Archive for April, 2009

White Voice (σε 1…)

April 30th, 2009

Κοίτα αυτό το θεόρατο ρολόι που γυαλίζει πάνω από τα κεφάλια όλων των ουρανοξυστών! Σαν κάτι απόκοσμο, που επηρεάζει όλα τα πλάσματα της γης.

Ο δείκτης κόλλησε μισό δευτερόλεπτο πριν ο καθρέφτης αλλάξει πρόσωπο.

Κολοκύθες, σκουπόξυλα, πασουμάκια, ένα καπνισμένο τζάκι, πολλή σκόνη και κλειδιά να κρέμονται από το σύρμα που απλώνουμε τα ρούχα.

Το ξέρεις ότι σε μια μέρα έχω γενέθλια;

Μπορείς να το δεις κι αλλιώς όμως.

Σε μια ολόκληρη μέρα αλλάζει ο κύκλος μου. ή

Σε μια μόλις μέρα η ψυχή μου θα γίνει ακόμη πιο σοφή.

Να μου κρεμάσουν ένα ζάρι. Ναι. Και σε κάθε δυσκολία, αγωνία, ανασφάλεια, να το ξεκρεμάω από την πινέζα και να το στρίβω το άτιμο. Σε πράσινο φόντο. Να βλέπω τις βούλες να γυαλίζουν και να μη λένε να σταματήσουν.

Σαν τζόγος. Πόσες πλευρές έχει το ζάρι;

Τελευταία ευχή. Μόλις που προλαβαίνω. Μία και σήμερα δαίμονα!

Συντροφικότητα. Να μη χάσω ποτέ το στήριγμά σου, τη γλυκάδα σου, αυτό που βλέπω όταν κοιτάζω τα μάτια, το χαμόγελο, τις γκριμάτσες σου κι ακούω τους ήχους που μαζί γεννήσαμε και τα όνειρα που μαζί πραγματώνουμε. Να μην πάψω ποτέ να βλέπω δίπλα μου αυτό το όμορφο πλάσμα. Να μη σταματήσουμε ποτέ να αγκαλιαζόμαστε, να λέμε χιλιάδες σ’αγαπώ. Να με θες ρε και να μην πάψεις ποτέ να με λατρεύεις! Μπδδδδ. Α, και να μην ξεχάσω να συνεχίσω να σε πατάω κάθε βράδυ, λίγο πριν αποκοιμηθώ!

(αυτό Μου εύχομαι)

στο αfιερώνω

Πηγή εικόνας: owel.deviantart.com

Passion (σε 2…)

April 29th, 2009

Πέταλα ορθάνοιχτα, πεντακάθαρα, διαυγή σα μάτια. Απλώνονται σα δίχτυα, σαν πλοκάμια ή σαν ένα μωρό που τεντώνεται, και γεμίζουν όλη την επιφάνεια του δωματίου. Κάθε κουτάκι του ξύλινου πατώματος. Ντόμινο.

Αριθμοί.

Όχι πάλι αριθμοί. Μη με αναγκάσεις να πρέπει να θυμάμαι καινούργιους αριθμούς. Μεγαλύτερους.

«Πρέπει να είσαι ο μοναδικός άνθρωπος που χαίρεται τόσο με το θέμα γενέθλια» μου χαχάνισε μια φίλη. «Εγώ χωρίς πάρτυ δεν ένιωθα γενέθλια», μου συμπλήρωσε το μεσημεράκι που τα λέγαμε στα πεταχτά.

Εγώ πάλι χωρίς χαρά δε νιώθω τα γενέθλιά μου. Είναι σα μαγνήτης που με καλεί σε διονυσιακά, εγκεφαλικά όργια, με κάποια ύλη, πολλή σοκολάτα, σαμπάνια, χρώμα, έλξη, φαντασιώσεις, επιθυμίες, απληστίες και τις όποιες ελλείψεις να λειτουργούν σα πώμα. Όχι πτώμα ρε. Πώμα.

Κείνο κει που κουμπώνει στο στόμα του μπουκαλιού, για να μην τρέχουν άλλο τα σάλια του. Η θλίψη, η μιζέρια, η φοβία, ο εφιάλτης, η δυστυχία. Χάρισμά τους!

Και με συνοπτικές διαδικασίες πάμε στην ευχούλα, γιατί… 2 και σήμερα!

Δεν μπορώ να το αποφύγω. Υγεία. Υγεία ναι. Αυτό θα ζητήσω. Θυμάσαι τότε που έλεγα πως αν έχεις υγεία αλλά είσαι δυστυχής δε θα την απολαύσεις, ενώ αν είσαι άρρωστος αλλά τουλάχιστον ευτυχισμένος με κάποιον τότε είσαι σε καλύτερη μοίρα; Εξακολουθώ να το πιστεύω. Αλλά επειδή μεγαλώνουμε, μαζί και οι γονείς, οι συγγενείς και οι φίλοι μας, άντε και οι γατούλες μας, υγεία λέω. Πρώτα για τους αγαπημένους μου και μετά για μένα. Όχι άλλες ζαλάδες. Τ’ακούς; Αλλιώς θα πάρω τη μηχανή μου όπως και να ‘χει και θα φύγω. Που θα το κάνω δηλαδή… Έχω χρόνια ακόμη για να γεράσω. Ας γίνω πρώτα σοφή και μετά… ερείπιον.

(αυτό Μου εύχομαι)

Πηγή εικόνας: akaeya-lovely.deviantart.com

My cloud… it’s so private here (σε 3…)

April 28th, 2009

Χαλίκι αόρατο σκάλωσε στην κάννη.

Πού’ντος ο ήλιος;

Σκάναρα όλα τα φανάρια σήμερα. Και κάθε μπατσαριό πεζό, που σταμάτησε για μπουγάτσα, καφέ, χειραψία, παρατήρηση, μούντζα!

Ναι, αμέ. Φυσικά κι έριξα. Λες να τρεπόντουσαν τα δαχτυλάκια μου να ανοίξουν διάπλατα μπροστά σε… όργανο; (που λέει κι ο μπάμπας μου)

Πήγα και εφορία. Και ΟΑΕΔ. Και φυτώριο. Και στο ναό, για εκλεράκι. Τι να κάνω, μου ήρθε η περίοδος.

Και βραδάκι, αφού ρούφηξα αέρα πατησσιώτικο από τον προσωπικό μου, εναέριο κήπο, μαζεύτηκα εις τα ενδότερα (στη γραφειάρα μου κοινώς) για να γράψω, να μιλήσω με πελάτη, να καταστρώσω σχέδιο, να ψάξω τη δομή των ηλεκτρονικών καταστημάτων, να δουλέψω.

Οκ, 3 και σήμερα. Να μην ξεχνιόμαστε. Ροζ Πάνθηρας. Μπουμ, μπουμ, Νόνη το Κανόνι. Γλειφιτζούρι. Σοκολάτα-πορτοκάλι. Και οι αγγελίνες μου στο ταβάνι. Χωρίς το κρυφτό.

ευχούλααααα… Playful

γεμάτο μπολ. Γεμάτη ζωή. Γεμάτη μέρα. Γεμάτη, σταλακτένια στιγμή. Κι ένα στόμα, μόνιμα ανοικτό. Σαν χρυσόψαρο, σαν κομμάτι παζλ, σαν ουρίτσα τρωκτικού, σαν κοιλίτσα μωρού. Μάτι ηλιαχτίδα, σφύριγμα που να κολυμπά δίπλα σε όλα τα δελφίνια και οσμή που να δένει όλα τα κορδόνια του δάσους. Για να μη χάσω ποτέ-ποτέ ό,τι μπορώ να ζήσω!

(αυτό Μου εύχομαι)

Πηγή εικόνας: donotattempt.deviantart.com

Dreamer (σε 4…)

April 27th, 2009

Ζουζούνισα σήμερα παρέα με δυο μέλισσες.

Σεργιάνισα στο Μοναστηράκι. Διάλεξα οργανικά ρούχα, από μετάξι και βαμβάκι. Χάνδρες και λεπτεπίλεπτες πεταλούδες για να κοσμήσουν την ηχώ κάτω από τα αυτάκια μου.

Τσίμπησα πιτούλα και τυροκαυτερή και ήπια τσικουδιά. Και μετά… λιάστηκα κάτω από τη σκιά των σύννεφων με παγωμένη κουβεντούλα και θυμό. Μέχρι που πάγωσαν κι οι πόροι μου και κρύφτηκα στο τρένο, στο δρόμο του γυρισμού.

Όμορφη η χαμηλή πτήση αν και το μονοπάτι είχε πολλές λακούβες. Άλλες για κουτσό κι άλλες για προσπέρασμα!

Τι λέμε; Α, 4 και σήμερα.

Γιούπι για-για.

Ευχή για Μένα:

Την απόλυτη ευτυχία. Σε άπειρες, ευχάριστες γεύσεις. Όσο δάκρυ χρειαστεί. Για να ανέβει το ασανσέρ και να σβήσει το άπειρο, που μόνο καθυστερεί και θολώνει, στέκει και περιμένει. Την ευτυχία. Στο σχήμα του σώματός μου. Για να χωρέσω και να είμαι άνετα και να την καταλάβω!

(αυτό Μου εύχομαι)

Πηγή εικόνας: fotojenn.deviantart.com

(para-)Normality (σε 5…)

April 26th, 2009

Για τις επόμενες 5 μέρες θα κάνω κάτι εξαιρετικά βαρετό, φαντάζομαι για σένα και τελείως εγωιστικό για μένα! Να, είναι που με πιάνει μια χαρά, τόσο στροβιλιστική, τόσο παιδική, τόσο δυνατή, που με παρασέρνει στο προσωπικό μου πανηγύρι. Μετράω και ξαναμετράω. Μία τα βγάζω έτσι μία αλλιώς. Άλλοτε τα βγάζω πάντα ίδια, οπότε πάει η σπαζοκεφαλιά για το πού είν’ το λάθος.

Και φέτος και πέρσι, έπιασα πολλές πεταλούδες. Βέβαια φέτος είναι νωρίς ακόμη. Αλλά αν αρχίσω να αγχώνομαι από τώρα για το πόσες θηλιές έχει η απόχη μου, τότε θα χάσω και το μέτρημα και τα δώρα!

Γι’αυτό σου λέω, μέτρα πόσες στιγμές έχει το νόημά μου κι άσε το πού είναι η κλωστή δεμένη! Γιατί οι στροφές είναι πολλές και ζαλίζουν. Και μέχρι να φτάσεις κει ψηλά, να δεις κάτω το παζλ, αυτό θα έχει διαλυθεί και τα κομμάτια θα έχουν γυρίσει τούμπα.

ξέρεις, δε με απασχολεί η ηλικία μου, αυτό έλειπε. ποτέ δε με απασχολούσε. απλώς η ψυχή μου γεννά αγωνίες κι ερωτήματα που καμιά φορά είναι καινούργια κι αναρωτιέμαι πόσο “φυσιολογικά” είναι και μετά βλέπω διάφορα μάταια γύρω μου που δε θα κάνω ποτέ! ή που κάνω ήδη ή που ονειρεύομαι να κάνω!

Για παράδειγμα, πόσο φυσιολογικό είναι για μια γυναίκα να μη θέλει να κάνει παιδί; Να μην την ενδιαφέρει και να μη το σκαλίζει;

Πόσο φυσιολογικό είναι στην ίδια ζυγαριά να βάζεις τη συντροφικότητα αλλά και την αξία της μοναξιάς. Της εκούσιας.

Πόσο φυσιολογικό είναι να αιστάνεσαι δοτικότητα, αγάπη, προσφορά, ευαισθησία και την ίδια ώρα σκληρότητα, διεκδίκηση, απόφαση, κυριαρχία;

Οι ευχές μου ξεκινούν από σήμερα. Δεν ξέρω αν θα τις μεταφράσω ποτέ στη γλώσσα των ονείρων. Ή αν θα μείνουν σκαλωμένες στο συννεφάκι μου, να κοιτάζουν χαμηλά. Στη γη. Των νάνων, των τρελών, των υπόκωφων γέλιων κι αναστεναγμών. Των μαξιλαριών. Των κλωστών.

Αχχχχχ!

Βρεγμένα αστέρια. Ώστε όταν πια ενώσω αυτό το σύμπαν, το μικρό, δικό μου σύμπαν, το βραχυκύκλωμα να είναι τόσο ισχυρό που να γεννηθούν μύριες πυγολαμπίδες μεμιάς!

(αυτό Μου εύχομαι)

Πηγή εικόνας: sa-cool.deviantart.com

Μέσα από την ψάθα του καπέλου

April 26th, 2009

Είμαι ΕΚΕΙ. Κάπου εκεί. Και νιώθεις ότι τούτο το αέρινο άλογο καλπάζει πάνω από το καπέλο σου.

Δεν μπορείς να με δεις, μόνο να μυρίσεις τα χνάρια μου πάνω στα πλακάκια. Όπως οι σκύλοι οσμίζονται το άρωμα του δέρματος. Κείνο που γεννά φόβο.

Παράλληλες στιγμές. Χειρότερες από τις ζωές. Γιατί οι ζωές είναι αιχμηροί κύκλοι, που αλλάζουν φορά, προσανατολισμό, κυψέλη και βασίλισσα.

Γλείψε για τώρα τη Μουσική μου.

Και μη με κυνηγήσεις, μέχρι να ανοίξεις τα μάτια και η τελευταία νότα πέσει στα πέλματά σου.

Πηγή εικόνας: insp88.deviantart.com

Πατημασιές στον αέρα

April 25th, 2009

Κοίτα τι διάλεξε ο ουρανός για μένα απόψε. Τι νυχτερινό, αδιάκριτο κέντημα κρατά στα χέρια του, για να με σκεπάσει με αυτό. Έτσι. Σα φέρετρο αστρικό.

Να με ρουφήξει, να με ταλαντεύσει, να με ντύσει σέρνοντάς με πάνω σε φωτεινές καμινάδες.

Τα νύχια μάκρυναν απότομα σήμερα. Και χτες το ίδιο. Σα να μην υπήρξε ποτέ καρδιά, ποτέ συγκίνηση, ποτέ ταξίδι μαζί σου.

Και τώρα, ρουφάω φυσαλίδες και το χτες. Για να δω καλύτερα το αύριο. Να αλαφρύνω, να ματώσω για να μπορέσω να στεγνώσω. Να βάψω, να αρρωστήσω, να κάνω μπουγάδα ό,τι μπορώ να αφήσω επιτέλους πίσω!

Πηγή εικόνας: grace-note.deviantart.com

Κομμένο κεράσι

April 23rd, 2009

Χρόνος, γενέθλια, ματαιότητα, σκέψεις κερασένιες, παραδεισένιες, σχεδόν επικίνδυνες…

Που να τις φορτώσεις και πόσο δίκαιο θα ήταν.

Σκεφτόμουν χτες που περπατούσα στο πεζοδρόμιο: μεγαλώνουμε, δείχνουμε ωριμότητα στις παρατηρήσεις και τις ενοχλήσεις μας, τελικά γεννάμε ομοιώματά μας στα οποία προσπαθούμε να χαρίσουμε ευτυχία κι επιτυχία! Και μετά αφηνόμαστε στο ίδιο το γήρας, που μας κάνει μπαμπάδες και μαμάδες. Άχρωμους, αντιερωτικούς, σοφούς.

Κι όλα αυτά, καθώς περνούσε μια μάνα με το καροτσάκι. Όχι της λαϊκής!

Κι εγώ μεγαλώνω. Και σα χαζό που προσπαθεί να διασκεδάσει τις πολύχρωμες, αέρινες ρυτίδες του, μετρώ αντίστροφα.

Κάποια γενέθλια. Σε κάποια χρονιά. Που λέω πως είναι καλή, τελικά. Σα σοδειά κρασιού.

Ε λοιπόν η δική μου ετικέτα κρασιού, θαρρώ πως θα είναι φρουτένια φέτος.

Κι ας ξινίζει λιγάκι. Κάποιους. Κάποιον.

Είμαι προκλητική.

Είμαι γήινη.

Είμαι ίριδα.

Είμαι το ουράνιο τόξο μέσα στο νερό.

Πηγή εικόνας: vulcania.deviantart.com

Μουτζουρώνω το μαύρο

April 23rd, 2009

Κοιτάζω μια το χρονογράφο, μια τον ουρανό, μια τον χρονογράφο, μια τον ουρανό. Λες και τώρα δα που θα αλλάξει ο δείκτης και θα πηδήξει τη γραμμούλα, το μικρό σύμπαν θα ξαπλώσει μπρούμυτα και οι στάλες θα σωθούν.

Κι όμως, το χρειαζόμουν το νερό με το λάστιχο σήμερα. Κακή διάθεση βλέπεις.

Μπερδεψούρα. Θα ξεπλυθεί όμως. Ακόμη και αν δε χρησιμοποιήσει βρόχινο νεράκι!

Εσύ χαμογελάς ακόμα;

Πηγή εικόνας: morteque.deviantart.com

Το παιχνίδι είναι στις λεπτομέρειες

April 21st, 2009

10 μαλακίες που δε γνώριζες για μένα. Αλλά είμαι σίγουρη πως ψοφάς να μάθεις!!! Σε αυτό μου ζήτησε να συμμετέχω το αγγελάκι και είπα αντί να τον καταστρέψω, να συνεργαστώ μαζί του. Γυναίκα είμαι ε?!

10. Σκέφτομαι πολύ! Ακόμη κι όταν κοιμάμαι. Και δεν μπορώ να παρατήσω κάτι εύκολα. ΠΡΕΠΕΙ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να το ΚΑΤΑΛΑΒΩ και φυσικά, ΝΑ ΤΟ ΑΝΑΛΥΣΩ.

9. Μέχρι το Λύκειο ήμουν κατάξανθη. Γεννήθηκα με μαλλί στο ξανθό του σταχιού και η χαρά μού έμεινε μέχρι που άρχισα να αγχώνομαι για Χημεία, Φυσική και Αρχαία.

8. Την εφηβεία μου την πέρασα στα Λιόσια, την Κηπούπολη και το Μπουρνάζι. Yuck!

7. Παλιά (πολύ παλιά!) χόρευα επαγγελματικά μέσα σε κλουβί. Οι τρελοί ήταν από κάτω.

6. Έχω πολύ συχνά αϋπνίες. Αλλά μετά από τόσο καιρό, το διασκεδάζω.

5. Όταν ήμουν μικρή, ήμουν σίγουρη πως είμαι υιοθετημένη. Ή τουλάχιστον με αυτό «εκβίαζα» τους γονείς μου, που είχαν πάθει πλάκα. Όχι, σε ψυχολόγο δε θα πάω σε τούτη τη ζωή. Εκτός κι αν πέσουν στοιχήματα!

4. Πριν από 2 περίπου χρόνια πέρασα ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας. Το οποίο υπάρχει ακόμη στη ζωή μου. Ζω με αυτό όμως και θα ζήσω!

3. Τρελαίνομαι για σοκολάτα, αλλά σιχαίνομαι τα σιροπιαστά!

2. Παθιάζομαι με τα επιτραπέζια! Μερικοί-μερικοί από δω το έχουν διαπιστώσει…

1. Έχω εμμονή (νομίζω) με τις γάτες (μου). Και θα μπορούσα να χάσω 1 χρόνο από τη ζωή μου, για να ζήσει 1 χρόνο παραπάνω η Τίγρης!

πάρε κι ένα μπόνους: τρελαίνομαι για σκουλαρίκια. Αυτό για να ξέρεις τι θα μου χαρίσεις αν ποτέ αποφασίσεις να πάμε κόντρα!

Κλωτσάω το κουβάρι (όχι τη γάτα μου!) στους: Πέτρο, πολυμορφικό αυτοκινητάκι (!), Μάνια, μανούλα, Κωστή, Ευούλα και τον Μάνο, τον Κρητικό.

Πηγή εικόνας: hypnotises.deviantart.com

Next »