demon October 15th, 2008
Γιατρέ μου, οι γάτες μου σεληνιάστηκαν… τελείως.
Εδώ και δυο μέρες, συμπλέουν με τα υγρά, τη στάθμη και το μαγνητισμό του φεγγαριού. Μιλάνε, γκρινιάζουν κι απαιτούν ασταμάτητα. Στήνουν καρτέρι έξω από τις μπαλκονόπορτες από τις 07:00 και, έτσι και οσμιστούν κινητικότητα μες στο σπίτι, χαλάνε τον κόσμο και, κυρίως, τον ύπνο των υπόλοιπων ενοίκων.
Σήμερα αλήτεψα στα παλιά μου λημέρια. Εξάρχεια. Και κάθισα σε ένα -καινούργιο θαρρώ πως είναι- καφέ, στην πλατεία. Λιβανέζικο or something like that. Δεν τόλμησα να γευτώ ναργιλέ, μια και από τότε που έκοψα το κάπνισμα φοβάμαι να μιμηθώ καν την κίνηση.
Παρήγγειλα ζεστή σοκολάτα, γλυκιά, με γάλα όχι νερό. Και στο τέλος δοκίμασα παραδοσιακό γλυκό. Τυροχαλβά μου τον είπε ο συμπαθέστατος ιδιοκτήτης, που μου τον κέρασε μάλιστα. Και μετά ακολούθησε κι ένας γύρος από γαλακτομπούρεκο στρόγγυλο, τυλιχτό, γεμισμένο με ένα παράξενο τυρί. Κερασμένο και τούτο. Τι καλά…
Μόνη παραφωνία σε αυτό το εγκαινίασμα, το γεγονός πως το μαγαζάκι δε σερβίρει καθόλου αλκοόλ. Ναι, αυτό είναι ένα πρόβλημα.
Μέχρι να πλακώσουν οι μπάτσοι, καμιά μέρα, φαντάζομαι. Αυτοί ή οι χρυσαυγίτες. Και τότε, οι μολότοφ θα πάνε σύννεφο. Τι θα πει καθαρό οινόπνευμα φίλοι μου…
Καλή Πανσέληνο guys. Πως λέμε Καλή Βδομάδα ή Χρόνια Πολλά; Ρουφήξτε την. Απομυζήστε την. Για να τρέλανε τις μαύρες γάτες μου το φεγγάρι του Οκτώβρη, σημαίνει πως έχει τη δική του θέση στο χάρτη του σύμπαντος και της χαρακτικής. Της ψυχής.
Πηγή εικόνας: bestphotoshop.blogspot.com
