Αρκτικός Κύκλος
demon April 25th, 2008
Άσπρο-μαύρο. Σπάνια υπάρχουν χρώματα ενδιάμεσα. Όχι πως παντού γύρω μου δε βλέπω απίθανα φωτεινά και τέλεια μιξαρισμένα χρώματα. Όχι. Τα βλέπω! Αλλά στη μεταξύ μας απόσταση, υπάρχει ένα τεράστιο κενό αέρος, κενό. Τίποτα και πολλά πράγματα μαζί. Από το άσπρο ως το μαύρο, πόσα χιλιόμετρα είναι; Πόσες μοίρες φωτός; Πόσες φλόγες νερού; Πόσες γήινες πιρουνιές;
Όταν είσαι μόνος, φταις εσύ και μόνο εσύ για ό,τι σου συμβαίνει.
Όταν είσαι με κάποιον, φταίει πάντοτε ο άλλος για ό,τι σου συμβαίνει.
Όταν είσαι μόνος, μπορείς να κλάψεις σε όλες τις γωνιές του σπιτιού, φορώντας το τρίχωμά σου.
Όταν είσαι με κάποιον, μπορείς να κρυφτείς κάτω από το δέρμα σου και να αποσυρθείς αξιοπρεπώς για να πονέσεις χαμηλοφώνως.
Όταν είσαι μόνος, μόνο εσύ θα σε αγγίξεις. Και είναι αλλόκοτο τούτο το χάδι που προέρχεται από σένα.
Όταν είσαι με κάποιον, έχεις free άγγιγμα 24/7. Κι όταν δεν το έχεις όποτε το θες εσύ, σαν καλομαθημένο μωρό πια, πας και τρίβεσαι, χώνεσαι, απαιτείς τρυφερότητα.
Ναι, το άσπρο με το μαύρο είναι ένας βολικός συνδυασμός. Τελικά.
Τόσο ξεκάθαρη η απόσταση. Τόσο φλούο… απλώς μεγάλη!
Είναι όμως το άσπρο και το μαύρο. Που όσο κι αν κάνουν τη μέγιστη «χρωματική» αντίθεση που μπορεί να υπάρξει, τόσο δένουν αρμονικά, κοιτάζονται, συνυπάρχουν, μαλακώνουν τα άκρα και κλειδώνουν το ένα ημισφαίριο πάνω στο άλλο, σα δυο σώματα που ανήκουν στον απόλυτο Αρκτικό Κύκλο. Έξι μήνες άσπρο, έξι μήνες μαύρο.
Χάραξε τα σύννεφα… 6 και σήμερα
Πηγή εικόνας: www.blognetnews.com