Μια Μουσική Ιστορία

demon April 17th, 2008

Η vvampirella που είχε προχτές τα γενέθλιά της (ΧΡΟΝΙΑ ΖΩΝΤΑΝΑ, ΛΑΜΠΕΡΑ, ΑΞΕΧΑΣΤΑ μικρούλα!) με προσκάλεσε σε ένα παιχνίδι που το ψάχνει το πράγμα. Μέχρι και σημειώσεις αναγκάστηκα να κρατήσω για να μπορέσω να αποδώσω τα μέγιστα.

Από όσο κατάλαβα από τον εμπνευστή (equilibrium), διαλέγεις αγαπημένα σου κομμάτια, μαστουρώνεις από το στόρι τους -είμαι επηρεασμένη από το doping, μη βαράτε- και πλέκεις μια ιστορία χρησιμοποιώντας τους στίχους.

Τα τραγούδια που χωρίς δεύτερη σκέψη μου ήρθαν στο μυαλό, είναι τα: “Oceans of time” από Axel Rudi Pell και «Deep» από Anathema. Το ένα ταξιδιάρικο, απύθμενο, κόκκινο σαν το καλοκαίρι και το άλλο μηδενιστικό, αφοπλιστικό, στιβαρό. Και η δική μου, φλούο αρτιστίκ, ιστορία μετά Μουσικής, πάει ως εξής και ό,τι καταλάβατε, καταλάβατε:

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA

Όταν ο φόβος μου αγγίζει το ταβάνι κι αρχίζει να μαστιγώνει τους τοίχους σα λαστιχένιο μπαλάκι σκέφτομαι να «σαλπάρουμε με τους ωκεανούς του χρόνου, να κινηθούμε στο ημίφως, να αφήσουμε πίσω μας το μαύρο φεγγάρι. Και να φύγουμε για τους ωκεανούς του χρόνου. Η σκόνη μεταμορφώθηκε σε πέτρα και η μαύρη σελήνη άγγιξε την αυγή. Προσπαθήσαμε να δραπετεύσουμε από τούτο τον κόσμο, του οποίου οι φόβοι φλέγονται». Και τελικά, στροβιλιστήκαμε πάνω στο ριγέ καλαμάκι που μοιάζει με περικοκλάδα. Και που ανεβαίνει τόσο ψηλά, ώστε τα παραμύθια του Μινχάουζεν μοιάζουν με πρόγευμα.

Και φτάσαμε στο δεύτερο επίπεδο της σοφίτας.

Anathema – Deep (2…

Κι εμφανίστηκες τότε εσύ και μου τραγούδησες με φωνή μπάσου και μάτια που γυάλιζαν: «Νιώσε την καρδιά μου που φλέγεται, βαθιά μέσα μου ποθεί. Ξέρω ότι πλησιάζει… Άστα όλα πίσω. Είμαι σε παραλήρημα πάλι. Υπνώτισε τις αισθήσεις κι άσε τις ψυχές μας να συναντηθούν και να μπλεχτούν σα παλάμες. ΠΑΛΙ!».

Ναι, σου ψιθυρίζω. Ναι, ναι, ναι!

Παραμυθάδες, γραφιάδες, παιχνιδοπαίκτες… κοπιάστε και γεννήστε. Προσκαλώ τους: 123, dreamerland, Johnny boy, σκουριασμένο ΡΟΚ, πριγκιπέσσα, Όνειρο και Κωστή. Καλό κέντημα guys!

Πηγή εικόνας: www.cityofnoblesville.org

13 Responses to “Μια Μουσική Ιστορία”

  1. # Όναρon 17 Apr 2008 at 16:41

    Thanks girl but I have already played..Καλησπέρες με φιλιά..

  2. # Όναρon 17 Apr 2008 at 16:43

    “στροβιλιστήκαμε πάνω στο ριγέ καλαμάκι”..ουάου..απλά και στριφογυριστά..

  3. # demonon 17 Apr 2008 at 19:18

    Καλά λοιπόν! No second thoughts or second chance to make it right?

  4. # demonon 17 Apr 2008 at 19:18

    Lol, Όνειρο. Πραγματικά δεν ξέρω πώς μου ήρθε… What was I thinking.

  5. # Όναρon 17 Apr 2008 at 21:08

    Εγώ πάλι δεν ξέρω ούτε τί σκεφτόσουν όταν το έγραφες ούτε τί έβλεπες..

  6. # γιώργος χρηστινίδηςon 17 Apr 2008 at 22:19

    Πρασινομάτα μου, δεν εμφανίζεται η φωτογραφία.
    Σε φιλώ.

  7. # demonon 17 Apr 2008 at 23:51

    That makes two of us! Μακάρι να ‘ξερα. Είναι φορές που απλώς το μάτι μου, η σκέψη μου, διαπερνούν την όρασή μου και βλέπουν μπροστά τους γράμματα. Έτοιμες λέξεις, προτάσεις, χείμαρρο πραγμάτων.

  8. # demonon 17 Apr 2008 at 23:52

    Μολυβούπολη! Thx… Καλά κάνεις και μου τα επισημαίνεις αυτά. Κι εγώ σε φιλώ *

  9. # Anonymouson 18 Apr 2008 at 00:46

    [...]

  10. # tzonakoson 18 Apr 2008 at 10:24

    Καλημέρα. Εχω χαθεί λιγάκι, έτρεχα με διάφορα προβλήματα.
    Ελπίζω να καταφέρω να ανταποκριθώ στην μουσική πρόσκληση και σ ευχαριστώ.

  11. # demonon 18 Apr 2008 at 10:56

    Όντως χάθηκες, αν και από ό,τι βλέπω, έχεις πέσει τώρα με τα μούτρα στο γράψιμο. Να ‘σαι καλά…

  12. # Equilibriumon 19 Apr 2008 at 11:29

    Σε ευχαριστώ που τίμησες το παιχνίδι μου με την τόσο ανατρεπτική συμμετοχή σου !! :)

    Και η απόδοση των στίχων στην ελληνική, απλά υπέροχη, γλαφυρή, ποιητική.

    Θα σε παρακολουθώ! (με την καλή έννοια!)

  13. # demonon 19 Apr 2008 at 12:18

    Κι εγώ ευχαριστώ Χάος, που πέρασες από δω. Καλώς ήρθες, κιόλας. Να με παρακολουθείς! By all means.

Trackback URI | Comments RSS

Leave a Reply