Η λίστα με τα ψώνια
demon March 14th, 2008
Σκέφτομαι πως το στέμμα της ζωής τα μετρά αυτά που δίνει. Κι αυτά που τελικά παίρνει πίσω. Κι αν είναι ευτυχισμένη και γεμάτη, η στέκα αυτή γυαλίζει. Φωτίζει το πρόσωπο, την ύπαρξη.
Η μαμά χρόνος τείνει την παλάμη της. Κι εσύ πάνω της γράφεις στόχους κι όνειρα.
Και που και που ο χρόνος επιστρέφει σα προσεκτικά ραμμένο μα οξύθυμο σάλι, να δει τι έκανες και τι άφησες πίσω. Τι ξέχασες να κάνεις στη ζωή σου.
Κι αν τα σημαντικά τα αμέλησες, σου ρουφά τα λεπτά από το στόμα, σου συμπιέζει το οξυγόνο και σε παρακινεί σχεδόν δολοφονικά να τελειώσεις ό,τι ξεκίνησε(ς) μέσα σου.
Έτσι κάπως, νομίζω, γίνεται και στις σχέσεις μας. Τις ερωτικές, τις φιλικές, στη δουλειά, το σπίτι, το εγώ.
Αν αρπάξεις την παλάμη της μαμάς χρόνου και γράψεις πάνω της, έχεις κάνει τη λίστα σου. Κι έχεις συγκεκριμένους μοναχά κόκκους άμμου για να ενηλικιώσεις ό,τι γέννησες.
Κι εμείς τώρα. Βάλαμε τόσα μπρος. Ονειρευόμαστε και λέμε κάθε βράδυ τα ίδια. Ταξίδια, νέο σπίτι, το project μας, μια αφοσίωση που ορέγεται στόχους, κίνηση, δυναμική. Η δική μας κλεψύδρα θα γυρίσει σύντομα. Και η παλάμη θα έρθει να τεντωθεί επιδεικτικά στο τέλος, όταν πια σωθεί κι ο τελευταίος κόκκος, να δει τι φιλήσαμε και τι φτύσαμε.
Πόσο χρόνο έχουμε άραγε;
Πηγή εικόνας: www.jmg-galleries.com