demon May 29th, 2009
Μ’ένα σφυρί τρυπώνω μες στον κορμό του δέντρου. Ψάχνω για φλέβα, για ένα τσαλακωμένο κομμάτι παζλ, για ρετσίνι κι οξυγόνο στα έγκατα του ξύλινου βασιλείου.
Εκπληκτική ηχώ έχει εδώ μέσα! Για να δω πώς ακούγονται τ’αστέρια όταν στροβιλίζονται πριν βουτήξουν στην πισίνα της γης: ένα…. Ένα. ένα, δύο… Ένα, Δύο. είμαι…Είσαι. είσαι… Είμαι!
Ναι… είσαι!
ένα…
ένα…
Πηγή εικόνας: angelicwatcher.deviantart.com
demon May 28th, 2009
Τελείωσε. Η τσιχλόφουσκα έσκασε στον τοίχο, αφήνοντας φούξια αποχρώσεις, σαν πατημασιές πεταλούδας!
Την τελείωσα τη δουλειά, ναι! Μεγάλο project, δύσκολη, επίπονη δουλειά, πολύ καλή εμπειρία με τελικό αποδέκτη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Γουστάρω. Γύρω στις 10 μέρες μου πήρε. Απανωτά 12ωρα, κυρίως σωματική κούραση, αφού βιδώθηκα σε μια καρέκλα με ακουστικά στα αυτιά μου και πλήκτρα κάτω από τα δάχτυλα.
Έλειψα μερούλες από τη διαδικτυακή μου ίνα που με συνδέει με σας. Από τον πάπυρο και τη σφαίρα μου, μέσα από την οποία όλα τα βλέπω, όλα τα αγγίζω, όλα τα γράφω με φτερά παπαρούνας.
Γλιστράω καθώς κρατιέμαι από το πανί του φεγγαριού. Θα σας δω κι απόψε. Ναι. Θα επισκεφτώ το παραθύρι σας για να κλέψω το γλυκό που κρέμεται από το πατζούρι.
Και σε σένα θα έρθω. Δε σε ξεχνώ. Κι ας μη μου μιλάς πια. Ζάρωσε κι αυτό το παραμύθι, τράβηξε προς τα μέσα τις κεραίες του, σα σαλιγκάρι. Θα ξανακοιτάξεις, που θα πάει. Και θα με ξαναδείς.
Εδώ είμαι! Κι εδώ είμαι!
Πηγή εικόνας: ronaaa.deviantart.com
demon May 25th, 2009
Δυο μέρες ακόμη. Έτσι λέω. Δυο μέρες ακόμη στον κόσμο της ψύχωσης, της πίεσης, της θολούρας. Σα να με έχουν σφυρηλατήσει νιώθω τώρα. Μόλις σταμάτησα για απόψε. Κι επειδή ξέρω πως σε έχω παραμελήσει, σου ήρθα για λίγο. Για πολύ λίγο. Ίσα να σου αφήσω το δακτυλικό μου αποτύπωμα. Άντε κι ένα κομματάκι γυάλινο από την ψυχή μου. Που έχει γίνει πυραμίδα αυτό το διάστημα.
Να με νιώθεις, τ’ακούς? Μη φύγεις. Ή τουλάχιστον αν φύγεις, μην είναι πολύ μακριά μου…
Πηγή εικόνας: rosiehardy.deviantart.com
Καλή βδομάδα… ξανά!
demon May 21st, 2009
Καλημέρα πλανήτη. Ξύπνα, κούνα τα λέπια σου και χωρίς βαρίδια πέτα για ακόμα μία μέρα γύρω από τον εαυτό σου!
Καλημέρα… !
(Πηγές εικόνων: 1.samuel-fallenangel.deviantart.com, 2.k-m4n.deviantart.com)
Κι αν αναρωτιέστε που χάνομαι αυτές τις μέρες…
demon May 16th, 2009
Εκκίνηση.
Πρωινά χάδια. Στρώσιμο κρεβατιού. Πλύσιμο δόντια, πρόσωπο, σαπούνι, τονωτική lotion, αποσμητικό, καθάρισμα αυτάκια, χτένισμα, πιάσιμο μαλλιών. Ντύσιμο και μετά παπούτσια. Τάισμα οι γατούλες, άλλαγμα στο νερό τους, άντε και μπόλικο παιχνίδι μαζί τους.
Τσεκάρισμα τι περιέχει το σακίδιο. Πορτοφόλι, γυαλιά ηλίου, κραγιόνι, κλειδιά, χαρτιά, κλειδί μηχανής, κάρτα πάρκινγκ, κινητό τηλέφωνο.
Διαδρομή. Ανάσα. STOP!
Σύνταγμα. Συνάντηση στον 6ο. Το ταχύτερο ραντεβού ever. Μόλις 7 λεπτά και φεύγω με τις κασέτες μέσα σε μια μοβ σακουλίτσα. Την πήρα τη δουλειά. Έχω μια βδομάδα μπροστά μου για να τα καταφέρω. Από τα πιο δύσκολα πράγματα που έχω κάνει, επαγγελματικά.
Πέρασμα από το αγαπημένο μου κατάστημα στην Πλάκα. Αγορά ενός μεταξωτού ¾ παντελονιού. Και μετά, ένα γρήγορο πέρασμα από τον 2ο όροφο του Hondos στην Ερμού, για να πάρω ακόμη ένα FILA σουτιέν, μαύρο αυτή τη φορά, χωρίς μπανέλα. Με έχουν κουράσει τα θηλυκά σουτιέν. Το στήθος μου διαμαρτύρεται. Κι αυτό είναι τελικά το αντίτιμο του να έχεις μεγάλο στήθος. Δυο σακούλες, ένα χαμόγελο κι επιστροφή στη μηχανή.
Δυο-τρία γρήγορα τηλεφωνήματα για τη συνέχεια. Έχω ραντεβού στις 17:30 κι ενδιάμεσα πολύ δουλειά.
Επιστροφή στο σπίτι. Διαδρομή. Ανάσα. STOP!
Αλλαγή σε ρούχα άνετα, δροσερά, λίγα! Ξυπόλητη (πάντα), με τα μαλλιά σηκωμένα. Χαϊδεύω τις γάτες, τις βάζω μέσα στο σπίτι, ανοίγω όλα τα παράθυρα. Την πόρτα στην κουζίνα. Βάζω μουσική. Κάτι σε Epica, Theatre of Tragedy ή Haggard. Συγκέντρωση όλων των σημειώσεών μου, άνοιγμα υπολογιστή, τοποθέτηση μαύρου τηλεφώνου δίπλα μου. Και ξεκινώ μέχρι να ξεχάσω τι κάνω!
Τερματισμός.
Κάπου κει, στο τελευταίο στοπ τελειώνει και η σημερινή μου διαδρομή. Μέσα σε μια κλεψύδρα από τζάμι τσουλάω κι εγώ από τη μία θήκη στην άλλη. Με γυρνάνε και ξανά από την αρχή. Μόνο που για τώρα, ευτυχώς, πέφτω στα μαλακά. Πάνω σε εκατομμύρια κόκκους άμμου!
Καλό Σαββατοκύριακο, guys.
Πηγή εικόνας: inertiak.deviantart.com
demon May 14th, 2009
Θα τις κρατήσω τις φυσαλίδες. Θα το κρατήσω το μυστικό. Δε θα το πω πουθενά. Για μια μέρα τουλάχιστον.
Όσο πρόλαβε να ξεχυθεί, ξεχύθηκε. Κι ό,τι ξεχείλισε, ας ξεχαστεί καλύτερα.
Να μην το ακούσουν οι ουρανοί και το κάνουν σχεδιάγραμμα πάνω στον ανοιχτόχρωμο χάρτη τους.
Αλλιώς… ας εκπληρωθεί όλη η επιτυχία. Ας μπουν όλα τα δέντρα σε αυτό το δάσος. Κι ας γεμίσω ξανά ευθύνες, επαγγελματικό πυρετό, γνωριμίες και μια δημιουργικότητα και οίστρο που να βάψει όλα τα γκρι τουβλάκια του πλανήτη!
Cheers *
Πηγή εικόνας: ellaine.deviantart.com
demon May 13th, 2009
Μέσα από κόμπους ανηφορίζω κι αγγίζω το πάτωμα, τα πέταλα, τη γη και ισορροπία μου.
Μουσική ξανά και νότες κρεμασμένες σαν κορνίζες. Τόσο δεικτικά.
Όνειρο που πέθανε ξαπλωμένο. Κι εγώ ν’αναρωτιέμαι αν είχε νόημα να κάνω τότε κείνα κει τα ταξίδια. Τα ζαχαρωτά. Τα μακρινά. Τα πονηρά. Τα δύσκολα. Τα ασταθή.
Δεν έχω άλλη ανάσα για να πλέξω παραπάνω κοτσίδες στον ήλιο. Θα καθίσω ήσυχα. Εδώ. Στη γωνιά του κήπου μου. Μέσα στην αιώρα.
Να κοιτάζω το φεγγάρι που ξαναφόρεσε δαντέλες.
Γλυκό του κουταλιού κι εγώ, με ανοιχτό το στόμα, να περιμένω το μεταλλικό χέρι να προσγειωθεί πάνω στη γλώσσα μου.
Πηγή εικόνας: maplerose-stock.deviantart.com
demon May 12th, 2009
Ξαναπήγα. Αμέ!
Γύρισα όπως-όπως χτες, ξάπλωσα για πολύ λίγο, καβάλησα και ξαναπήγα στην Ανθοκομική Έκθεση του Νέου Πάρκου Γουδιού (και πράσινα άλογα). Πρώτη επαφή, το Σάββατο το πρωί με ελάχιστο κόσμο ακόμη. Νομίζω πως είναι η πρώτη της φορά, της έκθεσης. Ήταν όμορφα όμως. Α, και για όποιον ενδιαφέρεται να πάει, επειδή δεν πρόκειται να βρείτε άκρη με το ποιο είναι το Νέο, Μητροπολιτικό και παπαριές Πάρκο Γουδιού σας το λέω εγώ. Για να μη νομίζετε ότι θα βγάλετε άκρη με τα πανό δηλαδή: παίρνουμε την Κατεχάκη; Και στρίβουμε εκεί που λέει Badminton. Συνεχίζουμε, σα να βγαίναμε από την πίσω μεριά της αλάνας, στην καρδιά σχεδόν του Γουδιού. Εκεί είμαστε.
Μία πολύ μικρή όαση από λουλούδια, από τον Συνεταιρισμό Φυτωριούχων Αττικής, αν δεν κάνω λάθος, με λογής λουλούδια, θάμνους, δέντρα, σπόρους, βολβούς, συνθέσεις και γλάστρες. Το μόνο που θα σας πω είναι πως κατάφερα να βρω γατόχορτο εδώ. Πως λέμε κουτόχορτο; Για το Κουβαράκι, το βλαμμένο μου ό,τι πρέπει. Θα τους το φυτέψω, θα γίνει πρασινάδα άγρια κι ελπίζω έτσι να παρατήσουν στην ησυχία τους τα υπόλοιπα φυτά μου, τα μαλακισμένα τα γατιά μου. Τα οποία τρώνε ό,τι πράσινο. Μαζί και το άνθος, μαζί και το κοτσάνι. Τι… ζώα!
Α, ναι. Αυτή την εποχή γνωρίζω κόσμο. Εκεί που λες πως μεγάλωσες και γίνεσαι πιο δειλός, πιο μαζεμένος και δεν ξεχωρίζεις εύκολα, μια και οι άνω των 30 θεωρούνται σίγουρα όχι νέοι πια… τσουπ… γνωριμίες! Κάπως έτσι νομίζω πως έκλεισα και μια ηχογράφηση χωρίς να πολυκαταλάβω πώς έγινε αυτό! Πάνε και κάποια χρόνια από τότε (που τραγουδούσα)…
Y.Γ. Ευχάριστο ήταν το Star Trek. Στο Σπerminator θα πας μόνος, love!
demon May 10th, 2009
Παιχνίδι! Και το χρειάζομαι. Με κάλεσε η Ευούλα.
Πλάκα τρελή θα είχε να χιονίσει αυτή τη βδομάδα.
Πάνω στα βλέφαρά μου, πάνω στο κορμί μου, στις ρώγες μου και στη φαντασία μου. Τόσο δυνατά που να το πιστέψω. Και να το δω.
Έρχονται οι 5 ευχές που θα κάνω. Αλλά με βάλαν να το γειώσω γιατί ποιος με κατεβάζει μετά από το συννεφάκι μου, οπότε θα ακολουθήσω τη συνταγή, για να μην ξεχωρίσω από το πλήθος αυτή τη φορά!
Τι θα έκανα αν είχα πολλά-πολλά-ασφυκτικά πολλά χρήματα. Αλλά… μόνο 5 πράγματα! Είπαμε. Αν πετάξω γω κει πάνω, ούτε κεραυνός δε με κατεβάζει. Μόνο χιόνι. Χιόνι ίσως!
Θα αγόραζα τη μηχανή των ονείρων μου και θα την έφτιαχνα στα μέτρα μου. Α, και θα την έτρεχα στην πίστα μου. 1
Θα έχτιζα ένα γυάλινο σπίτι πάνω στην κατάδική μου παραλία, με κανονικό στούντιο ηχογραφήσεων μέσα! (ή μήπως θέλω βουνό; Το στούντιο μένει πάντως.) 2
Ακούω Ella και Louis και λιώνω με «Can’t we be friends?” Βάσκες! Πάμε παρακάτω.
Θα ταξίδευα σε όλο τον κόσμο και θα ζούσα για μερικούς μήνες σε αρκετές από τις χώρες που επισκέπτομαι. 3
Θα χάριζα τα πιο όμορφα πράγματα που βρίσκω μπροστά μου στους φίλους μου, σε ανθρώπους που εκτιμώ και που μπορεί να μην είναι φίλοι μου (ακόμη) και φυσικά, στους γονείς και θείους μου. 4
Θα έφτιαχνα ένα δικό μου νησί από την αρχή. Με καινούργιους νόμους (!) αναρχίας κι αξιοπρέπειας, στο οποίο θα ζούσαν κανονικά κάτοικοι. Πολύ ευτυχισμένοι και νιώθοντας αξιοκρατία και δικαιοσύνη, ελπίζω. τέλος
Ονειρευτείτε ρε… να δω τι θα καταλάβετε! Υπνωτίζω τους: αγγελάκι, πολυμορφικό αυτοκινητάκι, Βάσκες, Μάνο και Johnny boy! Έεεετσι, μόνο άντρες.
Πηγή εικόνας: dm3t-7zen.deviantart.com
demon May 9th, 2009
Τι με παίρνεις από πίσω; Πόσο χαριτωμένο το θεωρείς; Εντάξει, το έχω κάνει κι εγώ. Στο ομολογώ. Αλλά άλλο εγώ άλλο εσύ. Εσύ είσαι εκεί πάνω. Μια βεντάλια που, μια ανοίγει κι επιδεικνύει τα ολοφώτιστα φτερά παγωνιού κι άλλοτε κλείνει ερμητικά και σε προκαλεί να φανταστείς το σχήμα της.
Κι εγώ απόψε, στην πίσω σέλα της μηχανής, απέμεινα να σε κοιτάζω να γλιστράς μια πίσω μια μπροστά μου. Ξέρεις, αυτή η θέση μου δίνει πάντοτε το δικαίωμα να υπνωτίζομαι γλυκά και να γεύομαι το γκάζι σα νιφάδα χιονιού. Να κάνω όλες μου τις σκέψεις. Και να βλέπω ό,τι δεν υπάρχει σα να υπήρχε!
Λοιπόν το αποφάσισα. Σε αυτό που με ρώτησες… σου έχω την απάντηση.
Θα προσπαθήσω να φύγω. Θα προσπαθήσω να διακόψω. Γιατί το χρωστάω στον εαυτό μου. Το να προσπαθήσω.
Πάντα θεωρούσα πως ό,τι είναι βαλμένο σε στέρεη βάση, έχει και καλύτερες πιθανότητες να ευδοκιμήσει, να ψηλώσει, να διαρκέσει πανέμορφο.
Η βάση μας είναι σαθρή. Εσύ την έβαλες άλλωστε. Το ξέρεις τόσο καλά. Οπότε οι πιθανότητες είναι εναντίον. Αλλά και η πραγματικότητα η ίδια είναι.
Ξέρεις. ……
Δε θα καθίσω για ακόμα μία φορά να πιστέψω στην υπόσχεση της προσπάθειας. Ιδίως όταν δεν αλλάζεις κάτι που έχεις. Αλλά σε ενοχλεί. Αλλά περιμένεις να αλλάξει αυτό πρώτα. Από μόνο του! Για να το μετασχηματίσεις εσύ μετά.
Η απάντησή μου είναι…
όχι
Πηγή εικόνας: hotaru-odori.deviantart.com