blog +Ο- σφαιρα

demon December 31st, 2008

Μία μέρα πριν ο ολοκαίνουργιος χρόνος ανοίξει το πορτάκι του και μπει. Σαν αεράκι αρχικά και μετά σαν ολόφρεσκος μουσώνας.

Σκέφτομαι. Λαβυρίνθους από αιματηρές παύσεις. Μακάρι να μπορούσα να μείνω μόνη για μια βδομάδα. Εγώ με την ψυχή μου χωρίς σκηνικά τριγύρω. Χωρίς αύρες να παρεμβάλλονται. Και χωρίς κλειδιά του σολ να κρέμονται ανάποδα, από τη σοφίτα.

Σκέφτομαι και το γυάλινο μέλλον. Πόσο με αφορά αυτό που συμβαίνει τώρα.

Μα σκέφτομαι και το πόσο θέλω πόσα πράγματα. Και ναι, εσύ είσαι ένα από αυτά… Αλλά αρκετά με αυτά —

Θα το κρατήσω το ριγέ μπαστουνάκι, λέω. Αυτό με το λευκό και ροζ χρώμα που στροβιλίζεται σα στριφογυριστή κουπαστή. Το μπαστουνάκι γεμάτο καραμελέ όνειρα και παραμυθένιες καμπούρες.

Και… και φέτος θα χτυπήσω την πόρτα, αφού πριν έχω κλείσει το γενικό και νευριάσει τους σπιτονοικοκύρηδες.

Θα περιμένω να μου πείτε… Ποιος είναι;

Για να αποκριθώ με ζωηρό χαμόγελο και σταγόνες παλλόμενες:

Ο ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ ΧΡΟΝΟΣ!

Πηγή εικόνας:  kiiw.deviantart.com

• Φυτεύω όνειρα...
• Comments(10)

demon December 29th, 2008

Ένα σπρέι σα χρυσάνθεμο στο χέρι.

Κι ένα κατάλευκο μέτωπο σα καμβάς.

Τι θα ‘φτυνες πάνω του;

Εγώ…

αυτό:

(Πηγή εικόνας: achtungphotography.deviantart.com)

Και καλώ να κολλήσουν/ζωγραφίσουν/φτύσουν (!) το δικό τους μήνυμα σε όποιο μέτωπο γουστάρουν, τους: Κωστή, αγγελάκι, μάνα, Βάσκες, μαγεία και την vvampirellaa.

• Παίζω-παίζεις... δε με παίζετε!
• Comments(21)

demon December 27th, 2008

Έβαλα τα club sandwiches στο ψυγείο για την ώρα. Σπιτική μαγιονέζα έφτιαξα και να λείπουν τα σχόλια. Σπανίως ασχολούμαι με την… αλμυρή κουζίνα, άλλωστε.

Η τούρτα είναι πανέτοιμη από χτες το βραδάκι. Τη στόλισα μόλις με τρουφάκια σοκολάτα.

Οι κόκες μπήκαν να κουλάρουν, το κρασί είναι ok στη θέση του και το ντιπ επίσης.

Απομένει το κυρίως πιάτο και μερικά ακόμη ορεκτικά που θέλουν στόλισμα. Της τελευταίας στιγμής.

Άλλο ένα δείπνο… Το τελευταίο, εικάζω, για το 2008.

Άλλη μια προετοιμασία, ένας ενθουσιασμός. Για το καλωσόρισμα, την αισθητική, το σπίτι που θα αλλάξει κι απόψε ύφος.

Καλό βράδυ πόλη! Ίσως σου φυλάξω μερικές σταγόνες σοκολάτας.

Μάλλον αυτό θα κάνω!

• Bubbles
• Comments(6)

demon December 26th, 2008

Μέχρι πριν κάποιες ώρες, η Πατησίων στο ρεύμα προς Ομόνοια, ήταν πήχτρα. Καιρό είχα να δω τόσο κόσμο στους δρόμους. Ζευγάρια και παρέες να πηγαίνουν να συναντήσουν άλλους φίλους, κοντινά πρόσωπα, τη χαρά!

Τι όμορφα. Τι όμορφη κίνηση. Τι όμορφη σκέψη.

Απίστευτη ενέργεια…

Θέλω να ευχηθώ. Θέλω να διαλυθώ σε μύρια κομμάτια και να σφηνωθώ σε όσους ανθρώπους θέλω να πω πράγματα. Ακόμη και σε κείνους που δεν τους γνωρίζω ακόμη. Να τους πω.

Πάω να κοιμηθώ για μια νύχτα μονάχα. Να δω λάμψεις στον ουρανό μου. Και να ανοίξω τα χέρια ψηλά. Πολύ ψηλά.

Σσσσσσσσσσσσσσ …

Πηγή εικόνας: missobsession.deviantart.com

• Φυτεύω όνειρα...
• Comments(2)

demon December 24th, 2008

Μιάμιση μέρα κλεισμένη στην κουζίνα… Ανάμεσα σε τσέρκια, κουπ-πατ, αναδευτήρες, πρώτες ύλες και συνταγές, έζησα την προετοιμασία των φετινών Χριστουγέννων κι έφτιαξα… άπειρα μπισκότα και κουλουράκια.

Με μελάσα, κανέλα και γαρύφαλλο, με πορτοκάλι και χυμούς, με σοκολάτα και άχνη, με μέλι και μαρμελάδα!

Αγόρασα χτες μεταλλικά κουτιά. Μεγάλα με σχεδιάκια πάνω. Και μέσα τους ετοιμάζομαι να βάλω τα καλούδια που έφτιαξα. Και να τα χαρίσω στους δικούς μου.

Σε λίγο θα φύγω.

Λούστηκα. Έβαλα στην εξώπορτα ρίζες, έτσι για το καλό. Κόλλησα και δυο στολίδια ξύλινα. Ας ελπίσω να είναι εκεί και αύριο και μεθαύριο!

Πάω να ντυθώ τώρα. Να βαφτώ ελάχιστα. Να βάλω πάνω μου κι ένα άρωμα, να σβήσω το χριστουγεννιάτικο δέντρο εδώ και να το ανάψω κάπου αλλού.

Καλά Χριστούγεννα και σε σένα!

Πηγή εικόνας: ikillforgod.deviantart.com

• Xxx You !
• Comments(10)

demon December 22nd, 2008

Δε θέλω ρε γαμώτο να εξαρτώμαι από άλλους. Είναι το χειρότερό μου…

Και όχι. Δε θέλω να εξαρτάται η ευτυχία μου από σένα. Και κατ’επέκταση, η υγεία μου. Και κατ’επέκταση, η ίδια μου η ύπαρξη, η ψυχή μου.

Θα πάω να μείνω σ’ένα βουνό. Μόνη. Να μην περιμένω να με αγγίξει κανείς, να με αγκαλιάσεις εσύ, να κάνουμε έρωτα, να μου δώσεις σημασία.

Δε σε χρειάζομαι.

Μπορώ να με κάνω ευτυχισμένη ΕΓΩ και να ξέρω, πως μόνο σε μένα ΑΡΚΕΙ να στηρίζομαι. Πως μόνο εγώ είμαι υπεύθυνη για την ευτυχία και τη ζωή μου.

Ούτως ή άλλως, εσύ δεν είσαι πρόθυμος να κάνεις πράγματα. Κι έτσι, σπανίως σου ζητάω το οτιδήποτε, αφού ξέρω πως ακόμη κι αν τελικά κάνεις κάτι, θα είναι μετά από πολλή γκρίνια ή πίεση ή καβγά.

Οπότε, τι σου κάνει εντύπωση που μου κακοφαίνεται όταν σε χρειάζομαι κι όταν πρέπει να σου ζητήσω να βοηθήσεις σε συγκεκριμένα πράγματα;

Δεν έχω μάθει (δυστυχώς) να στηρίζομαι σε άλλους. Και δεν είναι στη φύση μου να μου αρέσει να ζητάω. Κι εσύ, επίσης, δεν είσαι εκείνος που θα τρέξει να δώσει. Και κάπως έτσι όλα γίνονται πιο ενοχικά. Πιο κλειστοφοβικά. Πιο εσωστρεφή.

Πηγή εικόνας: larafairie.deviantart.com

• Φυτεύω όνειρα...
• Comments(4)

demon December 19th, 2008

Το αφιερώνω σε όσους ταξιδεύουν όλες αυτές τις μέρες στους δρόμους…

κι αν σε αφορά, και σε σένα!

Battle Hymn – Manowar

• Μέσα στο ταξίδι
• Comments(0)

demon December 19th, 2008

Όχι επειδή δε θέλω, αλλά επειδή δε με αφήνουν. Μου κλείνουν το δρόμο, μου πετάνε τα σκουπίδια τους, με εξευτελίζουν, με ντύνουν πασχαλίτσα, σκαντζόχοιρο, λάστιχο.

Κι όμως, μου μιλάνε σα να με ξέρουν. Και μου ζητάνε πράγματα. Και θέλουν να με γεμίζουν τύψεις.

Κι όμως, δε με αφήνουν να είμαι εδώ. Δε μου δίνουν κι εμένα ένα νταμάκι πάνω στο ταμπλό.

Άραγε πως ένιωσε η μπατσίνα, όταν την έγδυναν οι νεαροί σε κείνο το μετρό; Όταν την υποχρέωσαν να βγάλει τα ρούχα της κι ενώπιον ΌΛΩΝ να μείνει γυμνή, στο τίποτα, τι της έμεινε; Το γκλομπ; Το περιστροφάκι; Οι χειροπέδες;

Μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν μάλλον περήφανη που έχει το μισθό της βρέξει-χιονίσει. Ήταν και οι δικοί της περήφανοι, που η κορούλα τους είναι… μπατσίνα! AME.

Τώρα μάλλον ξέρεις πως είναι όταν σε ξεφτιλίζουν!

Και τι όμορφα που θα ήταν, αν κάποιος ομοφιλόφιλος στρίμχωνε κάνα μπατσάκι και του ‘χωνε ΌΛΟ το γκλομπ στον κώλο. Έτσι…
Για όλες τις φορές που χτύπησε, για όλες τις φορές που παρενόχλησε σεξουαλικά κοπελίτσες, για όλες τις φορές που έδειρε τη γυναίκα του και για όσες αιστάνθηκε πως είναι κάτι περισσότερο, επειδή ΑΠΛΩΣ είναι μπάτσος.

Ακριβώς, δεν έγινες. ΈΙΣΑΙ! Αλλά δεν το έχεις καταλάβει.

Κι εγώ, τώρα, φορώ τα ακουστικά μου, ακούω Manowar, Battle of Hymn και περπατώ στο δρόμο γοργά. Μπαίνω στο μετρό και βλέπω μπάτσους να ακολουθούν. Γλιστράω σε άλλη έξοδο όταν πια φτάνω στην πλατεία.

Τελικά, όταν φοράς Μουσική, τα πάντα γύρω σου αλλοιώνονται. Συμβαίνουν και δε συμβαίνουν. Σα να εξατμίζεσαι κι εσύ μέσα στις σκιές.

Είμαι εδώ, αλλά δε με βλέπεις. Κι ετοιμάζομαι να βρυχηθώ!

Πηγή εικόνων: 1. pcgf-smi.deviantart.com, 2. art-photo.deviantart.com

• Φυτεύω όνειρα...
• Comments(0)

demon December 17th, 2008

Τα χέρια μου να κρατάνε το κεφαλάκι σου… Τόσο απόλυτα, τόσο καθαρά, τόσο μες το όνειρο…

Μια άγκυρα ξεκινά από την ψυχή μου και δένει εσένα επάνω της.

Έχουμε επέτειο σήμερα. Χριστουγεννιάτικα, γιορτινά θα ήθελα να γράψω. Να είναι. Μα δεν είναι. Αν και, σήμερα αιστάνθηκα μετά από μέρες πως ηρεμώ. Ηρεμούμε όλοι.

Πήρα το τραμ πρώτη φορά, από μια πλατεία της Γλυφάδας. Είχα χρόνο. Βόλταρα τελικά, μέχρι να φτάσω στο Σύνταγμα. Είχα γιατρό το βραδάκι κι έτσι έκανα κοπάνα!

Πέρασα δίπλα από τα νέο-ανεγερθέντα σπίτια από σοκολάτα. Εκεί και το καρουζέλ και φυσικά, το δέντρο. Χάρη μας το ΄κανε φέτος ο ανύπαρκτος Κακλαμάνης. Μα καλά, βλάκας είναι; Αφού την Παρασκευή πάλι τα ίδια θα ‘χουμε.

Ξυπνήσαμε! Κι η πόλη δεν θα είναι ποτέ η ίδια. Κι όταν θα γίνεται κάτι, αν ποτέ ξαναγίνει κάτι, όταν θα μοιάζει αυτό που συμβαίνει με κάτι, με αυτό που έγινε, οι φλέβες μας θα ξυπνούν. Και πάλι.

Και εμείς έχουμε επέτειο. Σήμερα. Δεν πειράζει που δεν είναι γιορτινή, τελικά. Είναι επέτειος όμως. Δική μας. Είμαστε ζωντανοί. Και είμαστε μαζί. ΝΑΙ 

στο αfιερώνω

Πηγή εικόνας: dream-factory.deviantart.com

• Σαλιάρα
• Comments(6)

demon December 15th, 2008

Πινέλα δασύτριχα, ψιλόλιγνα. Φουντωτά κι αδύνατα. Έτοιμα να τσαλαβουτήσουν στην τέμπερα και το λάδι. Πανέτοιμα να περάσουν πολύ απαλά μέσα και πάνω από χρωματικά μείγματα.

Με σφρίγος ή ντροπαλά, αλλά με χάρη.

Θα κάψουν το λευκό, ανύπαρκτο χρώμα του καμβά και θα φέρουν ζωή και εικόνα στο μάτι.

Ο ζωγράφος βλέπει ό,τι δεν υπάρχει.

Πηγή εικόνας: homeiswherethehearti.deviantart.com

• Φυτεύω όνειρα...
• Comments(0)