Πνιγόμουν στον ύπνο μου…
demon September 1st, 2008
Τα σώματά μας τράβηξαν τη θερμότητα κι άφησαν τον αέρα να αναπνεύσει ξανά. Η μέρα γέμισε δροσιά και η νύχτα ψύχρα, σχεδόν.
Κοιμάμαι πλέον με σεντόνι. Καλύπτω τα μέση μου μονάχα, γιατί έτσι που είμαι δίπλα στην ορθάνοιχτη μπαλκονόπορτα, δε θέλω να ξυπνήσω το πρωί άρρωστη. Ούτε καν με την υπόνοια συναχιού.
Το απόλαυσα το Σαββατοκύριακο. Πήρε ξανάστροφες ο ουρανός κι έφτυσε καταιγίδες, αστραπές και μπουμπουνητά που δόνησαν όλα τα βουνά.
Κι εγώ, με τη μηχανή έξω να αναζητώ εφημερίδα, να βγαίνω για δείπνο, να ανεβαίνω στον Υμηττό για περπάτημα.
Ήρθες κι εσύ για καφέ και τα είπαμε. Για τις γάτες μας κυρίως. Και για τις καταδύσεις. Για τη φωτογραφία και το κρυφτό των φύλων.
Και το βράδυ κοιμήθηκα πολύ άσχημα. Χτες. Είδα κάτι που για κάποιο λόγο κρύφτηκε τόσο βαθιά ώστε έγινε φύκι κι εξαφανίστηκε. Ούτε καν τα λουλούδια του δεν μπορώ να ξεθάψω. Το μόνο που ξέρω, που έμαθα, είναι πως έμπηξα το νύχι μου στο λαιμό του άντρα. Έτσι μου είπε. Ξύπνησε, με κλώτσησε ελαφρά και με ρώτησε «τι κάνεις;». Και τον ρώτησα κι εγώ μέσα στον ύπνο μου «τι κάνεις; Γιατί με σπρώχνεις;».
Κάτι είδα. Γιατί ξύπνησα και πονούσε πολύ το δάχτυλό μου. Μάλλον το έμπηξα στη σάρκα του. Αλλά τι έβλεπα; Και τι νόμιζα πως έκανα; Σε ποιον;
Θυμάμαι μόνο ένα. Πολύ δυσάρεστο. Ξύπνησα με το στόμα ανοιχτό, το κεφάλι προς τα πάνω, να προσπαθεί να αναπνεύσει και θυμάμαι μια κραυγή σαν αναρρόφηση. Σα να πνίγομαι…
Πνιγόμουν στον ύπνο μου; Ή με έπνιγαν…
Γι’αυτό έβγαλα νύχια;
Καληνύχτα όνειρο.
Πηγή εικόνας: elixile.deviantart.com
Πέρασε πάει φλουπ πέρασε!!!!!
Δε μου έχει ξανασυμβεί να πνίγομαι… Ο μόνιμος τρόπος που με θανάτωναν στους εφιάλτες μου ήταν το μαχαίρι! Τι να σημαίνει άραγε.
(σε ευχαριστώ Μάνια μου)
Μακρυά από αυτά τα όνειρα. Υπάρχει λόγος που δεν τα θυμάσαι…
Δυστυχώς θυμάμαι την αίσθηση, με την οποία ξύπνησα… Κι έμεινα με τις απορίες (ως συνήθως).