demon May 31st, 2008
Μετράω 9 παράθυρα. Δύο διπλά και 5 μονά.
Καθρεφτίζουν τη νύχτα, αλλά και τα βογγητά μέσα τους.
Βογγητά πάθους, βογγητά βίας, βογγητά πόνου, βογγητά αμέλειας.
Εσύ πονάς, επειδή δε σε γαμάει.
Εσύ πονάς, διότι τα χέρια αντί να ψαχουλεύουν πάνω σου, μέσα σου, έρωτα απέραντο, γίνονται μαστίγια κι αφήνουν λεκέδες.
Εσύ πονάς, γιατί ξέρεις αλλά δεν μπορείς να μιλήσεις. Ξέρεις όμως!
Εσύ πάλι πονάς, επειδή δε σ’αγαπάει πια και στο δείχνει.
Ποιο παράθυρο θα ανοίξεις; Απόψε γίνεται παιχνίδι στη γειτονιά κι αραδιάζονται όλα μπρος στα μάτια σου.
Ειλικρινά τώρα. Αν σου δινόταν η «ευκαιρία» να διαλέξεις ένα παραθύρι… Αν έπρεπε φεύγοντας να πάρεις κάποιο μαζί σου. ΠΟΙΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟ?
~
ε?!
Πηγή εικόνας: heyjules.wordpress.com
demon May 30th, 2008
Σπρώξε! Λίγο ακόμα. Λιγουλάκι ακόμη, έλα.Πιο κοντά. Να χορέψουμε. Φλαμένκο. Πορφυρό και πυρωμένο. Πάνω σε σεντόνια ιδρώτα με στιλετιές από κατάμαυρα τακούνια. Ψηλά και περήφανα. Από κείνα κει που κολακεύουν το πόδι ολόκληρο. Το μπρος και το πίσω.
Κι εσένα, να σ’έχω ντυμένο με μαύρα αεράτα πουκάμισα και τεράστιες, μαλακές ζώνες, να με καρφώνεις με βλέμματα κολάσιμα και δάχτυλα αρρενωπά που παίζουν νότες σαν μπαγκέτες. Και που γυρνάνε τη μέση με δύναμη και σιγουριά και πιάνουν το σώμα ολόκληρο, μαζί και την αύρα του την κρυφή.
Aυτό θέλω γι’απόψε, άντρα.
Να ντυθείς τσιγγάνος.
Να δέσεις τα μάτια σου σφιχτά με μετάξι και πόθο.
Και να ανασαίνεις βαριά, βγάζοντας φλόγες, καθώς θα κάθομαι πάνω σου και θα σου γρατζουνάω και θα σου στοιχειώνω το καβλί σου.
Πηγή εικόνας: yakinthia.com
demon May 29th, 2008
Αν γρατζουνήσεις με τον δείκτη το αριστερό σου μάτι, θα βγάλεις αίμα. Ίσως πάλι, ξεπηδήσει μέσα από την όρασή σου μελάνι μαύρο.
Πληγή που θα σε στοιχειώνει για μια ζωή. Μονάχα τόσο. Γιατί μετά, όλες οι ατέλειές σου θα επουλωθούν ως δια μαγείας και το σώμα σου θα γεννήσει νέα παραπτώματα αλλά κι αψεγάδιαστα ποιήματα πάνω στις πλάτες σου.
Καλοκουρδισμένη συναίσθηση.
Το νιώθω όποτε ακουμπάς με τις χορδές σου το πολύτιμο οξυγόνο.
Το νιώθω κι όταν αφήνεις τους πόρους σου ελεύθερους. Όταν παύεις να σφίγγεις την κοιλιά σου και τους μύες και δίνεσαι στις νύχτες, τις παντοδύναμες.
Το νιώθω όταν ακούς τα ημιτόνια που ψελλίζει η ανοιχτή ψυχή μου.
Αλλά κι όταν ο αέρας που έχω αποθηκεύσει στα ηχεία μου στριγγλίζει πάνω από τα κεφάλια μας.
Το νιώθω όταν είσαι. Το νιώθω όταν αφήνεσαι στην αύρα μου. Μα κι όταν υποκλίνεσαι στα δάκρυα που ξεπετά το στόμα μου. Στο αύριο που σου δίνω όταν σου κλέβω το πριν.
Πηγή εικόνας: www.heathrowe.com
demon May 28th, 2008
Βρήκα στον περίπατό μου αυτή την πεταλούδα, χωρίς βούλες. Χωρίς το μυστήριο που έχουν οι περισσότερες πεταλούδες. Που πετάνε ανάμεσα στα μάτια σου κι εσύ το μόνο που λαχταράς είναι να μείνουν λίγο παραπάνω για να κλέψεις τη χορευτική τους κίνηση.
Βρήκα κι εσένα κάποτε. Που ‘χεις τόσο πολύ από τόσα πολλά. Ναι.
Και σκέφτομαι. Σ’αυτά που δεν έχεις, από πού να κλέψω. Να νιώσω ζωντανή και πάλι. Όχι ζωντανή μονάχα. Φλογερή. Απειλητική. Ένα θηρίο που κανείς δεν μπορεί να το τιθασεύσει. Ούτε συ μπορείς. Το ξέρουμε αυτό. Όμως εσύ το έχεις αποδεχτεί! Κι έτσι το κλουβί μου ανοίγει νωρίτερα…
Σε ποιο χρόνο του σύμπαντος να βολτάρω για να κλέψω ΖΩΗ; Όχι νιάτα και γηρατειά. Ούτε φρεσκάδα και ρυτίδες. Μα λίγη λάβα. Να χυθώ κι εγώ πάνω της. Και να κρατήσω για πάντα το καλούπι τούτο στην πιο ψηλή σοφίτα της γης.
demon May 27th, 2008
Μια και δυο κίνησα για το σούπερ μάρκετ, το μεγάλο. Εκείνο κει στην πλατεία. Βούτηξα ολόκληρη στον πάγκο με τα φρούτα κι άφησα τις σκιές μου να αποφασίσουν ποιο χρώμα έχουν ανάγκη.
Έμπηξαν τα ακροδάχτυλά τους στις φράουλες και τα κεράσια. Για να μπορούν να ζωγραφίζουν με τα τακούνια τους μεγάλα χαμόγελα!
Έγλειψαν ίσα δα την ακρούλα από τα βερίκοκα, για να σχεδιάζουν με τις μύτες τους τα ματοτσίνορα στα χάρτινα προσωπάκια που κολλάνε στα τζάμια του σπιτιού.
Κάθισαν πάνω σε δυο κατακίτρινα πεπόνια, για να αφουγκράζονται καλύτερα με τις κεραίες τους την αυγή της νύχτας.
Και για τελευταίο, άφησαν ένα πελώριο, ροζ καρπούζι. Το ‘κλεψαν κι αυτό με τις ουρές τους. Για να βουτάνε μέσα τις ψυχές τους όποτε χλωμιάζουν!
Ιδού η απόδειξις:
demon May 26th, 2008
Γείρε δίπλα μου
κοίτα μαζί μου τον ωκεανό πάνω από το κεφάλι μας
τράβα την κουρτίνα και δώσε μου την υπόσχεση
του φιλιού και του βλέμματος, της γραμμής εκείνης, που δε σταματά ποτέ της να ρέει!
~
ΚΑΛΗ ΒΔΟΜΑΔΑ guys
Πηγή εικόνας: www.nsf.gov
demon May 25th, 2008
Βότσαλα καλογυαλισμένα σα ματάκια. Που πάνω τους ακουμπούν τα πλοκάμια του χρονογράφου.
Μαγική ράβδος γεμισμένη με άμμο. Αλάτι. Νερό. Όστρακα θλιμμένα και σάπια. Ρίζες ουράνιες, βέλη του ήλιου και θάλασσα της σελήνης.
Σέικερ. Shaker.
Κλείδωσε ό,τι σου είναι πολύτιμο. Μέχρι να ξεχάσεις τι είναι πολύτιμο πια για σένα. Ή μέχρι να βρεις εναλλακτικό χρώμα ψυχής. Μετά, αναζήτησε το ραβδί των παιδικών σου χρόνων. Τότε που έκρυβες μέσα σε τσέπες, τσαντάκια, κουτιά και συρτάρια τους θησαυρούς της φαντασίας σου: ένα ραβασάκι, κέρματα, το φτερό από εκείνο το παγώνι που σου είχε γυρίσει επιδεικτικά την πλάτη, ένα χαρτονόμισμα των 100 δραχμών, το γράμμα από το Βέλγιο όπου μετακόμισε στην 5η τάξη, το αυτοκόλλητο με τον Morten Harket των A-ha!
Κι αφού ξαναμπείς στο ξέφρενο βαγόνι χωρίς χειρόφρενο, με φιλμ διάφανα σαν τα μάτια σου, βάλε και πάλι το χέρι σου μέσα σου. Πιάσε σφιχτά την ψυχή σου, την παλιά. Καθάρισέ την, πλύνε την, φύσηξε δυνατά μέσα στα γρανάζια της και κοιμήσου μαζί. Θυμήσου μαζί της.
Θυμήσου τι είναι πολύτιμο για σένα.
Θυμήσου τι ήταν πολύτιμο για την ψυχή σου…
Πηγή εικόνας: packphour.wordpress.com
demon May 23rd, 2008
Νιώθω πως γερνάει το μυαλό μου. Η διάθεσή μου να είμαι. Όχι όμως και η επιθυμία μου να έχω!
Νιώθω πως δε θέλω πια να είμαι έξω. Εκεί, μέσα στη βιτρίνα.
Κι όμως, την ίδια στιγμή είμαι πάντα έτοιμη να καβαλήσω την τραμπάλα και να παίξω με την ανάγλυφη φαντασία του φεγγαριού.
Να μουτζουρώσω τα αποτυπώματα με χρώματα φλογερά, χρώματα ανεξίτηλα. Ακόμη και τα νύχια μου είμαι διατεθειμένη να χαρίσω στο παιχνίδι…
Νιώθω πως όσο μεγαλώνω, τόσο μικραίνω συνάμα. Πως όσο γιγαντώνομαι και συνειδητοποιώ, τόσο χάνομαι και ξεχνώ.
Πάω στο συννεφάκι μου. Να κάνω τη ζωή μου, ιδιωτική ξανά!
Πηγή εικόνας: www.ackerman-ness-racing.com
demon May 22nd, 2008
Ο ήλιος είχε τις ντροπαλοσύνες του σήμερα το βραδάκι. Έλεγε «να δύσω, να μη δύσω, να δύσω τώρα ή αργότερα;».
Τον είδα να στέκει στα μισά της διαδρομής. Να έχει γίνει πορτοκαλής. Δεν ήξερα τι θα έκανε. Αλήθεια! Θα έπεφτε ή θα ανέβαινε ξανά εκεί πάνω. Στο κέντρο όλων.
Κάτι φαρδουλά χρυσογκρίζα σύννεφα, άδραξαν την ευκαιρία. Άρπαξαν τη σκάλα κι ανέβηκαν πιο πάνω από τον ήλιο. Καθίσαν στο στέμμα του κι αρχίσαν να παίζουν κρυφτό με την όρασή του.
«Μας βλέπεις; Δε μας βλέπεις!».
Πολλά αυτοκίνητα στις ράγες της γης. Υπερβολικά πολλά. Κι όλα μαζεμένα, εκνευρισμένα, έτοιμα να σκάσουν. Σα συγκρουόμενα ήταν.
Να μου πεις εσύ σκας πλάκα τώρα που γύρισες σπίτι σου. Ναι. Αλλά όση ώρα ήσουν έξω, κατά τις 8, να υπομένεις τις μαύρες ανάσες των αυτοκινήτων, καθόλου δε σου άρεσε. Ξέρω γω τι λέω!
Θα σου άρεσε κι εσένα φυσικά να δώσεις μια, να κρεμαστείς σαν τον Ταρζάν ή την Τζέιν –ό,τι προτιμάς- από τις φυλλωσιές του ταβανιού και να βρεθείς εκεί. Μακριά. Ψηλά. Στα ανοιχτά!
Φυσικά…
Πηγή εικόνας: www.coolchaser.com
demon May 21st, 2008
Να ντυθώ σκαντζόχοιρος να σε αποκρούσω;
Γυάλινες ριπές γύρω από το φόρεμά μου. Κρέμομαι από πολλά μικρά, ομπρελωτά αλεξίπτωτα κι ανάλαφρη αγγίζω με τα δάχτυλα των ποδιών μου τον συμπυκνωμένο αέρα από κάτω.
Να σηκώσω δα τη δαντέλα να τσαλαβουτήσω στη λίμνη της ερήμου; Κι αν το λευκό, άσπιλο σχεδιάκι λερωθεί με σταγονίδια που καθρεφτίζουν τα άστρα; Να το γλείψω, να το φυσήξω, να το χρωματίσω από την αρχή; Να το χώσω μέσα στο στήθος μου να το στεγνώσω απαλά-απαλά;
Ρομαντισμός και πτήσεις.
Με καρδιές να φλερτάρουν το φωτοστέφανό μου.
Μια καληνύχτα να σου πω. Το νερό να το στραγγίξεις προσεκτικά. Και μετά να αφεθείς. Πάνω στους κόκκους να ξαπλώσεις και να μυρίσεις τις ρίζες της ζωής σου. Θα είμαι εκεί!
Πηγή εικόνας: www.inout.gr