blog +Ο- σφαιρα

Ιντερνετική αναρχία… “Παίζουμε κρυφτούλι στο ταβάνι;”

Πηγή: galerieslunamoon.free.fr

Ήμουνα πάνω σου όλο το απόγευμα. Ασίγαστη ανάγκη. Αξέχαστη ικανοποίηση.

Πάνω στη μηχανή, πλαγιασμένοι και οι δυο, σχεδόν γλείφοντας την άσφαλτο στις στροφές του Καρέα. Περνώντας μέσα από τον αέρα, με τα κράνη σφιχτά στα κρανία. Η ζελατίνα κατεβασμένη και να ακούω σα μαστίγωμα καρδιάς, σα χτύπο δείκτη, σαν πάτημα τακουνιού τις στάλες. Μία-μία πάνω στα μάτια μου να σκάνε και να σχηματίζουν ακτίνες. Ρινίσματα από νερό και μετά κανονική βροχή. Με μήνη και απληστία να πέφτει πάνω στο δέρμα μου. Είχα μόλις βγάλει το κράνος και τα γάντια κι ετοιμαζόμασταν να περάσουμε την πόρτα.

Όσο ήμασταν με κόσμο, με φράσεις, μαχαιροπίρουνα και κρασί, αγγιζόμασταν κρυφά κάτω από το τραπέζι. Κοιταζόμασταν πονηρά και μιλάγαμε με τους μαγνήτες των επιθυμιών μας. Πλέκαμε τα δάχτυλα, ενώ θέλαμε να μπλέξουμε τις γλώσσες μας. Μπήγαμε τα νύχια μας στις παλάμες, ενώ θέλαμε να πονέσουμε ο ένας την ερεθισμένη, τραχειά επιφάνεια του άλλου.

Τα μυστικά μεγάλωναν όσο το στήθος μου δεν ένιωθε το δικό σου κι όσο τα μαλλιά μου δεν σέρνονταν πάνω στα πόδια σου, ανάμεσα στις κλειδώσεις σου. Και η υγρή πλάτη μου άφηνε την ηδονή να συσωρρεύεται στα λακάκια της μέσης.

Κι όταν έφτασε καλοδεχούμενη η νύχτα και γυρίσαμε στο σπίτι σου, δεν άντεξε το ένα κορμί τη θέα του άλλου. Μου πήρες το σακίδιο από τα χέρια και το πέταξες κάτω, μου έλυσες τα μαλλιά, με έγδυσες και με σήκωσες. Με κάθισες πάνω σου και μου ψιθύρισες με βία πόσο σου έλειψαν οι μυρωδιές και οι ήχοι μου.

~

Η blogosfaira μου ένα μήνα μετά. Ίσως ακουστεί κάπως εγωιστικό ή αφελές, αλλά κλείνω έναν ιντερνετικό μήνα ζωής και παρουσίας και θέλω να μου ευχηθώ και γραπτώς “Χρόνια πολλά”. Ε, αφού το ξεκίνησα που το ξεκίνησα αυτό το “παιχνίδι” ας το κάνω σωστά τουλάχιστον.

Άλλωστε επί ένα μήνα γράφω ό,τι μου συμβαίνει, ό,τι σκέφτομαι, για ό,τι αγωνιώ και για ό,τι ελπίζω κι αν όχι όλα, τότε στο μεγαλύτερο μέρος τους τα όσα γράφω είναι και αληθινά. Όσα δεν είναι ακριβώς αληθινά, είναι μεγενθυμένα, πιο θεατρικά ή σε ελεύθερη μετάφραση. Έχουν όμως τις ρίζες τους σε μένα και στο δικό μου δέντρο ψυχής και μοίρας.

Σκέφτομαι ώρες-ώρες αν έχει νόημα να πω ποια είμαι. Αν έχει νόημα αυτός ο λόγος να πάρει σάρκα κι οστά, παρουσιαστικό και να δώσει τυπικές συστάσεις. Μέσα από τις λέξεις μου, φαίνεται πού μένω, τι πιστεύω, τι ακούω, πως είμαι, που είμαι! Μέσα από την επιλογή των λέξεών μου, φαίνεται πώς σκέφτομαι και τι έχω αντλήσει από τη μέχρι τώρα ζωή. Και μέσα από τη σειρά με την οποία βάζω αυτές τις λέξεις φαίνεται η δομή, ο συναισθηματισμός, ο δυναμισμός και η έκφρασή μου.

Κι επειδή είμαι απίθανα εγωκεντρικός χαρακτήρας και θα σκάσω αν δεν τα πω:

Μ’αρέσει να μιλάω στο χαρτί.

Με ικανοποιεί να ξενυχτάω για μένα.

Μου κάνει ο ερωτισμός που σχηματίζει το μελάνι και το αλκοόλ.

Με εξημερώνουν οι λέξεις, τα πρόσωπα και οι στιγμές όταν αναφέρονται στις επιθυμίες, στις αδυναμίες και στο παρελθόν.

Με ιντριγκάρουν τα άκρα.

Με έλκουν τα κουτιά, τα κλειδιά κι ο καπνός.

Με γεμίζει απόλυτα η Μουσική, το σαρκικό, ψυχικό κι εγκεφαλικό πάθος και η δίτροχη ταχύτητα.

Πηγή: drawsketch.about.com