Τα συναισθήματα έχουν μνήμη (Part II)

February 24th, 2008

 

Ξέρεις, τα συναισθήματα και η ψυχή μας έχουν μνήμη. Κάποιο λόγο θα έχουν για να θέλουν να αποχωρήσεις. Κάτι τους θυμίζεις. Ίσως… μια κηλίδα που έγινε λακούβα μετά από κάποιους μήνες. Μια θλίψη που έγινε αυτοκαταστροφή μετά από χρόνια. Μια δυσαρέσκεια που έγινε διαρκής πόνος κι αποστροφή μετά από δεκαετίες. Μια ζωή που έγινε θάνατος μετά από… το τώρα.

Ναι, είναι όμορφο το να ξέρεις ότι όπου και να κοιτάξεις θα δεις εσένα. Όποτε το λαχταρήσεις, μπορείς να σε αγγίξεις. Μπορείς να ξυπνήσεις τα χαράματα και να βυθίσεις τα δάχτυλά σου στις ρώγες σου. Να τρέξεις σε σένα και να σε φιλήσεις σφιχτά.

Ναι, είναι άσχημο το να ξέρεις ότι ξανά θα χάσεις τη διάθεσή σου. Η ανάγκη σου να σε ευχαριστήσεις, να σε εκπλήξεις, να σε διευκολύνεις θα γίνει απλώς μια μούτζα. Μια απερίσκεπτη κουβέντα. Πως η οκνηρία σου θα σε κρατήσει και σήμερα, για πολλοστή μέρα, μέσα!

Ο έρωτας είναι όπως το νερό. Αν δεν είναι προβλέψιμα καυτό, δε γουστάρεις με τίποτα να μπεις. Είτε επειδή κρυώνεις, είτε επειδή βαριέσαι, είτε επειδή φοβάσαι. Αλλά άμα μπεις, κάθε χιλιοστό φλέβας ζητάει ΚΙ ΑΛΛΟ!

Κάποια στιγμή όμως θα βγεις από το νερό.

Και θα παγώσει η φαντασία σου

Πηγή εικόνων: www.houstonphoto.com

12 Responses to “Τα συναισθήματα έχουν μνήμη (Part II)”

  1. melomenoson 25 Feb 2008 at 00:44

    πειράζει που δεν θέλω να βγαίνω κάτω από το ζεστό νερό?
    την καλησπέρα μου

  2. demonon 25 Feb 2008 at 00:51

    Καθόλου Χάρη. Τι γίνεται όμως όταν ο άλλος κλείσει τη στρόφιγγα;

  3. Dr_Pakoon 25 Feb 2008 at 03:53

    Den ginetai…oxi,den to dexomai na sou xalaei (t)h dia8esh! 😉
    Molis gurisa (meta apo…kauto mpanio kai 8ermosifwna pollwn wrwn) kai eipa na dw ti kanei to trelokoritso,to sexy demono8ulhko,h eksupnh blogofilh mou kai eida…duo patates,part 1 kai part 2!!!
    Prospa8hse na breis mia lush,mian akrh,h kai mia mesh akoma,alla o,ti kai an ginei,aurio tetoia wra,8a h8ela na gelas…
    Ta filia mou,stenaxwrhmena…

  4. demonon 25 Feb 2008 at 14:27

    You are a true blog +O- friend, Pako. Κι αυτό το συναίσθημα, το… χαλασμένο μες
    το παιχνίδι είναι. Άλλωστε αν ρωτούσες τον άντρα, πιθανόν να ‘χε κι εκείνος να σου
    πει διάφορα… Η ένταση συμβαίνει είτε όταν είστε εκ διαμέτρου αντίθετοι, είτε όταν
    έχετε την ίδια επιθυμία ο ένας για τον άλλο. Όταν συμβαίνουν και τα δύο… Γάμησέ τα!
    Τα φιλιά μου ηλιόλουστα σήμερα

  5. Dr_Pakoon 25 Feb 2008 at 16:31

    Makari na einai hliolousta kai mesa sou…
    Kalh bdomada,my true blog+O-filh mou…
    Ta filia mou,diametrika…

  6. demonon 25 Feb 2008 at 16:37

    Ναι, αιστάνομαι ξανά όμορφη, σήμερα. Μέχρι να ‘ρθει το βράδυ, μέχρι να βάλω τα δάχτυλά μου να γράψουν, μέχρι να σκεφτώ…

  7. Dr_Pakoon 25 Feb 2008 at 16:43

    Opws sou eipa kai x8es to bradu,”8elw tetoia wra(3:30) aurio,na gelas”…
    Etsi 8a eisai kai apopse,etsi 8a niw8eis,omorfh kai omorfa!Kai ta daxtula sou 8a htan kalo na mpoune sta mallia tou,sta daxtula tou,sta ais8hnata tou…
    Elpizw na mhn me diapseuseis apopse…Pros to paron paw gia douleia,arghsa pali!!!
    Ta filia mou,daxtulika…

  8. demonon 25 Feb 2008 at 17:15

    Deal! Φαντάζομαι πως τα δάχτυλά μου μπορώ να τα βάλω όπου αλλού πάνω του/μέσα του, θέλω, έτσι;
    *
    φιλιά… αργοπορημένα

  9. Dr_Pakoon 25 Feb 2008 at 22:25

    Mesa tou?Demonokoritso…?
    Ta filia mou,brwmika (paw gia mpanio…) 😛

  10. MourningWhisperon 26 Feb 2008 at 00:30

    Την ώρα που ανέβαινα τη Βουλής είδα πεσμένο στο δρόμο ένα τριαντάφυλλο… μαδημένο και πατημένο. Μέσα στο δικό μου αρρωστημένο (και μεθυσμένο) μυαλό συμβόλισε το θάνατο του ρομαντισμού. Πόσα χρόνια έχουν να μου προσφέρουν ένα τριαντάφυλλο… Ένα γαμημένο λουλούδι, ένα γαμημένο μήνυμα “καληνύχτα, σε σκέφτομαι”. Τόσο καιρό προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι όχι, δεν τα χρειάζομαι. Αλλά φευ… Είμαι ένα ρομαντικό κοριτσάκι. Σκοτώστε με… Καληνύχτα.

  11. demonon 26 Feb 2008 at 01:42

    Άντε πήγαινε να καθαρίσεις την ψυχή σου, αμαρτωλέ. Ναι, εγώ σε πείραξα. Πως με είπες το απόγευμα; Αλήτισσα. Κάτι τέτοιο, ε; Το θερμοσίφωνα να κλείσεις!!!
    Τα φιλιά μου νυσταγμένα και ολίγον τι μπουχτησμένα

  12. demonon 26 Feb 2008 at 01:45

    Φυσικά και το χρειάζομαι. Και το τριαντάφυλλο και το χαμόγελό του την ώρα που μου το προσφέρει και τις κρυφές του σκέψεις και την ονείρωξη που του γεννώ. Τα όμορφα και τα άσχημα που του προκαλώ. Όλα του. Άλλοτε ρομαντικά, άλλοτε τρυφερά, άλλοτε ερωτικά κι άλλοτε αγαπησιάρικα. Μα πάντα τόσο ρεαλιστικά.
    Καλώς ήρθες πρωινέ ψίθυρε… κι ας είναι βράδυ.

Trackback URI | Comments RSS

Leave a Reply