Είναι έμπνευση αυτό. Σ’ευχαριστώ!
Θα μου το ξαναθυμήσεις αύριο;?!
φιλιά, καλούτσικα