demon January 30th, 2010
γιατί το φόρεμά της είναι μακρύ, μαύρο και μουντό
γιατί δεν έχει ούτε χρώμα ούτε ζωάκια τσιμπημένα στο πέτο της
γιατί το καπέλο της είναι αυστηρό, ψηλό και τραχύ
γιατί δεν έχει πρόσωπο, μόνο συναισθήματα, σαν τους εφιάλτες μου
τη μισώ αυτή την Πανσέληνο…
κι όμως με ζαλίζει πάντοτε το φως μέσα της.
Πηγή εικόνας: ploop26.deviantart.com
demon January 26th, 2010
Απίστευτη μέρα! Βγήκα το πρωί και αιστάνθηκα μέσα από τη ζελατίνα το χιονόνερο να μου παγώνει το πρόσωπο και το λαιμό, ψηλά και να μου υγραίνει το πράσινο μάτι.
Παρόλο που ήμουν ντυμένη υπερβολικά ανθεκτικά, ένιωθα τον έντονο αέρα και το ψύχος που ερχόταν. Δυσάρεστο. Χειμώνας. Ξαφνικός.
Μαζεύτηκα κατά το μεσημέρι νωρίς. Ήρθες κι εσύ σα Σούπερμαν. Με την μπέρτα του, με την αναμπουμπούλα, ο μάγος με τα δώρα!
Μου ζήτησες να σου δώσω το μικρό λαχανί σκαμπό κάτω από το γραφείο μου. That’s a new one…
Σκύβω και τι να δω; Με περίμενε Η ΈΚΠΛΗΞΗ. Αυτό που αναμένω τόσο καιρό με αγωνία μεγάλη. Το ΜΙΞΕΡ Μου!!! Ολοκαίνουργιο, κατευθείαν παραγγελία από Γαλλία, με όλα τα high tech εξαρτήματά του και το ειδικό βάρος του, φυσικά-φυσικά. Wow… Ήθελες να μου το χαρίσεις τα Χριστούγεννα αλλά δεν είχε βγει ακόμη και το καπάρωσες.
Μου λες να σου δώσω το φορτιστή της μηχανής σου κι όπως απλώνω το χέρι πιάνω μια βιντεοκάμερα! Έλα ρεεεε ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ!!! Κι άλλο δώρο; Αυτό είναι για εμάς, για το site μας και για κοινή χρήση, αλλά τι σημασία έχει; Είναι δώρο. Και είναι τέλειο. Η μαγεία συνεχίζεται.
Μπαίνω στην κουζίνα να στήσω την ομορφιά μου και με περιμένουν δύο κουτάκια σοκολατάκια Max Perry. Ήσουν Χαλάνδρι και με σκέφτηκες. Άντρα μουυυυυ…. Δεν έχω λόγια. Με σκλάβωσες, με κάρφωσες, με ευχαρίστησες, με σκέφτηκες.
Σ’ευχαριστώ. Μεγάλο.
P.S. Μη δίνεις σημασία. Μόλις ξύπνησα. Δεν ήθελα να κοιμηθώ άλλο.
demon January 25th, 2010
Καλημέρα παγωμένη, ίσως και λίγο ξεχασμένη. Ζαρωμένη, μόνη για τώρα, παραπονιάρα και γκρινιάρα μαζί!
Καλημέρα πίσω από χασμουρητά, διάθεση για μέσα, μόνο μέσα.
Καλημέρα κλειστή. Καλημέρα ιδιωτική.
Καλημέρα κάτασπρη. Να χιονίσει! Καλημέρα με διάθεση ρομαντική, χαδιάρα, σχεδόν νωπή.
Καλημέρα σύμπαν! κι εσύ…
demon January 24th, 2010
Έχω σαρώσει κυριολεκτικά όλα τα μεταμεσονύχτια ντοκιμαντέρ του ΣΚΑΙ. Και χτες Και σήμερα. Το “big ideas for a small planet” της Sundance Channel, που έχει συνιδρύσει ο Robert Redford είναι ένας εξαιρετικός “πράσινος” κύκλος επεισοδίων για το περιβάλλον μας.
Χτες, λοιπόν, γνώρισα έναν 11χρονο πιτσιρικά, τον Evan Green (!), ο οποίος έχει βραβευτεί μάλιστα ως νεότατος ακτιβιστής και ο οποίος με την ομάδα του, τους “Κόκκινους δράκους” οργανώνει εκστρατείες για τη διάσωση των τροπικών δασών: “Save the rainforests!”.
Ξεκίνησε σε ηλικία 7 ετών και σήμερα, συγκεντρώνοντας κάθε χρόνο €350 από την ευρύτερη γειτονιά του, αγοράζει εκτάσεις γης. Πέρσι αγόρασε 64 στρέμματα στην Κόστα Ρίκα κι έχει περήφανα κορνιζάρει τον τίτλο ιδιοκτησίας που φέρει το όνομά του!
Όνειρό του είναι να ανακαλύψει τρόπο, ώστε να μπορούν να καλλιεργηθούν και να ευδοκιμήσουν στην Αφρική οι… μηλιές!
Και σκέφτομαι: “Γραμματόσημο η γη. Μα που τη στέλνουμε;;”
Πηγή εικόνας: embrionproducciones.deviantart.com
(αυτό το εξαιρετικό δημιουργικό, φτιάχτηκε για τα πόστερ που προορίζονταν για την “Καμπάνια για το μέλλον της Νέας Υόρκης”)
demon January 23rd, 2010
Εάν είστε ξύπνιοι και θέλετε να νιώσετε και να δώσετε τον παλμό σας στην Αϊτή, βάλτε ΤΩΡΑ το ελληνικό Mtv και παρακολουθήστε το “Hope for Haiti Now: A global benefit for earthquake relief”, τον παγκόσμιο, δίωρο τηλεμαραθώνιο που διοργανώνει το MTV International, με στόχο την άμεση συμπαράσταση στους σεισμοπαθείς της Αϊτής. Συμμετέχουν τραγουδιστές και ηθοποιοί από όλο τον πλανήτη!
Παίζει τώρα, 03:00 και η συναυλία θα επαναπροβληθεί σε επανάληψη σήμερα, Σάββατο 23/1 στις 21:00 από το Mtv Ελλάδας και την Κυριακή ξανά στις 21:00.
Καλή μέρα Αϊτή!
Υ.Γ. Έπεσα τυχαία πάνω στην ανακοίνωση και το παρακολουθώ τώρα και το μοιράζομαι μαζί σας.
demon January 21st, 2010
Αγάπη τι θες να κάνουμε για τα γενέθλιά σου; Θες να πάμε να δούμε (δεις!) το “Avatar”;
Πωπω, πρέπει να ξεστολίσω any time soon (very soon) το Χριστουγεννιάτικο δέντρο που ξέμεινε να καλύπτει τον ένα τοίχο του σαλονιού, θυμίζοντάς μας 1 μήνα μετά ότι πρέπει να πάρει τον πούλο. Λατρεύω τα φωτάκια και το άστρο πίσω του. άσχετο
Θες να πάμε… Applebee’s; Θες… sex?!!! ναι, ναι!
Θες relax χωρίς να σου ζητήσω να κάνεις οποιαδήποτε δουλειά σήμερα; ΝΑΙ! Εντάξει, αναμενόμενο.
Και του χρόνου.
(Εγώ πάλι θέλω The book of Eli και ΦΥΣΙΚΑ, το μωρό μου, τον άπαιχτο Robert Downey Junior, που μεγαλούργησε πάλι).
Άντε, τελειώνει η εβδομάδα, σε περιμένει και το relax. (ενδιάμεσα της HORECA ε;).
demon January 20th, 2010
Περάσαμε εξαιρετικά!
Αυτή ήταν βραδιά. Η δική σου βραδιά. Και την περίμενα πως και πως. Η έκπληξη πέτυχε, όλη η παρέα πέρασε φίνα και τα δώρα που έλαβες ήταν απίθανα. Είχα πει σε όλους τι θες και τι χρειάζεσαι και τα απέκτησες. Έτσι, ως δια μαγείας…
Σου έκανε εντύπωση κάθε φορά που άνοιγες και κοιτούσες τα δώρα σου και σα μικρό παιδί, γυρνούσες προς το μέρος μου και μου ‘λεγες: Κοίτα… ένα… Τι ωραία! Κι εγώ σου έλεγα με ανακούφιση και χαρά: Το ξέρω!
Ήταν αστείο. Ήταν πετυχημένο. Ήταν απλώς πολύ καλό.
Είχα καταστρώσει σχέδιο και είχα και συνεργούς. Εξαφανίστηκα προχτές από το σπίτι, δήθεν ότι είχα να γράψω κάτι κείμενα και να βοηθήσω έναν φίλο. Το πλάνο ήταν αυτό: Πέρασα από ένα ζαχαροπλαστείο και πήρα ένα μεγάλο κουτί για τούρτες. Το συναρμολόγησα. Ήρθα σπίτι σου, σήκωσα τα μανίκια και μπήκα στην κουζίνα για να φτιάξω την τούρτα: Sachertorte. Ζαχαρένια τούρτα με χώρα προέλευσης την Αυστρία.
Διακόσμησα το γλυκό, το άφησα στο ψυγείο σου να κρυώσει, σου άφησα και το κουτί και οδηγίες φυσικά κι έφυγα.
Κι απόψε, βγήκαμε. Και 1 λεπτό μετά τις 00:00, η μουσική ακούστηκε, τα κεράκια φάνηκαν και μια γλυκιά σοκολατένια τούρτα ξεπρόβαλλε σε μια γυάλα. Ήταν η τούρτα σου. Η τούρτα σας. Η τούρτα μας!
Τη φύσηξες κι ευχήθηκες. Ελπίζω μόνο να ήταν κάτι δυνατό.
Κι απολαύσαμε τα γέλια σου και το καταπληκτικό, τρυφερό σου πράσινο βλέμμα, τη ντροπαλότητά σου καθώς όλοι σου ευχόμασταν και τη χαρά σου όταν έπαιρνες τα δώρα. Ένα προς ένα. Ό,τι ήθελες καρδιά μου.
ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ σύντροφέ μου. Για πάντα…
demon January 19th, 2010
Προχτές είχαμε επέτειο. Και είμαστε τόσο απεγνωσμένα παιχνιδιάρηδες και ανταγωνιστικοί ως προς το ποιος θα ευχηθεί πρώτος, που τους τελευταίους μήνες… το ξεχνάμε και οι δύο! Παρόλα αυτά, ενστικτωδώς -κι αυτό με εντυπωσιάζει- είχες φροντίσει για την έκπληξή σου.
Ξύπνησα, σηκώθηκα, πήγα να κάνω πιπί μου και βρήκα στο κουμπί για το καζανάκι ένα γαλάζιο τριαντάφυλλο (το αγαπημένο μου!). Βγήκα να πάρω τη βούρτσα μου να χτενίσω τα μαλλιά μου και άγγιξα το δεύτερο, πύρινο τριαντάφυλλο. Κι όταν ήρθα προς την κουζίνα να σε φιλήσω, με περίμενε στην πόρτα ένα τρίτο, λευκό τριαντάφυλλο κι εσύ με ένα ποτήρι φυσικό χυμό!
Έχουν αλλόκοτη δυναμική οι μέρες αυτές. Σήμερα έχει γενέθλια η θεία μου. Αύριο έχει τα γενέθλιά του ο σύντροφός μου, ο κουμπαράς μου! Είναι αρρωστούλης, έχει ευαίσθητο στομαχάκι και νομίζω πως ο οργανισμός του το σκέφτεται σοβαρά να αρρωστήσει. Μα κι εγώ είμαι ανάμεσα σε “αψού” και ζέστη-κρύο. Αλλά εγώ λέω να τη σκαπουλάρω πάλι!
Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι που είναι τα γενέθλιά σου. Τολμώ να πω πως χαίρομαι παραπάνω από σένα! Μεγαλώνεις, μου έρχεσαι, σου δίνεται η δυνατότητα να δεις κάποια, πολλά πράγματα αλλιώς. Και ζεις μια άλλη δεκαετία της ζωής σου.
Είσαι ο κουμπαράς μου! Και με τρελαίνεις ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ! Είσαι ό,τι πιο τρυφερό μπορούσα να ευχηθώ για μένα!
Και σ’αγαπώ.
(κάθε φορά)
Πηγή εικόνας: poivre.deviantart.com
demon January 16th, 2010
Λυσσομανάει. Παρατηρώ την τέντα να μεταμορφώνεται σε αγριεμένο, θολωμένο κύμα, να ανεβοκατεβαίνει κλίμακες, φθόγγους, σημεία στίξης και συναισθήματα του οξυγόνου.
Τη βλέπω και μέσα από την τεράστια γυάλα με το νερολούλουδο. Παραμορφωμένη, φουσκωμένη, ξενυχτισμένη, μακρινή. Και τώρα έτοιμη για όλα είναι.
Έτοιμη να τυλιχτεί γύρω από τον εαυτό της. Έτοιμη να ταξιδέψει μέχρι κάτω, τις ρίζες του δρόμου και μέχρι τις φουσκάλες του ορίζοντα.
Έτοιμη να πλανέψει, να πλανευτεί και να διακτινιστεί μακριά. Εκεί που ο ήλιος δεν είναι ποτέ ηττημένος.
Πηγή εικόνας: 2sad-eyes.deviantart.com
demon January 12th, 2010
Ένα υπέροχο τραπέζι γεμάτο καλούδια, αγγελάκια να φυσάνε ζεστά όνειρα πάνω από τα κεφάλια μας και το τζάκι λίγο πιο μακριά να προσπαθεί μάταια να συγκεντρώσει το βλέμμα μας.
Έχω καιρό να γράψω για εμάς. Ή έτσι νομίζω; Και τελικά, όταν δεν μας ποστάρω “εδώ μέσα”, λες και είμαστε ένα ακόμη ταξίδι που βλέπω έξω από το τζάμι μου, όλα πάνε καλά. Καλύτερα.
Κι όμως, δεν μπορώ να αντισταθώ. Δεν μπορώ το ημερολόγιό μου να το έχω άδειο χωρίς πλαστικές, μαβιές, έντονες φωτογραφίες!
Κάπως έτσι, ο έρωτας υπάρχει, ο έρωτας γίνεται, ο έρωτας ξεφτίζει μέχρι να εκπλήξει και πάλι, να ανασάνει λίγο πιο βαθειά, λίγο πιο γρήγορα, λίγο πιο κυκλικά.
Τόσα συμβαίνουν τελικά εκεί που λέω πως κάθισα κι εγώ σε αυτό το θρόνο. Ευτυχώς.
