blog +Ο- σφαιρα

demon October 22nd, 2009

Κοιμήθηκα με το Μάτι χτες. Παράτησα τον άντρα και το κρεβάτι μας, έστρωσα στον καναπέ και κοιμήθηκα με τη μαύρη γάτα στα πόδια μου.

Δεν κοιμήθηκα δηλαδή. Το Ματάκι δεν έχει μάθει να κοιμάται μέσα στο σπίτι. Ανέβαινε, κατέβαινε. Πήγαινε στα διάφορα μαξιλάρια της, στο σκαμπό, στις κουρτίνες, στο πρόσωπό μου, στην πλάτη, στην κοιλιά, στους μηρούς μου.

Κάποια στιγμή κούρνιασε και κοιμήθηκε κάνα δίωρο. Μέχρι που στριφογύρισα εγώ. Μετά ήθελε πιπί της. Και μετά, προσοχή και χάδια.

Είδα σήμερα τη φωτογραφία του Κουβαριού που έχω βάλει πιο κάτω. Την καλή.

Είπα να δακρύσω. Αλλά το έκανα από μέσα μου.

Δειλό πολύ γατί. Φοβισμένο. Υποχθόνιο ώρες-ώρες. Αλλά και τρυφερό. Και χαδιάρικο. Κουβάρι.

Όχι, δε θέλω να το συζητήσω. Ευχαριστώ.

• ΖΩΟΝ
• Comments(8)

demon October 22nd, 2009

Τίποτα…

Το Κουβαράκι δεν είναι πουθενά. Κι όμως… διαισθάνομαι ότι είναι τόσο κοντά. Ίσως και στις διπλανές πολυκατοικίες!

Την έψαξα. Την ψάξαμε. Μαζί με τον άντρα. Μεσημεράκι με το φως. Βράδυ που είναι πιο ήρεμα και θα μπορούσα, ενδεχομένως, να την ακούσω.

Με μια κονσέρβα κι ένα κουτάλι στο χέρι. Να το χτυπάω ανά ένα μέτρο, σαν την τρελή της γειτονιάς. Κι όμως… τίποτα.

Είναι τόσο ψυχοφθόρο όλο αυτό. Και είναι τόσο δεδομένο ότι και το Ματάκι θα ξαναφύγει. Θα πέσει από τον εναέριο κήπο μας. Σκέφτομαι σοβαρά να της φορέσω κάποια συσκευή εντοπισμού, για να μη τη χάσω κι αυτήν…

Μπορεί να μην ήταν η αδυναμία μου το Κουβάρι. Αλλά το αγαπούσα. Και είχα αρχίσει να την μαθαίνω κι αυτήν πράγματα. Να ακούει. Να καταλαβαίνει. Και τη χάιδευα. Στο πρόσωπο. Τη μουσούδα της. Τη φώναζα κι έτρεχε σαν την παλαβή, σαν πεταλούδα μαύρη.

Τέλος αυτά.

Το Μάτι πλαντάζει στο κλάμα κάθε βράδυ, όταν έρχεται η ώρα να μείνει μόνη έξω στο μπαλκόνι και να κοιμηθεί μόνη της.

Αλλά δε μου δείχνει τίποτα. Δε δείχνει πού μπορεί να είναι η αδελφή της. Απλώς κλαίει.

Κι εγώ μιλάω σα να υπάρχει κοντά μας το Κουβαράκι ακόμη. Έχω δυο γάτες… Εμ, μία.

Κι όμως. Δύο είναι τα μπολάκια τους. Δύο τα κουβαδάκια με την άμμο τους. Άλλα τα νάζια, άλλες οι συνήθειες.

Πέρασαν 4 μέρες πια. Και απογοητεύομαι. Το Μάτι αρχίζει να ακούγεται όπως το Κουβάρι. Γυρνάει το κεφάλι της ανάποδα, όταν την έχω αγκαλιά, λες και είναι το Κουβάρι. Και μυρίζει συνεχώς το σκαμπό και την κουβέρτα της αδελφής της.

Τελικά είναι εκπληκτικό. Το πώς τα γατιά, όταν είναι αδέλφια και η μία χάνεται ή πεθαίνει, κατορθώνουν να μοιάσουν, να υιοθετήσουν, να αντιγράψουν αυτόματα χαρακτηριστικά το ένα του άλλου! Είναι απίθανο.

Πως διαγράφεις ένα ζώο που έχεις αγαπήσει κι έχει χαθεί; Και θα μπορούσε να είναι ζωντανό; Και να βρίσκεται κοντά στο σπίτι σου αλλά εσύ να μην το ξέρεις; Άραγε που είναι;

Καληνύχτα Κουβαράκι. Ακούω το κουδουνάκι της και το συναχωμένη, ναζιάρικη φωνή της. Μιάουυυυ! Καληνύχτα μυξούλα.

• ΖΩΟΝ
• Comments(2)

demon October 20th, 2009

Χάθηκε. Το Κουβάρι. Εδώ και δύο μέρες. Τη μέρα που έφυγαν και οι διπλανοί. Οι ενοχλητικοί. Οι… φιλόζωοι. Που είμαι σχεδόν σίγουρη, πως την περασμένη φορά πέταξαν το Ματάκι κάτω. Την έκαναν για πιο φτηνό διαμέρισμα. Και το Κουβάρι… που το τελευταίο διάστημα μετονομάσθηκε σε Μύξα (!) έφυγε κι αυτό.

Αιστάνομαι σύγχυση. Τελείως. Μπορεί να μην ήταν η αγαπημένη μου γάτα, αλλά τα ήθελα και τα δυο τους. Και έχω επενδύσει συναισθηματικά στις μαύρες γάτες μου. Που πάντα φεύγουν. Πάντα ριψοκινδυνεύουν. Πηδάνε σε ξένα μπαλκόνια, πειραματίζονται, κυνηγάνε σαν αίλουροι περιστέρια και μυγάκια. Και χαζεύουν κάτω τα μεταλλικά κουτιά με τις τέσσερις ρόδες που αφήνουν πορδές, συγκρούονται και κάνουν θόρυβο.

Το ένστικτό μου λέει πως είναι κάπου κοντά. Νομίζω πως την ακούω ώρες-ώρες. Κάπου κλεισμένη. Ίσως κάποιος να την έχει σπίτι του. Αυτό νομίζω. Άντε να τη βρεις έτσι.

Την ψάξαμε χτες βράδυ. Τη φωνάξαμε. Βαστούσα μια κονσέρβα και ανά ένα μέτρο τη χτυπούσα με ένα κουτάλι και φώναζα τη γάτα μου. Πουθενά.

Θα τοιχοκολλήσουμε στις 2-3 γύρω πολυκατοικίες τη φάτσα της με το τηλέφωνό μας, αλλά…

Είναι από εκείνα τα γατιά που δύσκολα τα βρίσκεις. Μπορεί να είναι κρυμμένη σε μια γωνία του σπιτιού, να τη φωνάζεις και να μην έρχεται. Φοβισμένο γατί. Πολύ δειλό. Που δεν ακούει σε όνομα.

Κρίμα. Αν και έχω ένστικτο…

Α ρε Κουβαράκι. Αν χάσω και το Μάτι δεν ξέρω τι θα γίνει… Έχω ψύχωση με τη μαύρη γάτα μου. Και δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτή.

• ΖΩΟΝ
• Comments(4)

demon October 17th, 2009

Περίεργη μέρα η σημερινή. Δυνατή. Ιδιαίτερη.

Έχουμε τη μεγάλη μας επέτειο. Αυτή που, μια φορά το χρόνο, μας κάνει να μετράμε, να χαμογελάμε, να κερδίζουμε, να αιστανόμαστε τόσο τυχεροί.

Είναι αυτή η επέτειος, αυτή η στιγμή που με κάνει να σε βλέπω τόσο όμορφο. Ακόμη και μέσα στις μικρές, κοφτές αγωνίες σαν ανάσες, φαντάζεις κι εσύ μαζί με την ημέρα αυτή, ιδιαίτερος. Ένα δικό μου πλάσμα, που μπορεί και θέλει να είναι μαζί μου, στον κόσμο μου, κάτω από το νερό και μέσα στ’άστρα!

Σ’αγαπώ αστερία μου…

σ’αγαπώ .-

Πηγή εικόνας: starduskdreams.deviantart.com

• Σαλιάρα
• Comments(6)

demon October 12th, 2009

Λάθη, ελατήρια, φτυάρια μπηγμένα στ’αστέρια.

Δεν ξέρω με τι να κολλήσω τα κοχύλια∙ με κόλλα στιγμής, διαρκείας, δυνατή, έξτρα-έξτρα δυνατή;

Κοιτάζω τριγύρω μου όλες αυτές τις κυψέλες που σχηματίζουν ένα πολυγωνικό, γνώριμο σχήμα. Φτύνω χρώμα και κρύσταλλο. Και άξαφνα, η μορφή στροβιλίζεται και από μέσα από την κίνηση ξεπετάγεται ένα καλειδοσκόπιο. Τόσο μακρύ, που τρυπά τη σοφίτα του κάστρου και φτάνει μέχρι τα δαχτυλάκια των ποδιών μου.

Σημερινή ανάμνηση.

Πηγή εικόνων: drobiazg.deviantart.com

• Φυτεύω όνειρα...
• Comments(0)

demon October 6th, 2009

Έχω βαρεθεί το σουξέ που έχουν οι διαφημίσεις με γηραιούς πρωταγωνιστές.

Τουναντίον, χτες έπεσα πάνω σε καταχώρηση, με την οποία ανακοινώνεται η απόσυρση… μαγειρικών σκευών. Αποκτήστε τεντζερέδες μάρκας Χ, με έκπτωση 20%. Έξυπνο και πρωτότυπο.

Η άλλη ανακάλυψη που έκανα, είναι η διαφορετική, επίσης γερμανική, βερσιόν του Lidl που άνοιξε στη Λυκόβρυση, ονόματι Aldi. Άκουσα συμπαθητικά λόγια, οπότε θα πάω τις επόμενες μέρες όπως και δήποτε. Αμέ. Έτσι να καταναλώσω. Αν όχι η τσέπη μου, τουλάχιστον να καταναλώσει το μάτι μου!

Άντε, σε αφήνω τώρα. Δεν προλαβαίνω να σου πω άλλα. Είμαι γενικώς χωμένη στο άγχος μου. Να προλάβω, να κάνω, να πετύχω σε αυτό που έβαλε ο νους μου τελευταίως. Ναι, το θέλω! Άντε… την άλλη φορά λέω να σου πω για το Γκάζι που επισκέφτηκα την Κυριακή κι ένα βραδάκι την περασμένη βδομάδα. Τι όμορφο που έγινε. Κάτι μεταξύ Θησείου και Φωκίωνος Νέγρη, ε;

Πηγή εικόνας: blacknash.deviantart.com

• Bubbles
• Comments(0)

demon October 4th, 2009

Έχει Πανσέληνο απόψε…

Και εκλογές νωρίτερα.

Και Moto GP το μεσημεράκι.

Έχει και φαγητό έξω με καλή παρέα. Δεν ξέρω αν θα πάμε Πόρτο Ράφτη για ψαράκι ή κάπου minimal για γεύση με καρυκεύματα και εικόνες λευκές, μπερδεμένες.

Η blogosfaira μου γιορτάζει σήμερα. Πάλι. Κλείσαμε τους 23 μήνες εδώ μέσα. Διαδικτυακοί πάπυροι με μελάνια που δε σβήνουν. Με θεατές και θέαμα την ίδια την ψυχή.

Με πολύ αυτομαστίγωμα, αυτοέκθεση, αυτάρκεια και διάθεση για μοιρασιά. Ίσια μοιρασιά.

Χρόνια πολλά άγνωστο αλλά πολύχρωμο σύμπαν. Σε νιώθω που και που. Καρδιοχτυπάς σα νότα κι εσύ. Είδες; Έχουμε τελικά κάτι κοινό…

Πηγή εικόνας: wcia.deviantart.com

• Μέσα στο ταξίδι
• Comments(0)

demon October 1st, 2009

Καλό μήνα ψαράδες του αέρα!

Για να δω τι καλούδια θα μου προσγειώσει στην αγκαλιά μου ο Οκτώβρης.

wish wish

ful ful

Ένα φιλί στο μάγουλο για να ροδίσει και πάλι *

Πηγή εικόνας: wildplaces.deviantart.com

• Bubbles
• Comments(0)