Archive for September, 2008

Δε με βλέπεις, με βλέπεις;

September 30th, 2008

Σήμερα ντύθηκα γελωτοποιός. Φόρεσα πανιά, μαντίλια και σημαιάκια ανύπαρκτα. Μπούκαρα στην κουζίνα, σήκωσα μανίκια και κέφι και είπα να πλύνω τη χύτρα από χτες.

Μου είχες φτιάξει fuck-ές (κοινώς φακιές, αλλά έχει πλάκα να στο λέω έτσι). Τις οποίες, παρεμπιπτόντως, κάνεις τέ-λει-ες!

Κι επειδή μου/μας μαγείρεψες, έπλυνα εγώ τα πιάτια. Και σου ζήτησα να μου φτιάξεις ΚΑΙ σήμερα! Αλλά όλη η χύτρα δική μου. Εσύ να φας κάτι άλλο… Τόσα έχεις άλλωστε.

Πώς να πλύνω τώρα την τεράστια χύτρα στο διπλό, πλην όμως μικρό, νεροχύτη; Πρόβλημα.

Μια και δυο σκαρφίστηκα να πλύνω το κατσαρολικό εις την μπανιέρα! Αμέ. Άπλετο χώρο έχω εκεί και δεν θα τα κάνω λούτσα-πούτσα. Sorry thrash.

Αστείο το θέαμα αλλά η «απειλή» πέτυχε. Κι έτσι Και μαγείρεψες Και έπλυνες χύτρα ταχύτητος. Yummy.

Εγώ, πάντως, ήμουν διατεθειμένη μια φορά να πλύνω ό,τι χρειαζόταν μέσα στη μπανιέρα. Εντάξει;

(σκατούλα…)

Πηγή εικόνας: live4soul.deviantart.com

* Καλή σου βδομάδα *

September 28th, 2008

Με ξύπνησες σήμερα μ’ένα παραμύθι που μου ‘φτιαξες!!!

Σε λάτρεψα. Κι εσένα και την ιστορία, και τους ήρωες που δημιούργησες με τα λαμπιόνια από τα φαναράκια μας, αλλά και το τέλος. Με σένα κι εμένα μέσα!

Τώρα, κάθομαι και παίζω ένα παιχνιδάκι με χαρτιά στο computer και που και που ακούγεται μια γυναικεία φωνή που κάτι λέει. Κι εσύ, που βρίσκεσαι απέναντί μου, στο σαλόνι και τρέχεις σαν αστραπή με μια Busa (!), μπερδεύεσαι και με ρωτάς: «Μου μίλησες αγάπη μου;». Κι εγώ χαίρομαι που σε ζαλίζω έτσι…

Χθες πήγα σινεμά. Είδα το «Burn after reading». Πολύ-πολύ συμπαθητική κωμωδιούλα. Δεν ξέρω αν αξίζει το οχταράκι που της δίνει το Imdb, αλλά γύρω στο 7,5 κι εγώ θα της έβαζα.

Αύριο έχω τρέξιμο. Οδήγηση αρκετή. Κέντρο και μετά Καλλιθέα. Λέω να πάω με τη μηχανή, να αγγίξω ξανά τον αέρα, όπως προχτές.

Λέω να το παίξω ενήλικας. Με ρίμελ και τσάντα, ύφος και φάτσα.

Διάλεξε τι σκουλαρίκια να φορέσω και περίμενέ με.

Πίσω από την πόρτα. Έτσι. Όπως το ματάκι, να αναμένεις.

Είμαστε όμορφοι. Κι ευτυχώς, απογειωνόμαστε ακόμη…

(Πηγή εικόνας: ptitecocci.deviantart.com)

Καλή σου βδομάδα

Ο μύθος των χρωμάτων

September 27th, 2008

Κρατούσε όσο πιο σφιχτά άντεχε εκείνες κει τις ζωντανές φυσαλίδες που αναπηδούσαν πάνω στον σκληρό κορμό. Κοιτούσε με τόσο ζήλο μέσα τους και περίμενε να καθρεφτίσουν ξανά και ξανά τα χρώματα της ίριδας. Δεν τολμούσε να περπατήσει, να κουνηθεί. Ούτε να ανασάνει καλά-καλά, μήπως και του σπάγανε. Μήπως και γινόντουσαν και πάλι αέρας διάφανος, αόρατος. Τις λάτρευε τις μπουρμπουλήθρες και τα όνειρα. Κι έτσι τα δέντρα του κάναν τη χάρη και τον άφηναν να τα κουβαλά. Του γεννούσαν φουσκάλες λαμπερές, παραμυθάτες κι εκείνος μετακινούσε τα δέντρα κάθε τόσο, για να μη βαριούνται. Για να ξεπιάνονται…

Πηγή εικόνας: www.shazeensamad.com

… από τι είμαστε φτιαγμένοι;

September 25th, 2008

Τι μαλακίες είναι αυτές; Ε;

Να περιμένω για το μηχανάκι 1 ώρα για βενζίνη; Πριτς. Ε, δεν το περίμενα από μένα αυτό. Να στηθώ για καύσιμο. Κι όχι τίποτα άλλο. Αλλά τη μία ώρα δεν την έφαγα στην ουρά. Όχι βέβαια. Μηχανάκι είμαι. Τη σπατάλησα, γιατί μέσα σε όλα, η ΔΕΗ είχε διακοπή ρεύματος, οπότε πώς να μου βάλει super ο μπάρμπας; Φτου…

Σου μιλάω ειλικρινά, αλλά η Αλεξάνδρας σήμερα θύμιζε βομβαρδισμένο τοπίο. Τα μισά φανάρια να μη λειτουργούν. Οι μπάτσοι, ΦΥΣΙΚΑ, άφαντοι. Γιατί να διευκολύνουν την κυκλοφορία. Η ουρά σε 1 από τα 10 όλα κι όλα ανοιχτά πρατήρια της Αττικής, να φτάνει μέχρι τη Σπυρίδωνος Τρικούπη, σχεδόν… Σκατά!

Μα, σε εμπόλεμη κατάσταση είμαστε; Μια τα τρόφιμα στα σούπερ μάρκετ να χάνονται από τα ράφια με ταχύτητα φωτός, μια οι τιμές να παίζουν τραμπάλα-βλέπω τον ουρανό, μια η βενζίνη να παίζει κρυφτό, τα σκάνδαλα να προκαλούν να αφανίσουν το κυβερνών κόμμα αλλά να μην το καταφέρνουν…  ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ;

Από τι είμαστε φτιαγμένοι; Γιατί στις επόμενες εκλογές –κι εγώ, πολιτικά κείμενα δε συνηθίζω να γράφω, εδώ μέσα τουλάχιστον-, πάλι το ίδιο θα φιγουράρει σε εκείνη κει την υψηλή καρεκλίτσα.

Πηγή εικόνας: sergo321.deviantart.com

Πιάσε το χιόνι του ήλιου

September 24th, 2008

Κοίτα τώρα αυτές τις αστείες φράσεις που κουμπώθηκαν στο πολυστροφικό μυαλό μου!

Ζωάκια ξέφρενα με αστείες τούφες και φτερά παντού, να κυκλώνουν το βηματισμό μου.

Ένα εγώ, δυο αυτά. Μπροστά μου. Να βγάζουν τα αυτιά, τη μύτη, τα φρύδια τους. Να τραβούν τα δάχτυλά τους, σα λαστιχάκι. Πάλι στο τσίρκο μπήκα;

Καρναβάλι για να γελάσει η ψυχή μου, η ανήλικη.

Καρουσέλ του σύμπαντος με κομήτες, αστερίες, ουρίτσες, δακτύλιους, σώματα και σκουπίδια φωτεινά, να καβαλάνε τις χαίτες των μονόκερων.

Ξύπνησέ με λίγο πιο μετά. Αργότερα ανάγκασέ με να μπω στο εύκαμπτο, μονόχρωμο, γήινο κορμί μου. Να φορέσω τα γάντια-χέρια μου και τις μπότες-πόδια μου. Να τρέξω, να παίξω, να φτάσω, να πιάσω…

Πηγή εικόνας: www.worldofwarcraft.com

Νυσταγμένη παράσταση

September 23rd, 2008

Κουρασμένη πολύ.

Αυτό είμαι.

Με ένα σώμα που έρπεται ξωπίσω μου. Κι ένα πνεύμα που χρειάζεται τη ζεστή, απάνεμη φωλιά κει πάνω.

Ναι, στο συννεφάκι μου.

Με το χρυσό κορδονάκι να κρέμεται. Να μπορώ να το τραβώ όποτε εγώ γουστάρω. Και να αρχίζει η παράσταση με τις καλά βιδωμένες φιγούρες στο πολύχρωμο χαρτόνι. Κίνηση χεριών, κορμού, χαμόγελο.

Βγάζουμε το καπέλο και φεύγουμε…

Πηγή εικόνας: www.cirquedusoleil.com

Μέσα από τις περσίδες

September 19th, 2008

«Είμαστε σ’ένα καινούργιο σπίτι με ένα κουδούνι, δυο ονόματα επάνω του με μια καρδούλα, δυο γάτες, δυο γραφεία και μια κοινή ζωή. Όλα θα τα έχουμε, αρκεί να είμαστε και οι δυο σε μια σελίδα!»…

Αυτό μου είπες σήμερα και με έστειλες, πάλι!

Έχε γεια Ηλιούπολη. Άντε στα κομμάτια, στα τσακίδια. ΟΥΦ. Ανακούφιση με μια λέξη που τελείωσε αυτό το σενάριο, αυτό το παρελθόν, αυτή η προηγούμενη τόσο μα τόσο μπερδεμένη ζωή.

Αγγελάκια του κέντρου, της ροής και της παράνοιας καλοδεχτείτε με και πάλι. Εμάς!

~

Guys…   Η μετακόμιση έγινε (επιτυχώς) *

Πηγή εικόνας: lowapproach.deviantart.com

Πατινάρω προς την επόμενη πολιτεία…

September 14th, 2008

Ετοιμάζομαι να δω το Moto GP που γίνεται στην Ιντιανάπολη, Αμέρικα Big so fuckin’ big city! Και μετρώ 2 μερούλες ακόμη μέχρι να έρθει πρωί-πρωί ο μεταφορέας με το ωραίο του το φορτηγό, να πάρει τις κούτες, τις σακούλες, εμένα, τον άντρα και τις γάτες μας και να μας πάει στο νέο μας βασίλειο. Εκεί ψηλά…

ΆΝΤΕ!!!

Πηγή εικόνας: troglodytic.deviantart.com

Μετακομίζω και δολοφονώ τους τοίχους σου!

September 13th, 2008

Ετοιμάζομαι για δεύτερη –και μισή μη σου πω- μεγάλη μετακόμιση. Αυτή τη φορά σημαίνουσα όσο και η μισή, που έγινε όταν επέστρεψα από Σαντορίνη, στο σπίτι του άντρα.

Σπίτι είχα. Αμέ! Εξάρχεια. FOREVER.

Η μισή μετακόμιση έγινε λοιπόν όταν επέστρεψα από το νησί του τυχοδιωκτισμού μου. Μπήκα σπίτι σου. Σαν γκόμενα, αρχικά, φαντάζομαι τώρα πια. Ή σαν ένας ενθουσιασμός που είχες αγωνία να δεις πού πάει. Κι όσο περνούσαν οι μήνες, τόσο φόρτωνα τα συρτάρια και τα ντουλάπια σου με πράγματα δικά μου. Κι έχω πολλά, γαμώτο. Πάντα έχω πολλά!

Τον περασμένο Δεκέμβρη έκανα μια μεγάλη μετακόμιση, προσωπική. Άφησα το σπίτι στα Εξάρχεια κι έφερα όλο μου το υλικό βιός Πατήσια. Σε δικό μου σπίτι. Αλλιώς ποτέ δε θα πάταγα Πατήσια. Μπλιαχ. Εξάρχεια και πάλι Εξάρχεια. Πολύ καυσαέριο και κοινοτυπία εδώ… (μακάρι να αλλάξω γνώμη στην πορεία).

Παρά το γεγονός ότι είχα σπίτι, εξακολούθησα κι έμεινα μαζί σου, στο δικό σου, το δικό μας. Ηλιούπολη. Κάτω ακριβώς από το βουνό, τον Υμηττό. Σκατά περιοχή. Εγώ είμαι του κέντρου. Εδώ είναι ωραία μόνο για να περπατάς, να κόβεις βόλτες, να αθλείσαι, να οδηγείς χωρίς να φοράς κράνος!

Πέρασε ο καιρός και σε… 3 μερούλες θα γίνει αυτό που περιμένω 11 μήνες! Καλά, ίσως τα παραλέω. Αλλά, την Τρίτη αν όλα πάνε σύμφωνα με τα γραμμένα του σύμπαντος, αφήνεις επιτέλους την Ηλιούπολη και μπαίνουμε στο σπίτι μας, Πατήσια. Ένα σπίτι που, ενώ το φόρτωσα με τα πράγματά μου, ποτέ δεν το έζησα. Ένα σπίτι που θα είναι ισότιμα δικό μας και θα το κάνουμε το πιο όμορφο, με δεδομένο τις δυνατότητές μας. Ένα σπίτι που μου λες ότι “μας βλέπεις μέσα σε αυτό”!

Επιτέλους μετακομίζουμε. Και πάλι μαζί. Αλλά αυτό το βήμα θα σημαίνει ότι πλέον κανείς δε θα μπορεί να φύγει. Ούτε εγώ από την Ηλιούπολη για να σε εκδικηθώ, να αιστανθώ όπως παλιά, να γίνω εργένισσα έστω και για λίγο. Ούτε εσύ –αν και δεν το έκανες ποτέ.

Η μαύρη γάτα μου μπορεί να περιμένει. Άλλωστε πριν σκοτώσω τούτο το σπίτι (σου), θα την ξανακάνω μπάνιο. Και τις δύο. Μπας και γίνουν λιγότερο τριχωτές, βρώμικες και μαύρες!

Πηγή εικόνας: eikoweb.deviantart.com

Για κρασάκι στο Θησείο

September 11th, 2008

Οργάνωσα γυναικοπαρέα για απόψε.

Λίγες κι εκλεκτές, αφού οι άλλες… εκλεκτές δεν ευκαίρησαν. Σε άλλη στιγμή θα γίνει και αυτό.

Βιάζομαι τώρα. Πάω να κάνω ένα ντουσάκι, να βαφτώ ελάχιστα, να ντυθώ κάπως, να καβαλήσω τις ρόδες μου, μάλλον να πάρω το μετρό αντί να κάνω όλη τη διαδρομή χωρίς κράνος και να σας βρω Θησείο. Θα καθίσουμε στον πεζόδρομο στο γνωστό μεζεδοπωλείο, υποθέτω. Θα πιω και θα σκεφτώ.

Και θα χαχανίσουμε σαν τα στρουμφάκια για τις ζωές, του κομήτες που μας συμβαίνουν και τους δακτυλίους που μας περιβάλλουν.

Όμορφα θα είναι. Πάω να ντυθώ μπλε. Τα λέμε σε λίγο.

Αύριο θα σου πω για τη μαύρη γάτα μου. Την έπλυνα! Κανονικά…

Πηγή εικόνας: boobookittyfuck.deviantart.com

Next »