demon April 30th, 2008
…
πως κατέβαινες με τη γλώσσα το κορμί μου.
πως κέντραρες και με ρούφηξες ολόκληρη.
πως ξέχασα καν ότι υπάρχω, πού είμαι ή τι είμαι, από την ηδονή
ναι, όνειρο ήταν
(κι αυτό)
Δε θα ζητήσω τίποτα άλλο για τα γενέθλιά μου. Δε θα μου χαρίσω τίποτα.
Παρά μόνο μια μεγάλη καρδιά.
Τεράστια, ζωντανή, γενναιόδωρη.
Για Μένα
1 και σήμερα… αυτό ήταν
~
Πηγή εικόνας: navate.com
demon April 29th, 2008
(Πηγή εικόνας: www.prweb.com)
Δούλεψα σαν τρελή όλες αυτές τις μέρες.
Μία κοιμόμουν στις 03:30, χτες στις 05:00. Με μια υπερένταση που χτυπούσε το ταβάνι κι ένα νευρικό γέλιο, που όσο κι αν ήθελα να κλείσω το πράσινό μου μάτι να ξεκουραστώ, αυτό δεν έλεγε να με εγκαταλείψει. Καλά ήταν. Έτσι, σε φόρμα. Καιρό είχα να αιστανθώ ότι είμαι μες το παιχνίδι του εαυτού μου. Πως κάνω πράγματα. Κι έτσι για αλλαγή. Αυτή τη φορά ό,τι έκανα ήταν μονάχα για μένα. Για την πάρτυ μου. Κάτι όμορφο. Κάτι μεγάλο, ελπίζω. Κάτι που θα με κρατήσει μες τον εαυτό μου. Και θα με αφήσει στην ελευθερία μου.
Είμαι συναισθηματικός άνθρωπος. Το γνωρίζεις αυτό. Και σκληρή. Και κυνική καμιά φορά. Και πέρα για πέρα αυτοσαρκαστική.
Δεν το θέλω το κανονικό. Το φυσιολογικό που λέτε. Δε θέλω τη λογική και το κουτί.
Ούτε τη ζωή που τελειώνει με το θάνατο.
Αλλά τη διαδρομή που τελειώνει με το όνειρο. Με ένα όνειρο τόσο μεγάλο, σαν άπειρο μπαλόνι, που στο τέλος καταβροχθίζει την ίδια την ύπαρξη. Πώς να αντέξεις τόση ευτυχία; ………………………………………………………
Αυτό θέλω!
(2 και σήμερα)
Πηγή εικόνας: www.duffergeek.com
demon April 28th, 2008
(Πηγή εικόνας: www.blogskins.com)
(3 και σήμερα)
Πηγή εικόνας: www.navate.com
demon April 27th, 2008
Σ’αγαπωωωωωωωωωωωωωω
(αυτό δεν το έγραψα εγώ, ο άντρας το έγραψε καθώς περνούσε μπροστά από το πληκτρολόγιό μου. Ε, είπα να το κρατήσω για να το θυμάμαι κάποτε.)…
Αντί να πίνω εγώ κρασί, στις 4 το πρωί κι εσύ να έχεις πέσει με τα μούτρα στην τούρτα με σοκολάτα και φράουλες που έφτιαξα, λέω να γαμηθούμε. Θα ήθελα ρε παιδί μου τώρα, αντί να μαλακιζόμαστε αγρίως, ξέχωρα, να σε πηδάω. Να με χουφτώνεις. Να είμαστε στο κρεβάτι μας και να πονάμε ο ένας τον άλλο, μόνο με το στόμα!
Νομίζω ότι αυτή την παρτίδα μου τη χρωστάς BIG TIME! Εδώ και πολύ καιρό.
Έτσι, να με λαχταρήσεις ολόκληρη ξανά και να μη με αφήσεις. Ποτέ και για κανένα λόγο.
Να ποθήσεις τον γυναικείο ερωτισμό μου, την κάβλα μου την ώρα που χύνω, την έκρηξη που βγάζω όταν σπαρταράω μέσα στα χέρια σου.
Όταν σπαρταρούσα…
Pst, αγοράκι! Μου χρωστάς μια γερή παρτίδα SEX. Γύρνα!
~
(και για όσους μετράνε, για να μη χάσουν το event των προσωπικών βεγγαλικών: 4 και σήμερα)
Πηγή εικόνας: www.deviantart.com
demon April 26th, 2008
Καλό Σαββατοκύριακο…
σφυρίζω αδιάφορα σα να μην ήταν Πάσχα
~
5 και σήμερα
affordablehousinginstitute.org/
demon April 25th, 2008
Άσπρο-μαύρο. Σπάνια υπάρχουν χρώματα ενδιάμεσα. Όχι πως παντού γύρω μου δε βλέπω απίθανα φωτεινά και τέλεια μιξαρισμένα χρώματα. Όχι. Τα βλέπω! Αλλά στη μεταξύ μας απόσταση, υπάρχει ένα τεράστιο κενό αέρος, κενό. Τίποτα και πολλά πράγματα μαζί. Από το άσπρο ως το μαύρο, πόσα χιλιόμετρα είναι; Πόσες μοίρες φωτός; Πόσες φλόγες νερού; Πόσες γήινες πιρουνιές;
Όταν είσαι μόνος, φταις εσύ και μόνο εσύ για ό,τι σου συμβαίνει.
Όταν είσαι με κάποιον, φταίει πάντοτε ο άλλος για ό,τι σου συμβαίνει.
Όταν είσαι μόνος, μπορείς να κλάψεις σε όλες τις γωνιές του σπιτιού, φορώντας το τρίχωμά σου.
Όταν είσαι με κάποιον, μπορείς να κρυφτείς κάτω από το δέρμα σου και να αποσυρθείς αξιοπρεπώς για να πονέσεις χαμηλοφώνως.
Όταν είσαι μόνος, μόνο εσύ θα σε αγγίξεις. Και είναι αλλόκοτο τούτο το χάδι που προέρχεται από σένα.
Όταν είσαι με κάποιον, έχεις free άγγιγμα 24/7. Κι όταν δεν το έχεις όποτε το θες εσύ, σαν καλομαθημένο μωρό πια, πας και τρίβεσαι, χώνεσαι, απαιτείς τρυφερότητα.
Ναι, το άσπρο με το μαύρο είναι ένας βολικός συνδυασμός. Τελικά.
Τόσο ξεκάθαρη η απόσταση. Τόσο φλούο… απλώς μεγάλη!
Είναι όμως το άσπρο και το μαύρο. Που όσο κι αν κάνουν τη μέγιστη «χρωματική» αντίθεση που μπορεί να υπάρξει, τόσο δένουν αρμονικά, κοιτάζονται, συνυπάρχουν, μαλακώνουν τα άκρα και κλειδώνουν το ένα ημισφαίριο πάνω στο άλλο, σα δυο σώματα που ανήκουν στον απόλυτο Αρκτικό Κύκλο. Έξι μήνες άσπρο, έξι μήνες μαύρο.
Χάραξε τα σύννεφα… 6 και σήμερα
Πηγή εικόνας: www.blognetnews.com
demon April 24th, 2008
Μια ζωή… δες πόσο πολύτιμο είναι αυτό το ψάθινο κουβαράκι που από τόσο ξεκίνησε και κοίτα… Έχει γιγαντωθεί. Έχει πλέξει κι άλλες σελίδες πάνω του. Κι έχει γίνει ένα όμορφο, καθάριο, στρογγυλό τόπι με εκατομμύρια γραμματόσημα, ρίζες, κομμάτια, φλοίδες, ρινίσματα να το διαμορφώνουν.
Δες… Ζω. Πόσο να ‘ναι; Μισή ζωή να ‘χω πάρει; Να είμαι στα μισά της σπατάλης μου;
Και δες. Επιλογές. Διάλεξα εσένα. Διάλεξα εμένα. Μάλλον ψέμα είναι. Ψέμα είσαι. Αφού ψέμα λες. Κι όμως. Θα μείνω. Να μείνω;
Το προσέφερα εγώ το κλειδί μου. Τι με κάνει να αιστάνομαι έτσι; Όχι πως δεν έχω, πως δε θέλω, πως δε λαχταρώ άλλα. Μα φυσικά καλέ μου!
Η συμβατότητα της ζωής μου ξεμύτισε τελικά. Να με σκοτώσει και εμένα. Πόσο θα ήθελα να με ήθελες στα αλήθεια. Να με χρειαζόσουν. Να ανάσαινες μέσα από τα όνειρά μας. Πόσο θα ήθελα να με άγγιζες και να έλιωναν τα δάχτυλά σου στα μισά της διαδρομής. Πόσο θα ήθελα πραγματικά να ζούσες μονάχα για τη δική μας τη ζωή. Αυτή που κουβαλάμε τόσους μήνες τώρα.
Πόσο θα ήθελα κάθε φορά που με κοιτάς να φτύνεις λεία σύμβολα κι όχι μυτερά, καμουφλαρισμένα. Πόσο θα ήθελα να μη γνώριζα. Κι όμως γνωρίζω και το θέλω. Ξέρω, ναι! Δε θα σου πω όμως. Ας ονειρεύεσαι ότι με απατάς, ότι με αποπλανείς, ότι με θάβεις κάθε λεπτό πιο μακριά και πιο κάτω.
Την πήρα την απόφασή μου. Άλλωστε… άνθρωπος δεν είσαι τελικά; Φτιαγμένος από μένα δεν είσαι; Θα υποκλιθείς, θα δώσεις, θα πονέσεις. Στο υπόσχομαι.
Μόλις γνωρίσω. Μόλις αφαιρέσω τα λέπια σου. Μόλις κρατήσω από σένανε την ψυχή που μου πούλησες. Τότε θα δολοφονήσω αυτό που δίνεις στους θεατές σου. Το προσωπείο ενός ακόμη άντρα υπό δοκιμή!
Μέτρα μαζί μου… Θα γίνεις –
ή θα σου αφαιρέσει η νύχτα τα μάτια.
(7 και σήμερα)
Πηγή εικόνας: www.bleep.gr
demon April 23rd, 2008
Τα τελευταία 2-3 χρόνια έχω την απατηλή αίσθηση πως η Μαμά Χρόνος με δουλεύει και μου στέλνει τα γενέθλιά μου νωρίτερα. Είτε επειδή δεν είμαι ακόμη κατάλληλα προετοιμασμένη ψυχολογικά είτε επειδή θα ήθελα ένα μήνα ακόμη, βρε αδελφέ, για να πατήσω στο πιο πάνω, ηλικιακά, σκαλοπάτι, εμένα μου κακοφαίνεται μια φορά αυτή η φάρσα.
Μην μπερδεύεσαι. Πάντα τη λάτρευα την ημερομηνία των γενεθλίων μου. Θεωρώ πως είναι το πιο εγωιστικό πράγμα που μπορεί να έχει κανείς. Γενέθλια… Αχ… Η δική μου ημερομηνία. Η μέρα κατά την οποία άνοιξα τα ματάκια μου και ούρλιαξα «Ωχ θεέ μου, τι είναι τούτο;»!
Είναι η μέρα που άρχισα να υπάρχω με υλική υπόσταση. Είναι η μέρα που προστέθηκα κι εγώ στη ζωή κάποιων ανθρώπων, στον αργαλειό της μοίρας, στο ψηφιδωτό του σύμπαντος.
Και πάντα, μα πάντα, τα γενέθλιά μου σήμαιναν διήμερο, τουλάχιστον, «γλέντι». Την προηγούμενη μέρα έβλεπα οικογένεια, έτρωγα σε καλά εστιατόρια και στο καπάκι έβγαινα με φίλους και ξενυχτούσα σε υπόγεια μέχρι τα δάχτυλα των ποδιών μου να μη βρίσκουν το έδαφος. Ανήμερα, πάντοτε δούλευα σαν το γαϊδουράκι, και μόλις σχολούσα αλήτευα για δεύτερη μέρα. Έως ότου όλες μου οι φλέβες να γεμίσουν οινόπνευμα. Μέχρι πάνω-πάνω στο στόμιό τους.
Φέτος, ελπίζω σε μια έκπληξη που θα διοργανώσει ο άντρας ακούγοντας την προτροπή μου: «Θα μου κάνεις καμιά έκπληξη;»… Σα να του λέω: «ΚΑΝΕ ΜΟΥ!».
Ναι, τρελαίνομαι για εκπλήξεις. Το έχω ξαναπεί ε; Φέτος, δεν ξέρω. Σίγουρα θα είναι διήμερη η φιέστα. Έχω πολλούς λόγους άλλωστε.
Είμαι με τον άντρα. Θα είμαστε μαζί. Ναι, φαντάζομαι πως αυτό είναι καλό : ) Τώρα για τα υπόλοιπα… απλώς ελπίζω να μην πάψω ούτε κλάσμα δευτερολέπτου να χαμογελάω σαν αλιτήριο πλάσμα!!!
Άντε, 8 και σήμερα.
Πηγή εικόνας: www.medi-ba.com
demon April 22nd, 2008
Αυτοκαταστροφή… Καταστρέφουμε τη ζωή, τη φύση, τον πλανήτη μας. Και ούτε που το έχουμε πάρει πρέφα. Άλλωστε δεν θα την πληρώσουμε εμείς, έτσι δεν είναι; Απλώς όσο θα ζήσουμε εμείς, κάποιοι θα πνιγούνε, κάποιοι θα καούνε ζωντανοί, κάποιοι θα θαφτούνε κάτω από ερείπια. Πολύ μακριά… όταν ο πλανήτης δε θα μας αντέξει και θα μας στείλει στο διάολο, τότε θα δακρύσουν όσοι προλάβουν!
(Πηγή εικόνας: www.visualstatistics.net)
Παγκόσμια Ημέρα της Γης: 22 Απριλίου
demon April 22nd, 2008
Είσαι αχόρταγος. Είσαι άπληστος. Παίρνεις από παντού. Ό,τι περισσότερο και ακριβότερο μπορείς. Δεν καταλαβαίνεις πολλά. Είσαι όμως ευτυχισμένος μέσα στο ναρκισσισμό και το ναρκωτικό του «εγώ» σου. Είσαι αυτάρκης. Είσαι απαθής. Είσαι δειλός. Δεν συμπάσχεις ποτέ. Δεν αφήνεσαι. Δε δείχνεις. Δε δίνεις. Οι άλλοι προσπαθούν να σε ικανοποιήσουν κι εσύ νομίζεις ότι είσαι συμπαθής, δημοφιλής, πρώτος.
~
Είσαι μόνος. Είσαι πλήρης. Είσαι σκεπτικός μα και σκεπτόμενος. Είσαι θλιμμένος. Δίνεις. Προσπαθείς. Συμπάσχεις. Συμμετέχεις. Είσαι παρών. Τσαλακώνεσαι. Γκρεμοτσακίζεσαι. Νοιάζεσαι. Είσαι συμφιλιωμένος. Βελτιώνεσαι. Και την καρδιά σου δεν τη γυαλίζεις για να φαίνεται όμορφη από μακριά, μέσα από την προθήκη της, στους περαστικούς. Τη γυαλίζεις ώστε να είναι όμορφη κάθε φορά που την προσφέρεις τόσο απλόχερα. Κανείς δεν προσπαθεί να σε ικανοποιήσει. Μα δε σε νοιάζει τόσο.
Γιατί ξέρεις.
Ότι δεν είσαι ο ένοικος του από πάνω ορόφου : )))
www.macjams.com